Τα βάρη της καλογερικής...

Tου Παντελη Μπουκαλα
Δεν περιμένει κανείς από τους καλογέρους να ζουν σαν τα πετεινά του ουρανού που δεν σπέρνουν, δεν θερίζουν ούτε συνάζουν αγαθά σε αποθήκες κι όμως «ο πατήρ ημών ο ουράνιος τρέφει αυτά». Και δεν περιμένει επίσης πως θα τους θρέφουν τα πετεινά του ουρανού, αναλαμβάνοντας τον καθημερινό εφοδιασμό τους. Και να σπείρουν λοιπόν πρέπει και να θερίσουν και να συνάξουν καρπούς στις αποθήκες τους, για τις ανάγκες τους· και τα παραπανίσια, ας τα χαρίσουν στους φτωχούς - εκτός κι αν είναι τόσο ξεσκολισμένοι στα μαθηματικά του βίου που θα βγουν στην αγορά να τα πουλήσουν, για ν' αβγατίσουν τις καταθέσεις τους, συγχέοντας τις τράπεζες με την αγία τράπεζα.
Αλλα πράγματα περιμένει κανείς από τους πνευματικούς του, ακόμα κι αν δεν ανήκει στο στρατόπεδο της πίστης κι έχει τις αμφιβολίες του να του κρατούν το μυαλό σε εγρήγορση: Να μην υπηρετούν δύο κυρίους, με δεύτερο (ή και πρώτο) τον Μαμμωνά. Οσο τους είναι δυνατόν βέβαια, γιατί η καλογερική είναι βαριά και θαύματα δεν ζητάει κανείς κάθε μέρα ούτε και είναι τόσο αθώος ώστε να πιστέψει ότι κάθε μοναστήρι έχει δέκα Αγίους Αντωνίους, ή έστω έναν. Η λαϊκή μας παράδοση άλλωστε, αξιοποιώντας μακραίωνη πείρα, έχει κατασταλάξει όσον αφορά τους ασκητές και τα πάθη τους και, χωρίς περιττές αγιοποιήσεις, ανέθεσε στη δριμύτατη σάτιρα να τους φρονηματίσει με καυστικούς στίχους.
Με τον Μαμμωνά λοιπόν, με τις θεότητες του χρήματος και της κοσμικής εξουσίας, οι ασκητές μας, στην πλειονότητά τους, είχαν ανέκαθεν καλές σχέσεις, ό,τι κι αν σήμαινε αυτό για τη γνησιότητα της ασκητείας τους. Και στους καιρούς μας τα ίδια συμβαίνουν. Αίφνης, όποιος αυτοσυναριθμείται στους χριστιανούς θα έπρεπε να μετράει σαν προσωπική προσβολή και σαν ύβριν το γεγονός ότι η Αγία Ζώνη, «ιδιοκτησίας» Βατοπεδίου, σύρεται σε πολιτικά παίγνια από τους ηγουμένους της μονής, που πότε τη μεταφέρουν στα δώματα αρχόντων για να τους ευλογήσει (του Α. Παπανδρέου παλαιότερα, του Κ. Μητσοτάκη και άλλων κατόπιν) και πότε την καθιστούν τμήμα της προεκλογικής προπαγάνδας του κ. Πούτιν. Σαν προσωπική προσβολή θα έπρεπε να μετρούν οι χριστιανοί και τη χρησιμοποίηση ιερών λειψάνων (όπως του Αγίου Σπυρίδωνος λίγα χρόνια πριν) ως εγγυήσεως στη λήψη τραπεζικών δανείων ή τη χρησιμοποίηση ιερών κειμηλίων ως «άυλης περιουσίας» που το μέγεθός της διευκολύνει γνησίως κοσμικές συναλλαγές.
Μήπως πιστεύει κανείς ότι ο κ. Πούτιν διαμαρτύρεται τώρα, σαν συνήγορος του ηγουμένου Εφραίμ, από ευλάβεια και μόνο; ΄Η μήπως πρέπει να είσαι δύσπιστος Θωμάς και όχι κανονικός άνθρωπος για να υποθέσεις ότι αν ο κ. Καρατζαφέρης άλλα έλεγε επί Βουλγαράκη και άλλα τώρα, δεν το κάνει επειδή, σαν άλλος Σαούλ, βρέθηκε στον δρόμο προς τη Δαμασκό και είδε την αλήθεια σε όραμα; Θα πέσει κεραυνός και θα μας κάψει αν φανούμε τόσο πτωχοί τω πνεύματι.
www.kathimerini.gr