ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

του Κώστα Βαξεβάνη Όσοι έχουν ταξιδέψει στην Τυνησία, θυμούνται τα τεράστια πορτραίτα του «σωτήρα» Προέδρου Μπεν Αλί στο αεροδρόμιο και τους δρόμους. Δεν χρειάζεται να έχεις ιδιαίτερες γνώσεις διεθνούς πολιτικής, για να καταλάβεις πως ένας τύπος που «εκλέγεται» με 99% και κάτι ψηλά στις εκλογές, απλώς δεν εκλέγεται. Η Δύση ωστόσο, αποκαλούσε τον Μπεν Αλί «σταθεροποιητικό παράγοντα στην περιοχή, και πολιτικό που τα 20 χρόνια της διακυβέρνησής του η Τυνησία απέκτησε ανάπτυξη». Ο Τυνήσιος δικτάτορας, ήταν μάλιστα μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς από την οποία διεγράφη πριν από μερικές μέρες από τον Πρόεδρό της, Γιώργο Παπανδρέου. Γιατί όμως; Δεν υπήρξε επιχειρηματολογία. Όπως δεν υπήρξε στο γιατί μπήκε, αυτό το «πνεύμα» του σοσιαλισμού. Η Μέση Ανατολή είναι γεμάτη από τέτοιους διεφθαρμένους δικτάτορες, παρανοϊκούς επίγειους θεούς, αντιδημοκράτες τύραννους. Ανθρώπους που καταφέρνουν όχι μόνο να πλουτίζουν δολοφονώντας τους λαούς τους, αλλά να μεταλλάσσουν και την αντίληψη περί Δημοκρατίας

του Roger Cohen Το βιβλίο του  Εβγένι Μορόζοφ  «The Net Delusion: The Dark Side of Internet Freedom» («Η πλάνη του Δικτύου: Η σκοτεινή πλευρά της ιντερνετικής ελευθερίας») κυκλοφόρησε ακριβώς τη στιγμή που νεαροί Τυνήσιοι και Αιγύπτιοι, «οπλισμένοι» από το Facebook, ξεσηκώνονταν δείχνοντας την απελευθερωτική δύναμη των κοινωνικών δικτύων. Ο Μορόζοφ _ που γεννήθηκε στη Λευκορωσία, σπούδασε στη Βουλγαρία και ζει στην Καλιφόρνια _ είναι ένας διοπτροφόρος 26χρονος χωρίς δίπλωμα οδήγησης και με υπερμεγέθη εγκέφαλο. Εχει χιούμορ και μιλάει πολύ γρήγορα. Στο βιβλίο του υποστηρίζει ότι οι κυβερνο-ουτοπιστές διέδωσαν μια επικίνδυνη αυταπάτη λέγοντας ότι τα μπλογκς, το Twitter, το Facebook, το YouTube και το Google μπορούν να οδηγήσουν τον κόσμο προς τη δημοκρατία και την ελευθερία. Σε μια εποχή που  «οι καλύτεροι και οι εξυπνότεροι είναι συγχρόνως και οι πιο σπασίκλες» , το αποκαλούμενο  «δόγμα του Google»  έχει γίνει, κατά την άποψη του συγγραφέα, μια ελκυστική παγίδα. Στην πραγματικότητα

Με κεντρικό θέμα την δημιουργία νέου πάρκινγκ αυτοκινήτων στο στρατόπεδο Μέγας Αλέξανδρος κυκλοφορεί και ηλεκτρονικά ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ Αμπελοκήπων. Οι αντιρρήσεις πολλές...  Διαβάστε το χιουμοριστικό editorial προς Ναυτιλλομένους, του Κώστα Κρικέλη. ΑΚΥΡΗ η υποψηφιότητα της κ. Τεκτονίδου, αποδεικνύει και επίσημα ο Παύλος Κεσόγλου, που είχε υποβάλλει ένσταση, εναντίον της, στο Πρωτοδικείο. Ο δε Κρικέλης γράφει για "Σιδερόφραχτο πάρκινγκ στο στρατόπεδο, μας αξίζει..." "Ο Παράδεισος του Στρατοπέδου...  κατά Λάζαρον" γράφει και ο Γ. Γιακουμίδης, υπενθυμίζοντας τι μας έλεγε τόσα χρόνια, για το Στρατόπεδο, ο δήμαρχος. Ο δε Δ. Παυλακούδης γράφει για τα προβλήματα του τοπικού ΠΑΣΟΚ... Στο οπισθόφυλλο ο Γρηγόρης Σαρίδης Μνημονιολογεί και γράφει για την πολιτική που πρέπει να υποστούμε... Αυτά και άλλα πολλά στον ΚΑΤΟΙΚΟ που κυκλοφορεί εδώ:  Κυκλοφορεί ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ Φεβρουαρίου

 του Παντελή Μπουκάλα Tετάρτη, 7 Οκτωβρίου του 2009. Στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο της νέας κυβέρνησης, μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 4ης του μηνός, ο κ. Γ. Α. Παπανδρέου, πιθανόν επηρεασμένος και από το γεγονός ότι κατέρριπτε ένα ρεκόρ μάλλον παγκόσμιο (τρίτος πρωθυπουργός από την ίδια οικογένεια, σε ευθεία διαδοχή) και δείχνοντας έτοιμος να ξαναδοξάσει την επαγγελία που είχε συνοψιστεί στο σύνθημα «το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία», είπε και το εξής παραμυθητικό: «Είμαστε οι ενδιάμεσοι μεταξύ του πολίτη και της διοίκησης. Είμαστε αντιεξουσιαστές της εξουσίας». Κι ο λόγος του, που δικαίωνε όσους επιμένουν ότι στην ιστορία της πολιτικής ρητορικής πρέπει να υπάρξει ολόκληρο κεφάλαιο αφιερωμένο στη σχολή του παπανδρεϊσμού, έγινε πρωτοσέλιδος τίτλος, αφορμή για δεκάλεπτες «σημειολογικές» αναλύσεις στην τηλεόραση και κυρίως αιτία για να ταραχτούν τα φαντάσματα του Μπακούνιν, του Κροπότκιν και του Ντουρούτι. Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, Παρασκευή, 10 Σεπτεμβρίου του 20

Πήγατε ποτέ σε παρουσίαση βιβλίου; Πήγατε ε; Έχουμε πάει κι εμείς... Και τις περισσότερες φορές πιάναμε τον εαυτό μας, να αγωνίζεται να συγκρατήσει το κεφάλι του πάνω στους ώμους ή να προσπαθεί να χασμουρηθεί με κλειστό το στόμα και τα μάτια δίχως δάκρυα... Τέτοια η ανία... Μνημόσυνο ζωντανών... Όμως στη χτεσινοβραδυνή παρουσίαση του βιβλίου του Σπύρου Λαζαρίδη "Ενδοσκεληδόν"  όλα ήταν διαφορετικά: Πρώτα - πρώτα η εκδήλωση δεν έγινε σε κάποια δημόσια αίθουσα δήμου ή συλλόγου, αλλά στο καφεζυθεστιατόριο "το Ψυχιατρείο" κάπου στη Σταυρούπολη. Κι όσοι πήγαμε οικοιοθελώς, δεν είμαστε για "δέσιμο", βεβαίως... Αρχικά μας προσφέρθηκε ένα κόκκινο τσάϊ με κέικ, για το καλωσόρισμα (κι ας μην είμαστε άρρωστοι) και στη συνέχεια μπορούσες να παραγγείλεις οτι γουστάριζες, για να μην παρακολουθήσεις ξεροσφύρι την παρουσίαση. Η μαύρη καραμελωμένη μπύρα ήταν φανταστική! Ο συγγραφέας Σπύρος Λαζαρίδης ανθολόγισε, μέσα απο μια πολύ μεγάλη θεματολογία, σημαντικά ποιήματ

Ο διασημότερος εν ζωή γάλλος φιλόσοφος προτείνει «τοπικές δράσεις παντού», λέει τα χειρότερα  για τον Νικολά Σαρκοζί και πιστεύει ότι η παγκόσμια εξέγερση είναι προ των πυλών. ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ «γκουρού της γαλλικής  Αριστεράς». Ο ίδιος φέρει με υπερηφάνεια  τον τίτλο του μαρξιστή. Αλλά και του φιλοσόφου   που ανήκει στην περίφημη γαλλική   σχολή της δεκαετίας του ΄60 μαζί με τον  Αλτουζέρ, τον Λακάν, τον Ντεριντά, τον Λιοτάρ   και τον Ντελέζ.  «Είμαι ο τελευταίος επιζών»   λέει κρατώντας αποστάσεις από τους  νεότερους συναδέλφους του που  «υπερασπίζονται   την καθιερωμένη τάξη και τον  καπιταλισμό» . Συναντήσαμε τον  Αλέν Μπαντιού   την περασμένη Τετάρτη στην Αθήνα,  την οποία επισκέφθηκε καλεσμένος του  Γαλλικού Ινστιτούτου. Αρχισε τη συζήτηση  λέγοντας ότι μιλάει πολύ καλά αρχαία ελληνικά,   τα οποία όμως δεν τον βοηθούν καθόλου   να καταλάβει τα σύγχρονα που μιλούν   οι πολλοί έλληνες φίλοι του.  Κατηγορούν τον Μπαντιού ότι  «μισεί τη δημοκρατία».  Αλλωστε δηλώνει ότι  «η  δημοκρα

Μετά την «κρίση της Νοµικής», τον ρόλο που έπαιξαν οι πρυτανικές αρχές και οι καθηγητές, τα κόµµατα, οι µηχανισµοί διαφύλαξης της τάξης, η σιωπηρή πλειοψηφία, οι πολιτικές µειονότητες και τα ΜΜΕ, το ερώτηµα γίνεται όλο και πιο επίκαιρο: Κάθε προσπάθεια  ένταξης, διαλόγου  περί ρατσισµού, ανθρωπισµού,  νοµοθεσίας  και πρακτικής  αντιµετώπισης έχει ακυρωθεί από τις  ακρότητες.  ∆ικαίωµα να καίµε ανθρώπους ΤΟΥ  ΘΑΝΑΣΗ  ΧΕΙΜΩΝΑ  Πριν από πολλά χρόνια ο Χάρρυ Κλυνν είχε πει πως η δηµοκρατία σε αυτή τη χώρα είναι κάτι τελείως διαφορετικό και µοναδικό. Ενα είδος φολκλόρ. Γι’ αυτό και την ξεχωρίζουµε από τις υπόλοιπες αποκαλώντας την Ελληνική ∆ηµοκρατία. Πράγµατι, η έννοια δηµοκρατία στην Ελλάδα µεταφράζεται στη φράση «κάνουµε ό,τι γουστάρουµε, δεν δίνουµε λογαριασµό σε κανέναν και όποιος µας εµποδίσει είναι φασίστας». Κατ’ αρχάς έχουµε δικαίωµα να λέµε ό,τι θέλουµε. Να αποκαλούµε δηµοσίως κάποιον προδότη, κλέφτη, παιδεραστή. Επίσης, µπορούµε, αν γουστάρουµε, και να τον στοχοποιούµε.

του Γιώργου Δελαστίκ Ευθεία σύγκρουση της γαλλικής κυβέρνησης με τους γραφειοκράτες της Κομισιόν γύρω από το θέμα των επιπτώσεων της κερδοσκοπίας στις τιμές των αγροτικών προϊόντων, που αποτελούν τη βάση της διατροφής δισεκατομμυρίων ανθρώπων, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη αυτήν την εβδομάδα. Το Παρίσι υποχρέωσε απροκάλυπτα την Κομισιόν να πάρει πίσω μια σχετική έκθεση που είχε ετοιμάσει και στην οποία υποστήριζε τη θέση ότι η κερδοσκοπία των αγορών... δεν έχει καμιά επίπτωση στις τιμές των τροφίμων! Ο ίδιος ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί χλεύασε τα συμπεράσματα σκοπιμότητας των μανδαρίνων των Βρυξελλών: «Δεδομένου ότι η μελέτη δείχνει πως η κερδοσκοπία δεν οδηγεί στην αύξηση της τιμής των πρώτων υλών σε παγκόσμιο επίπεδο, εγώ έχω να προτείνω ότι πρέπει να δημοσιευτεί την Πρωταπριλιά!», δήλωσε τη Δευτέρα στους δημοσιογράφους. Μια μέρα νωρίτερα, η υπουργός Γεωργίας της Γερμανίας Ιλζε Αϊγκνερ, που ανήκει στο σκληρό δεξιό κόμμα των χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας και η οποία προήδρευσ

Tου Παντελη Μπουκαλα Η επίσημη γλώσσα της γραφειοκρατίας, δεν επιτρέπεται να ενδίδει στις λέξεις της καθομιλουμένης και να τις υιοθετεί. Πρέπει να τις βουτάει στην κολυμπήθρα των ευφημισμών και να τις ξαναβαφτίζει, δίνοντάς τους «ονόματα κύρους». Γιατί, όπως και να ’χει, είναι άλλο να λες «φρουτάκια» ή «κουλοχέρηδες» και να καταλαβαίνουν μικροί - μεγάλοι με την πρώτη, κι άλλο να συλλαβίζεις προσεχτικά τις εκθαμβωτικές λέξεις «τεχνικά - ψυχαγωγικά παίγνια». Και μια κι έβαλες μπροστά τη μηχανή του ευφημισμού, συνεχίζεις ακάθεκτος. Διακηρύσσεις λοιπόν, στο σχέδιο νόμου για το διαδικτυακό στοίχημα και τα λοιπά τζογαδόρικα, ότι τα τεχνικά - ψυχαγωγικά παίγνια (διακρινόμενα με επιστημονική λεπτότητα σε μηχανικά, ηλεκτρομηχανικά και ηλεκτρονικά) τυγχάνουν «παίγνια των οποίων το αποτέλεσμα εξαρτάται αποκλειστικά ή κατά κύριο λόγο από την τεχνική ή πνευματική ικανότητα του παίκτη», η δε «διενέργειά τους γίνεται αποκλειστικά για ψυχαγωγικούς λόγους»! Για σκεφτείτε το. Θα μπορούσε να γράψει ο

ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ Στις  εκλογές του 2009 γεμίσαμε τις κερκίδες γύρω από την πίστα, χαζεύοντας, ώσπου να ξεκινήσει ο αγώνας και μετά να πάμε σπιτάκια μας, και να αποφασίσουμε στις άλλες εκλογές κάτι άλλο. Αγώνας βέβαια δεν έγινε, μήτε προβλέπεται ότι θα γίνει. Διότι οι εκλογές δεν εξασφάλισαν το βασικό: τα συμβόλαια -των εταιριών, των οδηγών, τους κανονισμούς, τις προδιαγραφές, ακόμη και την τιμή των εισιτηρίων. Το ράλι κατέρρευσε πριν ξεκινήσει. Σήμερα,  οι μισοί από αυτούς που μπήκαν να παρακολουθήσουν το ράλι έμειναν με κουτσουρεμένες συντάξεις. Μερικούς τους έκοψαν μισθούς, άλλοι που ήρθαν με αυτοκινητάρες έπαθαν τέτοιον έλεγχο που κυκλοφορούν με πατίνια. Μια και ήμασταν μέσα σε ελεγχόμενο χώρο, άρχισε κάθε μυαλοπώλης να βγάζει τα σώψυχά του, βαφτίζοντάς τα «όπενγκοβ» (κάτι για το οποίο θα καγχάζουν πολλές γενιές, δυστυχώς το μεθεπόμενον αιώνα). Επιπλέον, επειδή αρκετοί άρχισαν να φωνάζουν «φέρτε τα λεφτά μας πίσω, όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά», τα κόμματα συνεννοήθηκαν και έφεραν ό

Η καταγραφή των Εβραίων της Θεσσαλονίκης το 1942 του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη «Κορίτσια, Ελληνίδες, εάν βγείτε μια μέρα ζωντανές απ’ εδώ…, διηγηθείτε στον κόσμο κι εσείς με τη σειρά σας… Να, εδώ, ήταν τα αποδυτήριά τους. Να…αυτοί…είναι οι φούρνοι…», έλεγαν ψιθυριστά στις σκελετωμένες Εβραιοπούλες του Άουσβιτς–Μπιρκενάου, οι κρατούμενοι - νεκροκομιστές του Ζόντερ Κομάντο, καθώς ανατίναζαν με δυναμίτη τη βαρβαρότητα του 20ου αιώνα. Οι δήμιοι των Ναζί επείγονταν να εξαφανίσουν κάθε ίχνος από το φρικαλέο έργο τους, χρησιμοποιώντας ακόμα και τα θύματά τους, καθώς τους ζύγωνε απειλητικά ο Κόκκινος Στρατός που προέλαυνε στην Πολωνία το Γενάρη του 1945. Ξαναζωντάνεψαν αυτές οι συγκλονιστικές στιγμές από το βιβλίο «Κραυγή για το αύριο»  της σημαδεμένης ανεξίτηλα με το Νο 76859 Μπέρι Ναχμία – η μόνη που επέζησε από τους 50 συγγενείς της - καθώς, στις 9 Αυγούστου, με σφιγμένο στομάχι και καρδιά μια ομάδα εκπαιδευτικών από τη Θεσσαλονίκη σταθήκαμε ευλαβικοί προσκυνητές της ιερής μνήμης των εκατομ