Η Βουλγάρικη Coca Cola...

της Χριστίνας Ταχιάου

Περνάω απ’ το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και βλέπω το θεόρατο πανό που καλύπτει την πρόσοψή του: «ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ COCA COLA».

Όλοι νιώθουμε θλίψη από το κλείσιμο ενός εργοστασίου. Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να έφτασε η εταιρία η οποία, το 2009 και το 2010 ήταν η πρώτη στο διαγωνισμό «Best Workplaces» στην Ελλάδα, στο σημείο να αρχίσει τις εθελούσιες εξόδους, τις απολύσεις και να φτάσει στο κλείσιμο του εργοστασίου της στη Θεσσαλονίκη.

Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι του σημείου να καταγγέλλουμε τη «Βουλγάρικη Coca Cola» υπάρχει μια τεράστια απόσταση. Πόσο, μάλλον, όταν αυτό συμβαίνει από το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, ενός φορέα που μάλλον θα περίμενε κάποιος να είναι αλληλέγγυος στον εργάτη της Βουλγαρίας, της Τουρκίας, της Κίνας, της Μιανμάρ, της Καμπότζης. Εκτός εάν πιστεύουμε ότι οι εργάτες των χωρών αυτών είναι χαρτογιακάδες και golden boys που αμείβονται με πολλές χιλιάδες ευρώ.

Σκέφτομαι πώς θα ένιωθα στην υποθετική περίπτωση που η Coca Cola έκλεινε το εργοστάσιο της Βουλγαρίας, ξανάνοιγε της Θεσσαλονίκης κι έβλεπα στη Βουλγαρία ένα πανό «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ COCA COLA». Κι αν άκουγα από τα μεγάφωνα αυτοκινήτων που γυρνούν στην πόλη «Μποϊκοτάζ στην Ελληνική Coca Cola» όπως συμβαίνει, μήνες τώρα, στη Θεσσαλονίκη, με τη «Βουλγάρικη Coca Cola».

Κάποιος έφτασε στο σημείο να ρωτήσει στη Βουλή εάν «Θα υποχρεωθεί η εταιρεία να αναγράφει πάνω στα προϊόντα ότι παράγονται στη Βουλγαρία, ώστε να μην εξαπατώνται οι καταναλωτές;» Φαντάζομαι ότι συμφωνεί μαζί του το Εργατικό Κέντρο. Μόνο που αυτός είναι στη φυλακή και η συνολική ρητορική του είναι συνεπής με την ερώτηση. Το ίδιο και η απέχθειά του για οτιδήποτε μη ελληνικό.

Τρομακτική η σύμπτωση στη ρητορική αυτή. Απλά τρομακτική.

ΠΗΓΗ: protagon.gr