Μικρό χρονικό 58 διαττόντων αστέρων...

Του Νίκου Ράπτη

Οι 58 εμφανίστηκαν στη δημόσια σφαίρα ως μια ομάδα ενεργών πολιτών που έθεταν επί τάπητος ένα καίριο ζήτημα: την επιβίωση του ενδιάμεσου χώρου μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες εκλογές. Η μέθοδος που προτείναμε ήταν εκείνη της πολυκομματικής συνύπαρξης, που θα πυροδοτούσε παράλληλα μια διαδικασία «επανίδρυσης» του Κέντρου. Όπως είναι προφανές, ο πρώτος στόχος ήταν βραχυπρόθεσμος, ο δεύτερος μακροπρόθεσμος. Πρώτα έπρεπε να μαζευτούμε, μετά να αλλάξουμε. Πριν περάσουμε στην αντεπίθεση, έπρεπε να αντέξει η άμυνά μας.

Ατυχώς, η μιντιακή επιτυχία του εγχειρήματος και η ψυχολογική πίεση που γεννάει η ύστερη μέση ηλικία, δημιούργησαν παρεξηγήσεις: ορισμένοι εκ των «58» άρχισαν να συμπεριφέρονται ως φυσικοί ηγέτες του χώρου. Όταν έπεσαν τα φώτα πάνω μας, μπερδέψαμε την σκιά μας με το μπόι μας. 

Πολύ γρήγορα, το κάρο μπήκε εμπρός από το άλογο:  οι 58 απαξίωσαν να ασχοληθούν πολιτικά με τα εμπόδια που αντιμετώπιζε η έκκλησή τους στους φιλελεύθερους, τους ανανεωτικούς αριστερούς, τους οικολόγους. Τι κι αν κάποιοι οικολόγοι αποχώρησαν από τους Οικολόγους Πράσινους και ίδρυσαν ένα νέο ευρωπαϊστικό Πράσινο κόμμα, την Ευρώπη Οικολογία; Τι κι αν πολλά στελέχη της ΔΗΜΑΡ προχώρησαν στη δημιουργία της Αριστερής Μεταρρυθμιστικής Κίνησης; Τι κι αν ακόμα και στη Δράση υπήρξαν αναταράξεις; Οι 58 παρέμεναν με το μάτι κολλημένο στις εσωκομματικές ισορροπίες του ΠΑΣΟΚ. Ουδέποτε π.χ. συζήτησαν σοβαρά το αίτημα να φιλοξενήσει η Ελιά υποψηφίους ευρωβουλευτές της Φιλελεύθερης ή της Πράσινης ομάδας στο ΕΚ. Τους ενδιαφέρει περισσότερο να αλώσουν το ΠΑΣΟΚ, να ξαναζήσουν ένα είδος remake του 1996. Αντί να αναβαθμιστεί στο Εθνικό επίπεδο, ο παραταξιακός λόγος των 58 υποβαθμίστηκε σταδιακά σε κομματικό. 

Όπως ήταν φυσικό, το ΠΑΣΟΚ αντέδρασε. Κι αποκαλύφθηκε αυτό που έπρεπε οι πάντες να γνωρίζουμε εξαρχής: πως χωρίς το ΠΑΣΟΚ, οι 58 δεν ήταν τίποτα. Το τι είναι το ΠΑΣΟΚ χωρίς τους 58, θα το δούμε στις κάλπες του Μαΐου.

Η απεύθυνση των 58 έπρεπε να παραμείνει εθνική:  το ζήτημα είναι να φτιαχτεί στην Ελλάδα ένα Νέο Κέντρο, που θα πρεσβεύει ταυτόχρονα την ανατροπή της μεταπολιτευτικής διάταξης και την ευρωπαϊκή προοπτική, την «ανατροπή με ομαλότητα». Το ζήτημα είναι να απομονωθούν οι ακροδεξιές και νεοκομμουνιστικές τάσεις, ο ξέφρενος και αντιδραστικός λαϊκισμός. Να ενισχυθούν οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις της δεξιάς, να εξημερωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Να αποφύγει η Πατρίδα το μεγάλο λάθος:  την αποχώρηση από την Ευρώπη. Να εξασφαλισθεί μια «μακρά πορεία μέσα στους θεσμούς» που θα παράγει τη Νέα Μεταπολίτευση, την αργή ανατροπή του συστήματος που μας έφερε ως εδώ. Και αυτά αφορούν όλους όσοι έχουν αίσθημα εθνικής ευθύνης –κι όχι μόνο τη «σοσιαλδημοκρατία» ή την «κεντροαριστερά»!
ΠΗΓΗ: tvxs.gr