Επιστροφή...
Τρεις εβδομάδες έχουν περάσει από το τελευταίο μου άρθροστο Protagon. Εντωμεταξύ συνέβησαν κοσμοϊστορικά γεγονότα: Εκλογές, ανασχηματισμός, κλπ. Τα οποία με άφησαν εντελώς αδιάφορο, γιατί εγώ πάλευα με μία επώδυνη ασθένεια (με την οποία ακόμα τραβιέμαι). Αλλά αυτά είναι προσωπικά και τα έχω γράψει στο blog.
Πάντως είναι σημαντικό όταν βλέπεις τα γεγονότα μέσα από το φίλτρο μιας άλλης κλίμακας αξιών. Τότε ίσως αποκτάς ένα σωστό μέτρο για την βαρύτητά τους.
Το Ποτάμι πήγε καλά. Όχι τόσο όσο προσδοκούσε, αλλά το ποσοστό του είναι πρωτοφανές για κόμμα της τελευταίας στιγμής. Τώρα είναι τα δύσκολα: εκτός από τις γραφικότητες των συνεδρίων σε κάμπινγκ, πρέπει να κάνει ει δυνατόν κάθε μέρα αισθητή την παρουσία του. Ένα κόμμα που δεν είναι ούτε κυβέρνηση ούτε αντιπολίτευση, ξεχνιέται εύκολα. Όσοι το ψήφισαν, κάτι περιμένουν.
Η εκπαραθύρωση Θεοχάρη μου άφησε δυσάρεστη γεύση που δεν ξεπλύθηκε από την επιλογή Χαρδούβελη. Κι ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω το 16% των Ναζί.
Για τις επιλογές προσώπων στις εκλογές και τον ανασχηματισμό, τι να πω: πάλι καλά που ξαναβγήκαν ο Καμίνης και ο Μπουτάρης, σώζοντας την τιμή του εκλογικού σώματος. Ωστόσο θυμήθηκα μία παλιά μου ιδέα: Κάθε άτομο που θα ήθελε να υποβάλει υποψηφιότητα, να περνάει προκαταρκτικά από ένα στοιχειώδες τεστ νοημοσύνης. Ίσως κι από μία εξέταση βασικών γνώσεων (π. χ. ποια είναι η πρωτεύουσα της Αυστραλίας – για να κόβονται όσοι απαντούν Σύδνεϋ).
Έχουμε γεμίσει από ηλίθιους και αμόρφωτους πολιτικούς. Κάτι μου κάνει να με κυβερνούν βλάκες.
Ευτυχώς αρχίζουν το Μουντιάλ και τα Μπάνια του Λαού. Ξέρω όλα τα επιχειρήματα εναντίον της διοργάνωσης «Υπέρ-φεστιβάλ» σε χώρες με μεγάλο πρόβλημα φτώχειας, αλλά γνωρίζω επίσης ότι και στην τελευταία φαβέλα όλοι θα βλέπουν τους αγώνες. Ελπίζω να δούμε ωραίο ποδόσφαιρο.
Καλές βουτιές στους τυχερούς που θα βρεθούν στις παραλίες.
Σχόλια