Διοικητικός εκσυγχρονισμός

του Στέλιου Ιωάννου

Στο τελευταίο κομμάτι των απολύσεων βρίσκεται πλέον η κυβέρνηση, καθώς στους επόμενους μήνες ολοκληρώνεται η δέσμευση έναντι της τρόικας για τις 15.000 απολύσεις της διετίας 2013-2014.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα επίσης ολοένα και πληθαίνουν οι πληροφορίες που θέλουν την τρόικα να ζητά άλλες 2.000 απολύσεις από το Δημόσιο, για το 2015.

Την ίδια ώρα, στο εσωτερικό της κυβέρνησης φέρεται να υπάρχει κόντρα μεταξύ υπουργών (Κ. Μητσοτάκη και Αν. Λοβέρδου) για το θέμα των υφιστάμενων υποχρεώσεων και για το αν θα έπρεπε να γίνει επαναδιαπραγμάτευση για μια σειρά από ζητήματα που αφορούν στις απολύσεις. Το κοινό σημείο όλων των παραπάνω είναι η λέξη απόλυση.

Σημασία δεν έχει ο αριθμός που θα απαιτήσει η τρόικα για το 2015 και αν θα απαιτήσει. Οπως παλιά η μονιμότητα θεωρείτο ως δεδομένη στο δημόσιο τομέα, σήμερα και με τα νέα δεδομένα που θα προκύψουν η απόλυση φαίνεται να έχει πάρει τη θέση της. Η κινητικότητα έχει ήδη εγκατασταθεί για τα καλά στο Δημόσιο και όσοι δεν την αποδεχθούν θα οδηγηθούν σε απόλυση.

Την ίδια ώρα, η αξιολόγηση τονίζεται ότι για τώρα δεν θα οδηγήσει σε καμία απόλυση. Αυτό είναι αληθές και αποτελεί δέσμευση του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη. Τουλάχιστον στην πρώτη εφαρμογή της και στην παρούσα φάση, αυτό θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο.

Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, δεδομένες θα πρέπει να θεωρούνται και οι απολύσεις. Είναι κοινό «μυστικό» ότι στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση -και κατ’ απαίτηση της τρόικας- τα πράγματα θα αλλάξουν άρδην. Από την επόμενη Βουλή και ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος θα προέλθει ένα νέο Σύνταγμα, το οποίο δεν θα προβλέπει τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων.

Στο πλαίσιο αυτό και προκειμένου να καταστεί δυνατή η όσο το δυνατόν καλύτερη «αξιολόγησή» τους, ώστε να βρεθεί ποιος θα μείνει και ποιος θα φύγει, θα χρειαστεί ένα νέο εργαλείο. Δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία για το ότι σε κάθε περίπτωση θα βρεθεί αυτό το εργαλείο.

Μπορεί να μη λέγεται αξιολόγηση (αυτό θα είναι παρά ταύτα) και θα αποσκοπεί στον περιορισμό του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων σε ένα νούμερο που κάθε φορά θα κρίνεται ως απαραίτητο για τη λειτουργία του Δημοσίου ετησίως.

Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα που στα επόμενα χρόνια θα διαμορφωθεί στο Δημόσιο. Το αν είναι σωστή ή λάθος θα το δείξει η πράξη.

Το βέβαιο είναι ότι όσο πιο έγκυρο είναι το μέτρο αυτής της «αξιολόγησης», τόσο καλύτερα θα είναι τα αποτελέσματα ως προς το ποιος θα μείνει και ποιος θα φύγει.

Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»