Ο Τόμσεν εμπνέεται απο τον Μεσαίωνα...
Σε πρόσφατο άρθρο του ο κ. Μίχας επεσήμανε την ελλειψη σύνδεσης της φορολογίας με την ανταποδοτικότητα σε σχετική συνέντευξη του κ. Τόμσεν. Ίσως να παρέλειψε να κάνει αυτή τη σύνδεση επειδή εμπνέεται από την ιστορία της χώρας του - όχι φυσικά την σύγχρονη αλλά τη μεσαιωνική ιστορία των Βίκινγκ.
Φορομπηχτικές πολιτικές άνευ ανταποδοτικότητας ήταν το κύριαρχο μοντέλο του κατακτητικού μεσαιωνικού παρελθόντος των Σκανδιναβών Βίκινγκ κατά τον 10ο και 11ο αιώνα. Εκείνη την εποχή, οι πολεμόχαροι Δανοί εισέβαλαν στην Αγγλία και την κατέκτησαν, καταστρέφοντας, καίγοντας, ερημώνοντας, λεηλατώντας, βιάζοντας, σφάζοντας και προκαλώντας πείνα. Με μεγάλη άνεση, μάλιστα, οι Δανοί άρπαζαν νέες γυναίκες και άνδρες και τους πουλούσαν ως σκλάβους στην πατρίδα τους ή στην Ανατολή. Στη συνέχεια επέβαλαν στην κατακτημένη χώρα μια σειρά από αιμοσταγείς βασιλείς. Ένας από αυτούς, ο Χάρθακνουτ, φαίνεται να στοιχειώνει με τις πρακτικές του τις φοροσυλλεκτικές συστάσεις του κυρίου Τόμσεν. Βασικό χαρακτηριστικό της διακυβέρνησης του Δανού βασιλιά της κατεχόμενης Αγγλίας ήταν η συλλογή ληστρικών φόρων με αποτελεσματικό τρόπο και με απόλυτη αδιαφορία για τις ζωές των υποτελών του.
Αν και ο Χάρθακνουτ - διαδεχόμενος τον Κνουτ και τον Χάρολντ- δέχτηκε το στέμμα της Αγγλίας με ειρηνική πρόσκληση, έφτασε στη χώρα με ένα στόλο εισβολής από εξηντατρία πλοία, επανδρωμένα με μισθοφόρους, οι οποίοι περίμεναν την πληρωμή τους. Σύμφωνα με τον ιστοριογράφο του 12ου αιώνα, John του Worcester, για να διατηρήσει ο Δανός κατακτητής τον -τριπλάσιο από το συνηθισμένο- σταθερό στόλο του συγκέντρωσε αρχικά το τεράστιο ποσό των 12.000 λιρών, το οποίο μειώθηκε ελαφρά τα υπόλοιπα χρόνια λόγω απόλυσης μερικών από τα πλοία. Το αποτέλεσμα ήταν η οικονομική καταστροφή της χώρας. Η τιμή των σιτηρών ανέβηκε υπερβολικά κι έτσι εμφανίστηκε ο πρώτος πληθωρισμός στην αγγλική ιστορία.
Για να κάμψει τις εύλογες αντιστάσεις των φορολογούμενων, ο Χάρθακνουτ έστειλε στις επαρχίες ως φοροσυλλέκτες τους επίφοβους στρατιωτικούς του ακολούθους, τους λεγόμενους «housecarls». Όταν δύο από αυτούς έφτασαν στο Γουόρτσεστερ, προκάλεσαν τέτοια οργή στο πλήθος, ώστε αυτό τους καταδίωξε μέχρι μέσα στον καθεδρικό ναό, όπου και τους σκότωσε. Σύμφωνα με τον John του Worcester, ο έξαλλος Χάρθακνουτ, για να εκδικηθεί τους φοροφυγάδες, έστειλε στην πόλη ένα μεγάλο στρατό από κόμητες και «housecarls» «διατάζοντάς τους να σφάξουν όλους τους άνδρες που θα μπορούσαν, να λεηλατήσουν και να κάψουν την πόλη και να καταστρέψουν την όλη περιφέρεια». Και αυτό ακριβώς έγινε. Μέχρι να καταλαγιάσει η οργή του, επί τέσσερις μέρες οι ακόλουθοί του τήρησαν κατά γράμμα τις εντολές του, αφήνοντας στην ευρωπαϊκή ιστορία ένα δανικό δείγμα παραδειγματικής τιμωρίας των φοροφυγάδων. Δεν είναι τυχαίο ότι οι κάθε άλλο παρά νομοταγείς υποτελείς του -επιπλέον αφερέγγυου- Χάρθακνουτ, τον αποκαλούσαν φορομπήχτη και άρπαγα του λαού.
Ωστόσο οι καιροί έχουν αλλάξει κι έτσι ο κύριος Τόμσεν μπορεί να εμφανίζεται με το κύρος του αλάνθαστου τεχνοκράτη και, απολαμβάνοντας τη θέα στην Ακρόπολη, όποτε έρχεται στην Αθήνα, να προτείνει πρακτικές ριζωμένες στο Μεσαίωνα, έχοντας την πεποίθηση ότι βελτιώνει τη ζωή των ανθρώπων σε μια απολίτιστη χώρα.
*Η Άννα Αθανασιάδη είναι Φιλόλογος, Επικοινωνιολόγος.
http://www.protagon.gr/
Σχόλια