Το πρώτο καυτό καλοκαιρινό ραντεβού του 2014
γράφει το κορίτσι του διπλανού portal
Φάση πρώτη: Το φλερτ
Παίδες μου αγαπημένοι είναι γεγονός! Μπήκε το καλοκαίρι. Αλούτερο βεβαίως αλλά καλοκαίρι. Είπα λοιπόν κι εγώ σαν (προσφάτως αδέσμευτο) koritsi να ξανοιχτώ λιγουλάκι και να ανταποκριθώ στο διακριτικό φλερτ ενός γκομενακίου που γνώρισα στα γενέθλια της κολλητής μου. Από πρόσοψη το παλικάρι έπαιρνε χαλαρά 12 points (τώρα που το σκέφτομαι 11, γιατί είχε ΚΙ ΑΥΤΟΣ αυτό το άθλιο αγιορίτικο μούσι που το βλέπω και μου ΄ρχεται να το τραβάω με το ένα χέρι μέχρι να πει ΗΜΑΡΤΟΝ ο μουσάτος και με το άλλο να κραδαίνω την BIC). Από φωνή θα έπαιρνε 12 points μόνο από την Κύπρο γιατί όλο το βράδυ ήταν στη μούγκα. Έπινε, έπαιζε με το κινητό του κι έριχνε και καμιά ματιά σε μένα. Έκανα μια διακριτική έρευνα (μετάφραση=ρώτησα την κολλητή, στην κλίμακα της μαλακίας 1-100 αυτός εκεί πόσο πιάνει; Μου είπε «εντάξει μωρέ, καλό παιδί, γύρω στο 45 τον υπολογίζω. «Α, ωραία», είπα εγώ ανακουφισμένη που δεν έχει το πλειοψηφικό πακέτο της μαλακίας. «Αλλά δεν δίνω και εγγυήσεις», συνέχισε η κολλητή. «Τώρα τον γνώρισα κι εγώ. Μάλλον είναι λίγο εκτός, γιατί χώρισε, λέει, με τον έρωτα της ζωής του πρόσφατα και είναι σε φάση Amy Winehouse»).
Τι;;;;; Back to black??? Όχι ευχαριστώ. Καλοκαιράκι είπαμε. Αν θέλαμε μνημόσυνα έχουμε τους δικούς μας τους μακαρίτες που είναι καλύτεροι. Να μη σας τα πολυλογώ τον άφησα να πενθεί βουβά και ήπια, τα ποτά μου σε άλλη παραλία. Μόλις όμως χάραξε και πήγα σπίτι μου βλέπω ειδοποίηση από facebook ότι μου χει κάνει friend request. Οκ, λέω, γρήγορο το παλικάρι παρά το στιλ «γραφείο κηδειών ο Μυστράς». Εκτιμητέο αυτό. Τον έκανα ad. Μου 'στειλε στο καπάκι smiley με γυαλί ηλίου. Υπέθεσα ότι έχει φωτοευαισθησία λόγω κλάματος. Του 'στειλα έναν ήλιο για να καταλάβει ότι θα είμαι ερεθιστικός παράγων στη ζωή του. Μην λέει ότι δεν τον ενημερώσαμε… Μου 'στειλε ένα ποτό και τη λέξη «τουμ?». Υπέθεσα ότι εννοεί τουμόροου= αύριο και όχι τούμορ=όγκος. (Λες να με καλεί για ποτό αύριο κιόλας γιατί έχει όγκο και θα ζήσει άλλες τρεις μέρες το πολύ;;;). Μετά κατάλαβα ότι είμαι ντίρλα. Αποκλείεται να έχει όγκο. Μετά μου μπήκε η ιδέα ότι εγώ μπορεί να έχω όγκο και αποφάσισα μόλις ξυπνήσω να πάω να κάνω μια μαγνητική. Μετά σκέφτηκα ότι δεν έχω ασφάλεια. Άρα ούτε όγκο. Μετά σκέφτηκα ένα λεπτό αν θα ήταν σώφρων να πάω ντίρλα στο πρώτο μας ραντεβού για να ξαναπιώ. Τι μέλλον θα είχε μια τέτοια φάση; Μετά είπα χέσε το μέλλον, το οποίο το παίζει και αόρατον μια ζωή, δεν είναι ευγενικό να απογοητεύσεις το παιδί το απογοητευμένο. Mercy sister! Μετά έστειλα μία νότα, η σημερινή αντιστοιχία στα βιολιά που ηχούν στα αυτιά του ερωτευμένου. Μου έστειλε δύο! Καλά πάμε. Γουστάρω είπα από μέσα μου και του 'στειλα τον χάρτη που σημειώνει το αγαπημένο μου μπαρ στο trip advisor (για να δει και τις κριτικές, να δει πόσο δημοκρατικός τύπος είμαι). Μου στειλε ένα thumps up. Χαμογέλασα και κοιμήθηκα κάνοντας σχέδια τι θα βάλω. Κατέληξα ότι δεν έχω τίποτα να βάλω γιατί εδώ και δύο χρόνια έχω αγοράσει μόνο ένα βρακί και με πήρε ο (αντιμνημονιακός) ύπνος.
Την επόμενη (τρόπος του λέγειν) μέρα ξύπνησα αργά. Πάλι τρόπος του λέγειν. Στην πραγματικότητα δεν ήταν πια μέρα. Ήταν νύχτα. Πάει και το ιδιαίτερο που είχα στις 5. Πάνε και τα φράγκα (Θα ξαναπάρω βρακί του χρόνου πάλι). Απτόητη τσακίστηκα να μπω στο ντους, να ρίξω λίγο νερό πάνω μου να ξεβρομίσω από χτες ώστε να βρομίσω καθαρή σήμερα. Για να δείτε τι μεγάλες προσδοκίες είχα, έβαλα το καλό το αφρόλουτρο, με άρωμα Spanish flame/ Ισπανική Φλόγα, που το φυλάω για σπέσιαλ περιπτώσεις (στις άλλες βάζω το Νιβέα, αγοράζετε 1 παίρνετε 3 δώρο στον Χόντο, με άρωμα ελληνική αφραγκία). Βάζω επίσης το καλό μου βρακί (που λέγαμε) και το καλό μου τζην (που καλύτερα να μην πούμε γιατί θα γίνει του Μυστρά πάλι). Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Μια χαρά koritsi ήμουν, σκέφτηκα, παρά την κουρελαρία. Θα τον μαγέψω με την προσωπικότητά μου. Μετά μου ξαναμπήκε η ιδέα να κάνω μαγνητική γιατί τέτοιες σκέψεις περί μαγευτικής προσωπικότητας μόνο άμα έχεις όγκο στον εγκέφαλο κάνεις.
Ανέβηκα στο τρόλεϊ και προσπάθησα να κάνω έναν ψευτοέλεγχο ποιος με κοιτάει. Κανένας. Δύο διάβαζαν αθλητική εφημερίδα. Ένας κοιτούσε το ρολόϊ του. Δύο άλλοι συζητούσαν για τον Σαμαρά – δεν έβγαλα άκρη αν ήταν για τον πρωθυπουργό ή τον ποδοσφαιριστή. Έκανα μαύρες σκέψεις για την πολιτική μας ζωή. Τις διαδέχτηκαν μαύρες σκέψεις για την προσωπική μου ζωή. Ασταδιάλα πια ελληνάρες. Ούτε να τονώσετε την αυτοπεποίθηση ενός κοριτσιού δεν είστε άξιοι πια.
Κατέβηκα και έτρεξα προς την είσοδο του μπαρ. Είχα αργήσει δέκα λεπτά. Όρμησα μέσα και έκανα τσεκ στο χώρο. Τον εντόπισα σ' ένα σκαμπό στο βάθος. Δεν με είδε- κάτι έγραφε στο κινητό του. Μια υπέροχη μπούκλα έπεφτε στο δεξί του μάτι. Τα χέρια του είχαν φλέβες για τις οποίες θα πανηγύριζε κάθε ναρκομανής. Το χρώμα του ήταν το πιο ωραίο καφέ ο λε που χω δει σε τροπικές διαφημίσεις. Το τισέρτ του λευκό των Κυκλάδων. Παναγίτσα μου ή έχω όγκο και παραλογίζομαι ή πράγματι αυτός είναι Θεός! είπα αντικειμενικά και ξεκίνησα με τρεμάμενο πόδι να πηγαίνω προς το μέρος του.
(Συνεχίζεται και τελειώνει στο επόμενο. Όπως όλα τα ωραία πράγματα φίλε… Philosopher speaking)
Σχόλια