Η τσέπη του βουλευτή
Μη μετρήσουμε και τα ψιλά. Ένας βουλευτής εισπράττει περί τις 100.000 ευρώ ετησίως. Και αν κάνει μία πλήρη θητεία τετραετούς διάρκειας, από τον λογαριασμό του θα περάσουν 400.000 ευρώ. Ασφαλώς τα περισσότερα θα διατεθούν για την κάλυψη λειτουργικών αναγκών και απαιτήσεις επανεκλογής - τα έχουμε πει αυτά. Όμως τα ψηφία είναι πολλά για να κάθεσαι και να παίζεις μαζί τους.
Η παρούσα Βουλή μπορεί να μετρήσει μέρες μέχρι το καλοκαίρι του 2016. Μαζί της οι βουλευτές θα μετρούν μεροκάματα, έξοδα γραφείου και κινήσεως καθώς και χιλιόμετρα με αξιοπρεπή αυτοκίνητα. Μην πιστεύετε αυτά που λένε στα πάνελ. Δεν υπάρχει βουλευτής που να επιθυμεί πρόωρες εκλογές. Εξαιρούνται, βέβαια, προβεβλημένα στελέχη με σίγουρη επανεκλογή. Αυτοί αποδέχονται τη διακοπή της θητείας ως μέρος του παιχνιδιού που, κάποια στιγμή, θα τους δώσει και καλύτερη πρόσβαση προς την εξουσία. Ο μέσος βουλευτής, αυτός που δεν είναι αναγνωρίσιμος στο δρόμο, δεν μπαίνει σε αθηναϊκό στούντιο και βλέπει με φθόνο τα χαρτοφυλάκια, θα ήθελε η Βουλή να εξαντλήσει τη θητεία της μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Ακόμα και αυτοί που υψώνουν το δάχτυλο ζητώντας εκλογές, έχουν το άλλο χέρι στην τσέπη, χαϊδεύοντας παρηγορητικά το πορτοφόλι. Κοινώς, μπορείς να λες στους ψηφοφόρους σου ότι επιθυμείς πρόωρες εκλογές, αλλά δεν είσαι και τόσο πειστικός όταν το λες στη σύζυγό σου. Εδώ, βέβαια, βρίσκεται το τραγικό και συνάμα το γελοίο του πράγματος. Διότι πανάθεμέ με αν υπάρχει βουλευτής που πραγματικά επιθυμεί να γίνουν εκλογές, «να φύγει η κυβέρνηση των μνημονίων και των ξενόδουλων» και ας χάσει αυτός 100-150 χιλιάρικα. Θα του κόστιζε ακριβά αν και δεν του κοστίζει τίποτα να το λέει.
Βέβαια σε ορισμένες περιπτώσεις και οι βουλευτές υποχρεώνονται να συμπεριφερθούν ως υπάλληλοι. Η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες αποφασίζεται από τον πρωθυπουργό ή μεθοδεύεται από τους αρχηγούς, οι οποίοι δεν πολιτεύονται με το κουστουμάκι του απλού βουλευτή.
Υπάρχει, βέβαια, το προηγούμενο του Γιώργου Συμπιλίδη, που έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ακολουθώντας τον Α. Σαμαρά στην Πολιτική Άνοιξη. Αλλά προφανώς αυτή είναι μία πολύ σπάνια, μία μοναδική περίπτωση αυταπάρνησης, όπου ο κοινοβουλευτικός άνδρας έθεσε το συμφέρον της χώρας υπεράνω του ατομικού.
Υπάρχει, βέβαια, το προηγούμενο του Γιώργου Συμπιλίδη, που έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ακολουθώντας τον Α. Σαμαρά στην Πολιτική Άνοιξη. Αλλά προφανώς αυτή είναι μία πολύ σπάνια, μία μοναδική περίπτωση αυταπάρνησης, όπου ο κοινοβουλευτικός άνδρας έθεσε το συμφέρον της χώρας υπεράνω του ατομικού.
Σήμερα στη Βουλή, με εξαίρεση τα προβεβλημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν σίγουρη επανεκλογή και προοπτική υπουργείου, δεν πρέπει να υπάρχει βουλευτής που στην πραγματικότητα επιθυμεί εκλογές. Αν δεν με πιστεύετε, δοκιμάστε να το συζητήσετε μαζί τους. Ο βουλευτής πρώτα σε ρωτάει αν θα γίνουν οι εκλογές και μετά σου χαρίζει την καλημέρα του. Εκλογές ίσως να επιθυμούν και οι γνωστοί της Χρυσής Αυγής, ειδικά οι φυλακισμένοι, λόγω της δυναμικής των ευρωεκλογών. Οι υπόλοιποι; Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ είναι στην κυβέρνηση. Οι της ΔΗΜΑΡ και των ΑΝΕΛ δεν θα βρουν την ψήφο τους. Οι άστεγοι ανεξάρτητοι δεν έχουν πολλές ελπίδες επανεκλογής. Αλλά και το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα που παραδοσιακά αγαπάει τη σταθερότητα.
Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται. Άνετα. Και θα τον χειροκροτήσουν ανακουφισμένοι, με τα χέρια στις τσέπες, ακόμα και εκείνοι που δεν θα τον ψηφίσουν. Θα πρέπει να είναι κάτι πάρα πολύ μεγάλο αυτό που θα διατρέξει τα έδρανα και θα προκαλέσει το ένστικτο των βουλευτών ώστε να μη εκλέξουν Πρόεδρο. Μένει η πιθανότητα του πολιτικού ατυχήματος. Σε μία κρίσιμη ψηφοφορία η κυβέρνηση χάνει τη δεδηλωμένη. Δύσκολο; Ο πρωθυπουργός ξέρει ότι συμβαίνουν και αυτά.
Σχόλια