Κι αν έχουν δίκιο επί της ουσίας;
Η κατάληξη της απεργίας στη ΔΕΗ ήταν
αναμενόμενη. Το πάλαι ποτέ πανίσχυρο συνδικάτο αυτής της επιχείρησης δεν
έχει πλέον τη δυνατότητα να κατεβάζει τους διακόπτες. Και είναι πολύ
αμφίβολο αν οι διάδοχοι του Φωτόπουλου στη ΓΕΝΟΠ είχαν ποτέ την πρόθεση
να προκαλέσουν γενικό μπλακ άουτ.
Οι διοικούντες σήμερα την ΓΕΝΟΠ γνωρίζουν ότι δεν βρισκόμαστε στις δεκαετίες του ΄80 και του ΄90, που έκαναν ό,τι ήθελαν. Γι’ αυτό και δεν έσκισαν τα φύλλα επίταξης, όπως τους ζήτησαν ο τσαμπουκάς Φωτόπουλος και ο ανεκδιήγητος Κατρούγκαλος, ο οποίος παριστάνει τον τζάμπα μάγκα από τα τηλεοπτικά παράθυρα, αφού αυτός δεν κινδυνεύει με απόλυση (όπως ο ΔΕΗτζής, που επιστρατεύεται), αλλά σε λίγο θα απολαμβάνει τον παχυλό μισθό του ευρωβουλευτή.
Η κήρυξη του τέλους της απεργίας ήταν κίνηση αναμενόμενη. Και το πολιτικό παιχνίδι που παίζεται γύρω από τη ΔΕΗ (η επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ για δημοψήφισμα, το οποίο βεβαίως δεν θα γίνει), έχει σχέση με τις εντυπώσεις γύρω από τον αριθμό των 120 βουλευτών εν όψει προεδρικής εκλογής.
Ούτε έχει πλέον ιδιαίτερη σημασία να υπενθυμίζει κανείς τις συνεχείς κωλοτούμπες του Σαμαρά (εδώ όσα έλεγε το 2012 για την πώληση της ΔΕΗ). Τις έχουμε συνηθίσει. Ούτε έχει ιδιαίτερη σημασία πλέον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί «ιδέες» πρώην υπουργών του ΠΑΣΟΚ, αυτών που προεκλογικά το 2009 υπόσχονταν ότι θα επανακρατικοποιούσαν τον ΟΤΕ και άλλες ανοησίες.
Στην περίπτωση της ΔΕΗ το μεγάλο ερώτημα είναι ποιος ωφελείται από το διάσπαση της επιχείρησης σε «μεγάλη» και «μικρή». Για την ακρίβεια αν, εκτός από τους ιδιώτες που θα αγοράσουν τη «μικρή», θα ωφεληθούν και οι καταναλωτές.
Οι ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα είναι μια μεγάλη -και συχνά αμαρτωλή- ιστορία. Ο δογματισμός της ευρείας αριστεράς τα θέλει όλα δημόσια κι ας έχει αποδειχθεί σε βάθος χρόνου ότι τα κρατικά μονοπώλια δεν λειτούργησαν πάντα υπέρ του καταναλωτή. Καταβαραθρώθηκαν από την κακοδιοίκηση και τη διαφθορά (χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η Ολυμπιακή) και για δεκαετίες συσσώρευαν ζημιές δισεκατομμυρίων.
Υπήρξαν αποκρατικοποιήσεις που αποδείχθηκαν επωφελείς για τον καταναλωτή. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση ο ΟΤΕ και η κινητή τηλεφωνία. Ο ανταγωνισμός λειτούργησε, οι υπηρεσίες βελτιώθηκαν, οι τιμές έπεσαν. Ο καταναλωτής έχει σήμερα αρκετές επιλογές. Επιπλέον, πήγαν περίπατο οι ισχυρισμοί περί «στρατηγικής» επιχείρησης, που ήταν, δήθεν, ο κρατικός ΟΤΕ.
Ισχύουν όλα αυτά και για την περίπτωση της ΔΕΗ; Η ενέργεια δεν είναι τηλεπικοινωνίες. Το κόστος για την παραγωγή ενέργειας είναι μεγάλο και, στην περίπτωση της ΔΕΗ, δεν προβλέπεται να πέσει. Οι διαβεβαιώσεις των σημερινών κυβερνώντων ότι η πώληση ενός κομματιού της ΔΕΗ θα αποβεί επωφελής και για την (υπο κρατικό έλεγχο) επιχείρηση και για τον καταναλωτή δεν είναι πειστικές. Όχι μόνο επειδή μόλις δυο χρόνια πριν έλεγαν το αντίθετο. Αλλά και διότι τα αντικειμενικά δεδομένα δεν είναι οπωσδήποτε ευνοϊκά.
Μπορεί, λοιπόν, η κυβέρνηση να κατήγαγε μια νίκη επί των αναξιόπιστων και ξεδοντιασμένων συνδικαλιστών της ΔΕΗ. Αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι μήπως, αυτή τη φορά, αυτή η συντεχνία έχει δίκιο επί της ουσίας. Μήπως, δηλαδή, το σπάσιμο της ΔΕΗ θα αποδυναμώσει το «μεγάλο» κομμάτι της, θα ωφελήσει μόνο τους ιδιώτες επενδυτές, ενώ ο καταναλωτής θα μείνει στα ίδια ή και θα κληθεί να πληρώσει περισσότερά για το (σήμερα σχετικά φθηνό) κόστος παραγωγής του ρεύματος.
http://www.protagon.gr/
Οι διοικούντες σήμερα την ΓΕΝΟΠ γνωρίζουν ότι δεν βρισκόμαστε στις δεκαετίες του ΄80 και του ΄90, που έκαναν ό,τι ήθελαν. Γι’ αυτό και δεν έσκισαν τα φύλλα επίταξης, όπως τους ζήτησαν ο τσαμπουκάς Φωτόπουλος και ο ανεκδιήγητος Κατρούγκαλος, ο οποίος παριστάνει τον τζάμπα μάγκα από τα τηλεοπτικά παράθυρα, αφού αυτός δεν κινδυνεύει με απόλυση (όπως ο ΔΕΗτζής, που επιστρατεύεται), αλλά σε λίγο θα απολαμβάνει τον παχυλό μισθό του ευρωβουλευτή.
Η κήρυξη του τέλους της απεργίας ήταν κίνηση αναμενόμενη. Και το πολιτικό παιχνίδι που παίζεται γύρω από τη ΔΕΗ (η επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ για δημοψήφισμα, το οποίο βεβαίως δεν θα γίνει), έχει σχέση με τις εντυπώσεις γύρω από τον αριθμό των 120 βουλευτών εν όψει προεδρικής εκλογής.
Ούτε έχει πλέον ιδιαίτερη σημασία να υπενθυμίζει κανείς τις συνεχείς κωλοτούμπες του Σαμαρά (εδώ όσα έλεγε το 2012 για την πώληση της ΔΕΗ). Τις έχουμε συνηθίσει. Ούτε έχει ιδιαίτερη σημασία πλέον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί «ιδέες» πρώην υπουργών του ΠΑΣΟΚ, αυτών που προεκλογικά το 2009 υπόσχονταν ότι θα επανακρατικοποιούσαν τον ΟΤΕ και άλλες ανοησίες.
Στην περίπτωση της ΔΕΗ το μεγάλο ερώτημα είναι ποιος ωφελείται από το διάσπαση της επιχείρησης σε «μεγάλη» και «μικρή». Για την ακρίβεια αν, εκτός από τους ιδιώτες που θα αγοράσουν τη «μικρή», θα ωφεληθούν και οι καταναλωτές.
Οι ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα είναι μια μεγάλη -και συχνά αμαρτωλή- ιστορία. Ο δογματισμός της ευρείας αριστεράς τα θέλει όλα δημόσια κι ας έχει αποδειχθεί σε βάθος χρόνου ότι τα κρατικά μονοπώλια δεν λειτούργησαν πάντα υπέρ του καταναλωτή. Καταβαραθρώθηκαν από την κακοδιοίκηση και τη διαφθορά (χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η Ολυμπιακή) και για δεκαετίες συσσώρευαν ζημιές δισεκατομμυρίων.
Υπήρξαν αποκρατικοποιήσεις που αποδείχθηκαν επωφελείς για τον καταναλωτή. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση ο ΟΤΕ και η κινητή τηλεφωνία. Ο ανταγωνισμός λειτούργησε, οι υπηρεσίες βελτιώθηκαν, οι τιμές έπεσαν. Ο καταναλωτής έχει σήμερα αρκετές επιλογές. Επιπλέον, πήγαν περίπατο οι ισχυρισμοί περί «στρατηγικής» επιχείρησης, που ήταν, δήθεν, ο κρατικός ΟΤΕ.
Ισχύουν όλα αυτά και για την περίπτωση της ΔΕΗ; Η ενέργεια δεν είναι τηλεπικοινωνίες. Το κόστος για την παραγωγή ενέργειας είναι μεγάλο και, στην περίπτωση της ΔΕΗ, δεν προβλέπεται να πέσει. Οι διαβεβαιώσεις των σημερινών κυβερνώντων ότι η πώληση ενός κομματιού της ΔΕΗ θα αποβεί επωφελής και για την (υπο κρατικό έλεγχο) επιχείρηση και για τον καταναλωτή δεν είναι πειστικές. Όχι μόνο επειδή μόλις δυο χρόνια πριν έλεγαν το αντίθετο. Αλλά και διότι τα αντικειμενικά δεδομένα δεν είναι οπωσδήποτε ευνοϊκά.
Μπορεί, λοιπόν, η κυβέρνηση να κατήγαγε μια νίκη επί των αναξιόπιστων και ξεδοντιασμένων συνδικαλιστών της ΔΕΗ. Αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι μήπως, αυτή τη φορά, αυτή η συντεχνία έχει δίκιο επί της ουσίας. Μήπως, δηλαδή, το σπάσιμο της ΔΕΗ θα αποδυναμώσει το «μεγάλο» κομμάτι της, θα ωφελήσει μόνο τους ιδιώτες επενδυτές, ενώ ο καταναλωτής θα μείνει στα ίδια ή και θα κληθεί να πληρώσει περισσότερά για το (σήμερα σχετικά φθηνό) κόστος παραγωγής του ρεύματος.
http://www.protagon.gr/
Σχόλια