Αναστεναγμοί

του Δημήτρη Δανίκα


Εν ριπή οφθαλμού «εξαφανίστηκαν» από τα ράφια δέκα χιλιάδες Iphone 6!

Της τάξεως των οκτακοσίων και χιλίων euros. Ως εκ τούτου οι γνωστοί «ποντικοί» όρμησαν ακάθεκτοι. Να κατατροπώσουν όσους ισχυρίζονται ότι εκατομμύρια ελλήνων λιμοκτονούν. Η ερμηνεία εντελώς επιπόλαιη και ρηχή. Και βολική!



Η γνώμη μου εντελώς διαφορετική. Για πολλούς λόγους. Οπως ας πούμε ότι τα δέκα χιλιάδες τεμάχια είναι απειροελάχιστα. Συγκρινόμενα με το πλήθος των πολιτών που διαθέτουν μπόλικο παραδάκι. Υπάρχουν τέτοιοι. Οπως μεγαλοστελέχη, όπως μεγαλοεισοδηματίες, όπως μικρομεσαίοι και όπως ζάπλουτοι!

Ασε που υπάρχουν και άφθονοι τρελαμένοι με την μοδάτη τεχνολογία. Οπως και τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα της διαφήμισης. Ασε δηλαδή που ακόμα και εργατουπάλληλος που συγκατοικεί με τους γονείς της, μπορεί να έσπευσε και να τα ακούμπησε. Ασε και τις «συνοδούς» πολυτελείας. Το χω ξαναπεί. Εναντίον των ηλιθίων ούτε ο θεός!

Η εικόνα της περασμένης Κυριακής με τα ανοικτά καταστήματα και τις εκπτώσεις ήταν χαρακτηριστική. Εκατομμύρια πλημμύρισαν τους δρόμους. Στο Golden Hall ο ένας πάνω στον άλλον. Ετσι όμως και «έβλεπες» πίσω από την φωτογραφία, η κατάσταση διαφορετική. Οκτώ στους δέκα χάζευαν και σουλατσάριζαν. Στην καλύτερη περίπτωση έπιναν καφέ η μασουλούσαν σουβλάκια και πίτσες. Εξωτερικά έμοιαζε σαν η Ελλάδα να διάγει περίοδο καταναλωτικής φρενίτιδας. Στην πραγματικότητα απλώς οι περισσότεροι σκότωναν τον χρόνο τους!

Η χώρα είναι χωρισμένη στα δύο. Η Ελλάδα που έχει και η Ελλάδα που δεν έχει. Υπάρχει και ενδιάμεσο κοινωνικό «στρώμα». Που έχει και δεν έχει. Τα στατιστικά δεδομένα εφιαλτικά. Μερικά εκατομμύρια συμπολιτών μας δεν έχουν ούτε για τα απαραίτητα. Είναι όλοι αυτοί που σιτίζονται με πλαστικές τροφές. Που το καλοκαίρι δεν φεύγουν για διακοπές. Που εξαντλούνται και αποβλακώνονται βλέποντας το χαζοκούτι. Και που αγωνιούν για κάθε δευτερόλεπτο της ύπαρξής τους και το Αύριο των παιδιών τους

Η σκηνή είναι χαρακτηριστική. Την ίδια στιγμή που οι «ποντικοί» σχολίαζαν τα δέκα χιλιάδες τεμάχια του Iphone που εν ριπή οφθαλμού «εξαφανίστηκαν» από τα ράφια, έγινα μάρτυρας μιας ανατριχιαστικής, ζωντανής εικόνας

Νεαρή γυναικάρα, μεταξύ 25 και τριάντα, συνόδευε το αγοράκι της από το σχολείο. Και καθώς περπατούσαν εκείνη, βουτηγμένη στην απελπισία της, δεν άντεξε και είπε: «και δυο δουλειές πρέπει να κάνω και εσένα πρέπει να σε διαβάσω. Δεν αντέχω άλλο»!

Οσοι εξ ημών των δημοσιογράφων πιστεύουν ότι οι έλληνες καλοπερνάνε δεν έχουν παρά να πειραματιστούν για να γκρεμιστούν. Δηλαδή για μια εβδομάδα να ανταλλάξουν το πόστο τους με κάποιον εκ των «ερειπίων». Τότε θα σου λεγα εγώ. Οποιος είναι έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρει!

Βάζω στοίχημα ότι έχω και δεν έχω. Οχι μία εβδομάδα, αλλά ούτε μία ημέρα δεν θα άντεχε. Το τραγούδι των λυγμών, η χώρα των αναστεναγμών!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κυκλοφορεί ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ ο κουτσοφλέβαρος...

Κυκλοφορεί ο Χριστουγενιάτικος ΚΑΤΟΙΚΟΣ!

Κυκλοφορεί ηλεκτρονικά ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ Νοεμβρίου!