Ο χρόνος πιέζει...

Του Νίκου Μπέλλου

Επίδειξη υπερβολικής αυστηρότητας από την τρόικα ή αθέτηση δεσμεύσεων της Αθήνας μέσω μονομερών ενεργειών;

Ισως είναι η πρώτη φορά στη μνημονιακή ιστορία της χώρας μας, που έχει ελάχιστο ενδιαφέρον η αναζήτηση του ποιος ευθύνεται για τη μεγάλη καθυστέρηση στην επιστροφή της τρόικας στην Αθήνα.

Κι αυτό γιατί το ζητούμενο σήμερα είναι η επίτευξη συνολικής συμφωνίας με τους δανειστές για την επόμενη μέρα, μετά την έξοδο της Ελλάδας από το πρόγραμμα.

Κάθε μέρα που περνάει και η τρόικα δεν επιστρέφει στενεύουν τα χρονικά περιθώρια για τη λήψη απόφασης στο Εurogroup της 8ης Δεκεμβρίου.

Ο πρόεδρος του Εurogroup Γερούν Ντέισελμπλουμ έχει σχεδιάσει τη συμφωνία -υπό μορφή πακέτου-, η οποία θα περιλαμβάνει μια ενισχυμένη πιστωτική γραμμή από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΜΣ), καθώς και τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους.

Για να γίνουν όλα αυτά θα πρέπει προηγουμένως να ολοκληρωθεί η πέμπτη αξιολόγηση της τρόικας, που θα είναι και η τελευταία του ισχύοντος προγράμματος.

Αυτά αποφασίστηκαν και ανακοινώθηκαν στην τελευταία συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης στις 6 Νοεμβρίου, ώστε η Ελλάδα να έχει πλήρη κάλυψη από τους εταίρους από τις αρχές του επόμενου έτους που ολοκληρώνεται το σημερινό πρόγραμμα.

Από εκεί και πέρα είναι προφανές ότι οι δανειστές προτάσσουν την ολοκλήρωση της αξιολόγησης πριν αρχίσουν να συζητούν για την επόμενη μέρα, γιατί θέλουν να αποσπάσουν το μέγιστο δυνατό από την κυβέρνηση στην υλοποίηση του σημερινού προγράμματος.

Το ίδιο προφανές είναι ότι αν κάποιος πρέπει να βιαστεί, αυτοί δεν είναι οι εταίροι και δανειστές, αλλά η κυβέρνηση και η χώρα μας.

Από τη στιγμή που οι αγορές έκριναν πως η Ελλάδα δεν μπορεί να εξέλθει από το μνημόνιο χωρίς προληπτική πιστωτική γραμμή, είμαστε πλέον υποχρεωμένοι να προχωρήσουμε σε μια συμφωνία με τους εταίρους, η οποία θα περιλαμβάνει όρους και προϋποθέσεις.

Ωστόσο, το ζητούμενο σήμερα είναι να σταλεί ένα σαφές μήνυμα στις αγορές, ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στην Ευρωζώνη, γιατί όσο κι αν κάποιοι θεωρούν πως ο κίνδυνος αυτός δεν υφίσταται, οι υποψήφιοι επενδυτές δεν έχουν αυτήν την άποψη.

Φαίνεται άλλωστε και από τη σχεδόν πλήρη απουσία Ευρωπαίων επενδυτών από τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων.

Τη διαβεβαίωση ότι η τύχη της χώρας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτήν της Ευρωζώνης μπορούν να τη δώσουν μόνο οι εταίροι, διασφαλίζοντας μέσω της προληπτικής πιστωτικής γραμμής με σταδιακό τρόπο την πλήρη έξοδο της Ελλάδας στις αγορές, καθώς και τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους.

Οσο νωρίτερα ληφθούν αυτές οι αποφάσεις τόσο το καλύτερο για τη χώρα μας και την οικονομία.

Αυτό είναι το ζητούμενο σήμερα και όχι η αναζήτηση ευθυνών σχετικά με την καθυστέρηση της τρόικας.

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ