Μάθε τέχνη κι άσ’ τηνε;

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη


του Παντελή Μπουκάλα


Αν θεωρήσουμε απογοητευτικά λόγω χαλαρότητας τα κριτήρια που υιοθετούνται στην επιλογή υποψηφίων για την Προεδρία της Δημοκρατίας καθώς και στην προσφορά υπουργικών θώκων, στη μετακίνηση υπουργών από το ένα αξίωμα στο άλλο, φαίνεται να επικρατεί μια λογική που κύριο στόχο της έχει την καγχαστική περιφρόνηση της λεγόμενης κοινής λογικής. Ας προσπαθήσουμε να δούμε από κάπως πιο κοντά το φαινόμενο, εστιάζοντας στην υπουργική καριέρα του κ. Δένδια, χρησιμοποιώντας απλώς σαν παράδειγμα την περίπτωσή του.

Μέσα σε τρία πολιτικά χρόνια, ο Κερκυραίος πολιτικός πρόλαβε να ασκήσει εξουσία από τέσσερα υπουργεία, που ελάχιστα συγγενεύουν. Ιανουάριο με Οκτώβριο του 2009 υπήρξε υπουργός Δικαιοσύνης. Μετά τη μεσοβασιλεία του κ. Παπανδρέου ανέλαβε υπουργός Δημόσιας Τάξης, Ιούνιο του 2012 με Ιούνιο του 2014. Από τον φετινό Ιούνιο μέχρι προχθές ήταν υπουργός Ανάπτυξης. Και πλέον είναι υπουργός Εθνικής Αμυνας, ως διάδοχος του κ. Αβραμόπουλου, η θριαμβική αναχώρηση του οποίου για τις Βρυξέλλες βόλεψε τον επιλαχόντα κ. Θ. Πλεύρη. Βγαίνει έτσι λίαν ωφελημένη και η κεντρώα πτέρυγα της Ν.Δ. Δεν είναι λίγο να ξαναέχεις στην κοινοβουλευτική σου ομάδα ένα πρωτοπαλίκαρο του κ. Καρατζαφέρη, το οποίο έχει και μια άκρως ανθρωπιστική ιδέα για την επίλυση του μεταναστευτικού: «να υπάρχουν νεκροί στα σύνορα», φανταζόμαστε ποιοι, και για όσους επιζούν, να φροντίζουμε να κάνουμε τη ζωή τους τέτοια που «η κόλαση να φαντάζει παράδεισος μπροστά σ’ αυτό που θα περνάνε εδώ πέρα». Καθαρά πράματα. Ή μάλλον εκκαθαριστικά.

Ας ξαναπάμε στον πολυυπουργό. Τι πρόλαβε άραγε να δείξει στο πεντάμηνο της υπουργίας του στην Ανάπτυξη, με τους τρεις μήνες μάλιστα θερινούς; Λίγα πράγματα. Ποια λογική υποκρύπτει, λοιπόν, η μετακίνησή του στην Αμυνα; Επιβραβεύεται παρότι, φως φανάρι, «δεν πρόκαμε»; Αν ο πρωθυπουργός έκρινε ότι έστω και το μικρό δείγμα της θητείας του κ. Δένδια στην Ανάπτυξη αρκεί για να θεωρηθεί ότι πέρασε επιτυχώς τις εξετάσεις, γιατί δεν του έδωσε τη δυνατότητα να συνεχίσει στο ίδιο πόστο, για να υλοποιήσει ό,τι (ίσως) σχεδίασε; Γιατί να χαθούν μερικές εβδομάδες ώσπου να «ενημερωθεί» ο νέος υπουργός της Ανάπτυξης, αλλά και ο κ. Δένδιας στο νέο υπουργείο του; Τόσο πολύ φτώχυνε το πολιτικό προσωπικό της Ν.Δ. ώστε να καταστεί υποχρεωτική η ανακύκλωση των ίδιων προσώπων;

Αν πάλι ο κ. Σαμαράς συμπέρανε ότι ο υφιστάμενός του δεν τα πήγε και τόσο καλά, με ποια λογική τον μετακινεί σε ένα επίσης κρίσιμο υπουργείο; Για να αποτύχει και εκεί και απλώς να αποκτήσει και εθνικοαμυντικά «ένσημα», ώστε να τα προσθέσει στα αναπτυξιακά, στα δημοσιοταξίτικα και στα δικαιικά; Αλλά τι το ψιλολογούμε. Εδώ ο κ. Βενιζέλος έχει προλάβει να υπάρξει υπουργός Τύπου, Μεταφορών, Δικαιοσύνης, Ανάπτυξης, Πολιτισμού, Εθνικής Αμυνας, Οικονομικών, Εξωτερικών. Α, και υφυπουργός Προεδρίας. Και πάντοτε αριστεύοντας.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κυκλοφορεί ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ ο κουτσοφλέβαρος...

Κυκλοφορεί ο Χριστουγενιάτικος ΚΑΤΟΙΚΟΣ!

Κυκλοφορεί ηλεκτρονικά ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ Νοεμβρίου!