Θέλουν να διώξουν τον Τσίπρα;
Το μωσαϊκό του ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από τάσεις
και συνιστώσες, που υπηρετούν άνθρωποι με ιδεολογίες και ιδεολογήματα.
Αποτελεί με “τερατογένηση” του υπό χρεωκοπία πολιτικού συστήματος που
παραμένει σε βαθειά κρίση από το 2010.
Στην ιδρυτική διακήρυξή του, τον Ιούλιο του 2013, ο ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε μεταξύ άλλων: «Σε συνδυασμό με την κοινοβουλευτική δράση, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στη συγκρότηση και την ανάπτυξη ενός ισχυρού λαϊκού, μαζικού και ενωτικού κινήματος, ενός κινήματος αντίστασης στα αντιλαϊκά μέτρα που επιδιώκουν να επιβάλουν τα μνημόνια, ενός κινήματος ανυπακοής στον εντεινόμενο κρατικό και εργοδοτικό αυταρχισμό, ενός κινήματος γνήσιας και αποτελεσματικής αλληλεγγύης προς τα θύματα της κρίσης».
Στην ιδρυτική διακήρυξη και στο καταστατικό του βρίσκεται λοιπόν η απάντηση των κινήσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη από την Τετάρτη, όσων εντός του ΣΥΡΙΖΑ, αντιστέκονται στην συμφωνία που επιδιώκει ο πρωθυπουργός.
Που ας είμαστε ρεαλιστές, ο Αλέξης Τσίπρας δεν “λούζεται” μόνο τις πολιτικές κινήσεις και επιλογές των τελευταίων πέντε μηνών ή των υποσχέσεων που πρόσφερε απλόχερα όλα αυτά χρόνια. Βρίσκεται αντιμέτωπος για πρώτη φορά με την γέννηση ενός κόμματος που ούτε τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρώπη ευαγγελίζεται, ούτε τις μεταρρυθμίσεις μπορεί να υπηρετήσει. Πρόκειται για ένα κόμμα που "είναι λίγο απ' όλα", αρκεί να αντιπροσωπεύει κάτι “αυθεντικά αριστερό” στην πολιτική σκέψη κάποιων.
Στην Αριστερά, για όλα υπάρχει λύση. Ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ, υπό προϋποθέσεις υπάρχει τρόπος να εκδιωχθεί ακόμη και ο αρχηγός του κόμματος, ας είναι και πρωθυπουργός. Αυτός είναι ο στόχος του σχεδίου που είναι σε εξέλιξη με 109 μέλη (από τα 201) της Κεντρικής Επιτροπής, του ανώτατου κομματικού οργάνου να ζητούν τη σύγκλησή της, για να κατηγορήσουν όσους προτείνουν συμφωνία με τους δανειστές, ότι μεταλάσσουν το κόμμα και ότι επιδιώκουν την μετεξέλιξή του σε εκσυγχρονιστικό, κεντρώο πολιτικό σχηματισμό. Για να ρίξουν τα βέλη τους στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που κατά αυτούς δεν λαμβάνει υπόψιν τις δεσμεύσεις, τόσο την ιδρυτικής διακήρυξης του 2013, αλλά και όσων υποστηρίζουν οι τάσεις και οι συνιστώσες.
Σε αυτήν την προσπάθεια που ξεκίνησε χθες, εκτός των βουλευτών που πρόσκεινται στην Αριστερή Πλατφόρμα, άλλοτε τάση του ΣΥΝ και τώρα του ΣΥΡΙΖΑ και εκείνων που ανήκουν στην ΔΕΑ, στην ΚΟΕ και όπου αλλού, υπάρχει μια άλλη κρίσιμη "συνιστώσα", που πάντα βρισκόταν στο πλάι του Αλέξη Τσίπρα, αλλά δεν είναι πια. Πρόκειται για τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, που όταν χρειαζόταν είχε το δικό της καθοριστικό ρόλο στις διαδικασίες εντός του κόμματος. Ποιος δεν θυμάται, για παράδειγμα, ότι στο εσωτερικό δημοψήφισμα που έγινε για τους υποψήφιους ευρωβουλευτές το 2009, ο Δημήτρης Παπαδημούλης βρέθηκε στην τρίτη θέση του ψηφοδελτίου του κόμματος καθώς η νεολαία ψήφισε "μονοκούκι" την Ελένη Σωτηρίου της ΚΟΕ, όπως ήταν η εντολή Τσίπρα για να έχουν λόγο και οι σύμμαχοι του κόμματος τότε.
Η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ με μια ανακοίνωσή πέρασε στην αντίπερα όχθη από εκείνη του προέδρου Αλέξη Τσίπρα και ανέφερε: «Τώρα, στην πιο κρίσιμη στιγμή της μάχης, δεν μπορούμε να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Ο κόσμος της εργασίας και η νεολαία πρέπει να μην επιτρέψουμε να ψηφιστεί μια τέτοια συμφωνία και να επαναφέρουμε το μεγαλειώδες «ΟΧΙ» της 5ης Ιουλίου στο προσκήνιο, ως το καθοριστικό στοιχείο της επόμενης μέρας.»
Οι "109" λοιπόν, ζητούν τη σύγκληση της Κεντρικής Επιτροπής, που, σύμφωνα με το άρθρο 13, του Καταστατικού του κόμματος «είναι αρμόδιο για την εφαρμογή των αποφάσεων του συνεδρίου και έχει την ευθύνη της διεύθυνσης του κόμματος». Και αναμένεται να ζητήσουν έκτακτο συνέδριο, που θα έχει αρμοδιότητες τακτικού. Και θα κληθεί να επαναβεβαιώσει τις αποφάσεις του προηγούμενου συνεδρίου και αν χρειαστεί θα θέσει και θέμα προέδρου.
Για λόγους ανάγκης λοιπόν η Αριστερή Πλατφόρμα, θα παραμείνει στον ΣΥΡΙΖΑ και στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα για όσο χρειαστεί. Μέχρι να γίνουν όλες οι διαδικασίες που απαιτούνται για να επιβεβαιωθούν οι ιδεοληψίες στις οποίες συμφωνούσε και καλλιεργούσε (και) ο Αλέξης Τσίπρας. Για να διατηρηθούν κεκτημένα, για να παραμείνουμε ή καλύτερα να επιστρέψουμε στο 2010, στο 2000, στο 1990. Μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι πρόβλημα του Τσίπρα και του Λαφαζάνη, δεν είναι πρόβλημα του μικρόκοσμου του 4%. Είναι πρόβλημα της χώρας και των πολιτών της που θα κληθούν για άλλη μια φορά να πληρώσουν το κόστος της διάσωσης. Αν υπήρχε η συννενόηση το 2010, πολλά από αυτά που ζούμε σήμερα ίσως να είχαν αποφευχθεί. Και αυτό οφείλουν να το καταλάβουν και ο Τσίπρας, που μπορεί να χρειαστεί να φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ, πριν τον εκδιώξουν και ο Λαφαζάνης που προετοιμάζει ένα πολιτικό σχέδιο που δεν ξέρει που θα οδηγήσει τη χώρα.
Ο Θωμάς Τσάτσης είναι δημοσιογράφος
Στην ιδρυτική διακήρυξή του, τον Ιούλιο του 2013, ο ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε μεταξύ άλλων: «Σε συνδυασμό με την κοινοβουλευτική δράση, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στη συγκρότηση και την ανάπτυξη ενός ισχυρού λαϊκού, μαζικού και ενωτικού κινήματος, ενός κινήματος αντίστασης στα αντιλαϊκά μέτρα που επιδιώκουν να επιβάλουν τα μνημόνια, ενός κινήματος ανυπακοής στον εντεινόμενο κρατικό και εργοδοτικό αυταρχισμό, ενός κινήματος γνήσιας και αποτελεσματικής αλληλεγγύης προς τα θύματα της κρίσης».
Στην ιδρυτική διακήρυξη και στο καταστατικό του βρίσκεται λοιπόν η απάντηση των κινήσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη από την Τετάρτη, όσων εντός του ΣΥΡΙΖΑ, αντιστέκονται στην συμφωνία που επιδιώκει ο πρωθυπουργός.
Που ας είμαστε ρεαλιστές, ο Αλέξης Τσίπρας δεν “λούζεται” μόνο τις πολιτικές κινήσεις και επιλογές των τελευταίων πέντε μηνών ή των υποσχέσεων που πρόσφερε απλόχερα όλα αυτά χρόνια. Βρίσκεται αντιμέτωπος για πρώτη φορά με την γέννηση ενός κόμματος που ούτε τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρώπη ευαγγελίζεται, ούτε τις μεταρρυθμίσεις μπορεί να υπηρετήσει. Πρόκειται για ένα κόμμα που "είναι λίγο απ' όλα", αρκεί να αντιπροσωπεύει κάτι “αυθεντικά αριστερό” στην πολιτική σκέψη κάποιων.
Στην Αριστερά, για όλα υπάρχει λύση. Ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ, υπό προϋποθέσεις υπάρχει τρόπος να εκδιωχθεί ακόμη και ο αρχηγός του κόμματος, ας είναι και πρωθυπουργός. Αυτός είναι ο στόχος του σχεδίου που είναι σε εξέλιξη με 109 μέλη (από τα 201) της Κεντρικής Επιτροπής, του ανώτατου κομματικού οργάνου να ζητούν τη σύγκλησή της, για να κατηγορήσουν όσους προτείνουν συμφωνία με τους δανειστές, ότι μεταλάσσουν το κόμμα και ότι επιδιώκουν την μετεξέλιξή του σε εκσυγχρονιστικό, κεντρώο πολιτικό σχηματισμό. Για να ρίξουν τα βέλη τους στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που κατά αυτούς δεν λαμβάνει υπόψιν τις δεσμεύσεις, τόσο την ιδρυτικής διακήρυξης του 2013, αλλά και όσων υποστηρίζουν οι τάσεις και οι συνιστώσες.
Σε αυτήν την προσπάθεια που ξεκίνησε χθες, εκτός των βουλευτών που πρόσκεινται στην Αριστερή Πλατφόρμα, άλλοτε τάση του ΣΥΝ και τώρα του ΣΥΡΙΖΑ και εκείνων που ανήκουν στην ΔΕΑ, στην ΚΟΕ και όπου αλλού, υπάρχει μια άλλη κρίσιμη "συνιστώσα", που πάντα βρισκόταν στο πλάι του Αλέξη Τσίπρα, αλλά δεν είναι πια. Πρόκειται για τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, που όταν χρειαζόταν είχε το δικό της καθοριστικό ρόλο στις διαδικασίες εντός του κόμματος. Ποιος δεν θυμάται, για παράδειγμα, ότι στο εσωτερικό δημοψήφισμα που έγινε για τους υποψήφιους ευρωβουλευτές το 2009, ο Δημήτρης Παπαδημούλης βρέθηκε στην τρίτη θέση του ψηφοδελτίου του κόμματος καθώς η νεολαία ψήφισε "μονοκούκι" την Ελένη Σωτηρίου της ΚΟΕ, όπως ήταν η εντολή Τσίπρα για να έχουν λόγο και οι σύμμαχοι του κόμματος τότε.
Η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ με μια ανακοίνωσή πέρασε στην αντίπερα όχθη από εκείνη του προέδρου Αλέξη Τσίπρα και ανέφερε: «Τώρα, στην πιο κρίσιμη στιγμή της μάχης, δεν μπορούμε να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Ο κόσμος της εργασίας και η νεολαία πρέπει να μην επιτρέψουμε να ψηφιστεί μια τέτοια συμφωνία και να επαναφέρουμε το μεγαλειώδες «ΟΧΙ» της 5ης Ιουλίου στο προσκήνιο, ως το καθοριστικό στοιχείο της επόμενης μέρας.»
Οι "109" λοιπόν, ζητούν τη σύγκληση της Κεντρικής Επιτροπής, που, σύμφωνα με το άρθρο 13, του Καταστατικού του κόμματος «είναι αρμόδιο για την εφαρμογή των αποφάσεων του συνεδρίου και έχει την ευθύνη της διεύθυνσης του κόμματος». Και αναμένεται να ζητήσουν έκτακτο συνέδριο, που θα έχει αρμοδιότητες τακτικού. Και θα κληθεί να επαναβεβαιώσει τις αποφάσεις του προηγούμενου συνεδρίου και αν χρειαστεί θα θέσει και θέμα προέδρου.
Για λόγους ανάγκης λοιπόν η Αριστερή Πλατφόρμα, θα παραμείνει στον ΣΥΡΙΖΑ και στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα για όσο χρειαστεί. Μέχρι να γίνουν όλες οι διαδικασίες που απαιτούνται για να επιβεβαιωθούν οι ιδεοληψίες στις οποίες συμφωνούσε και καλλιεργούσε (και) ο Αλέξης Τσίπρας. Για να διατηρηθούν κεκτημένα, για να παραμείνουμε ή καλύτερα να επιστρέψουμε στο 2010, στο 2000, στο 1990. Μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι πρόβλημα του Τσίπρα και του Λαφαζάνη, δεν είναι πρόβλημα του μικρόκοσμου του 4%. Είναι πρόβλημα της χώρας και των πολιτών της που θα κληθούν για άλλη μια φορά να πληρώσουν το κόστος της διάσωσης. Αν υπήρχε η συννενόηση το 2010, πολλά από αυτά που ζούμε σήμερα ίσως να είχαν αποφευχθεί. Και αυτό οφείλουν να το καταλάβουν και ο Τσίπρας, που μπορεί να χρειαστεί να φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ, πριν τον εκδιώξουν και ο Λαφαζάνης που προετοιμάζει ένα πολιτικό σχέδιο που δεν ξέρει που θα οδηγήσει τη χώρα.
Ο Θωμάς Τσάτσης είναι δημοσιογράφος
http://www.protagon.gr/
Σχόλια