«Ανοίξτε τα τρελάδικα» που έλεγε και η Βιτάλη
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ είναι κρίσιμη, αλλά όχι απελπιστική. Δεν μπορούμε άλλωστε, να είμεθα απαισιόδοξοι όταν μόλις σήμερα ορκίζεται η νέα κυβέρνηση. Η οποία είναι βέβαιον ότι βαδίζει στον σωστό δρόμο. Κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Η εικόνα έχει μιλήσει από μόνη της: Ο, έλα Αλέκο, Φλαμπουράρης, με το ποτήρι με το ουίσκι στο χέρι, να κάνει οχτάρια έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, στην πλατεία Κουμουνδούρου.
Την έχουν αυτήν τη συνήθεια κάποιοι πότες. Φεύγοντας από το μπαρ, να παίρνουν μαζί τους και το ποτήρι για να τραβήξουν τις τελευταίες γουλιές στον δρόμο. Δεν είναι κάτι κακό. Ο Αλέκος Φλαμπουράρης, άλλωστε, δεν έπινε εν ώρα εργασίας. Επινε από νωρίς στο γραφείο του προέδρου, κατά τη διάρκεια της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων. Με το ποτήρι με το ουίσκι πάντα ανά χείρας. Και καθιστός και όρθιος στην πανηγυρική πόζα με τον πρόεδρο.
Κι όταν μάλιστα η νίκη ήταν σαρωτική, είχε κάθε δικαίωμα να πιει ένα ποτηράκι παραπάνω. Εξ ου και τα οχτάρια κατά την αναχώρηση του Τσίπρα, όταν σχόλασε ο γάμος. Δεν γίνονται άλλωστε κάθε μέρα εκλογές. Ούτε ορκίζεται κάθε μέρα ο Αλέξης πρωθυπουργός. Αν δεν πιεις στις μεγάλες χαρές, πότε θα πιεις. Οι γενικότερες πολιτικές εξελίξεις, ωστόσο, είναι ραγδαίες. Τόσο ραγδαίες και συγκλονιστικές, που παραπέμπουν σε Ελένη Βιτάλη (φωτό) και στο «ανοίξτε τα τρελάδικα να βγει ο κόσμος έξω, να δω αν είναι πιο τρελοί οι μέσα από τους έξω». Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την είσοδο του Βασίλη Λεβέντη στη Βουλή.
Ο κορυφαίος άνκορμαν, άλλωστε, ο Νίκος Χατζηνικολάου, τον αντιμετώπισε με την πρέπουσα σοβαρότητα: «Είσθε διατεθειμένοι να συνεργαστείτε με τον κύριο Τσίπρα και να μπείτε στην κυβέρνηση;». Κι ο Λεβέντης να απαντάει επίσης με την ανάλογη σοβαρότητα: «Δεν θέλουμε συνεργασίες. Δεν θέλουμε λάφυρα». Αν είσαι δηλαδή, σε ψυχιατρικό ίδρυμα κι ακούς αυτόν τον διάλογο, δεν αισθάνεσαι σφόδρα αδικημένος; Κι ανάλογη ήταν η συνέχεια, ο Χατζηνικολάου να ρωτάει τον κύριο πρόεδρο «γιατί άργησε τόσα πολλά χρόνια η δικαίωση;» κι ο Λεβέντης να λέει «τώρα με την είσοδο της Ενωσης Κεντρώων, θα αποκτήσει ο κοινοβουλευτισμός αξία».
Την επόμενη ωστόσο ήταν πιο συγκεκριμένος: «Αν ο Τσίπρας σοβαρευτεί, θα με βρει συμπαραστάτη». Να είσαι, λοιπόν, στο ψυχιατρείο και να ακούς στο ραδιόφωνο τον Αδώνι Γεωργιάδη: «Αυτή τη στιγμή δεν έχω σχέδια για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας». Κάποια άλλη στιγμή δηλαδή, μπορεί να έχει. Και γιατί να μην έχει; Οι άλλοι δηλαδή είναι καλύτεροι; Την ίδια ώρα, ο πολιτικός ογκόλιθος, που ακούει στο όνομα Ευάγγελος (και όχι Βαγγέλης) Αντώναρος, ξιφούλκησε σχετικά με τα εσωκομματικά της Νέας Δημοκρατίας: «Δεν συνομιλώ με μαϊντανούς, με σώγαμπρους και με ακροδεξιά φυντάνια». Προφανώς θα πρόκειται περί μιας ιδιότυπης διαλέκτου που χρησιμοποιούν οι Νεοδημοκράτες για να συνεννοούνται μεταξύ τους χωρίς να τους καταλαβαίνουν οι άλλοι. Ο καλύτερος όλων, ωστόσο, ήταν ο Θάνος (και ουχί Θανάσης) Τζήμερος. Ο αυτοπροσδιορισμός του, σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, έσπασε κόκαλα: «Είμαι ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας, αληθινός, ευθύς, ειλικρινής.
Αφτιασίδωτος. Οξύς, τρυφερός, αμείλικτος, συναισθηματικός, τεχνοκράτης, ποιητικός κάθε φορά που αισθάνομαι ανάλογα». Κι εκεί που έχεις συγκλονιστεί κι έχεις μείνει άλαλος, ο Θάνος Τζήμερος, αφήνει τη μετριοφροσύνη στην άκρη και απευθύνεται στους ψηφοφόρους που για μια ακόμα φορά τον αγνόησαν: «Λοιπόν, φίλε, αν η «Δημιουργία Ξανά» δεν συνεχίσει, εσύ θα έχεις χάσει. Οχι εμείς. Δεν τη γουστάρω τέτοια πολιτική φίλε. Και δεν σε γουστάρω ως τέτοιο ψηφοφόρο. Το κατάλαβες; Κάνε την αυτοκριτική σου, τώρα». Να είσαι δηλαδή στο ψυχιατρείο και να διαβάζεις Θάνο Τζήμερο. Πώς θα αισθάνεσαι; Αυτά.
- Την έχουνε αυτοί τη συνήθεια κάποιοι πότες. Φεύγοντας από το μπαρ να παίρνουν μαζί τους και το ποτήρι, για να τραβήξουν τις τελευταίες γουλιές στον δρόμο.
Εκεί όπου ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησε κατά κράτος ήταν στις φυλακές
ΔΕΝ σάρωσε μόνο στα γυναικεία τμήματα ο ΣΥΡΙΖΑ. Με όλες τις μαμάδες, όπως λέγαμε και χθες, να ψηφίζουν το καλό παιδί. Τον Αλέξη που ταλαιπωρήθηκε τόσο σκληρά από τους δανειστές. Εκεί όπου ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησε κατά κράτος ήταν στις φυλακές. Μιλάμε για ποσοστά Τσαουσέσκου και Φιντέλ Κάστρο. Στις φυλακές Πάτρας, ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε 84,7%. Στις φυλακές Νιγρίτας, στους 102 που ψήφισαν οι 85 το έριξαν στον Τσίπρα. Στις φυλακές Διαβατών, ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε το 85,66%. Στα Γρεβενά 83,2%, στον Κορυδαλλό 77,89%, στο Δομοκό 78,57%. Μιλάμε για θρίαμβο. Με δεύτερο κόμμα σε όλα τα αποκαλούμενα σωφρονιστικά καταστήματα τη Χρυσή Αυγή. Οσο για τη Νέα Δημοκρατία, μιλάμε για ποσοστά του 4,5%, άντε το πολύ 6%. Τι έχει συμβεί; Ολοι αυτοί που κάνουν τις πάσης φύσεως παράνομες πράξεις και είναι στις φυλακές είναι αριστεροί. Σε αντίθεση με τους Νεοδημοκράτες, που είναι νομοταγείς και νοικοκύρηδες. Με τόσους κομμουνιστές στις φυλακές, πού να βρει ψήφους ο Μεϊμαράκης; Σαφώς και όλα αυτά είναι τρίχες κατσαρές. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τάξει και στους φυλακισμένους. Κανέναν δεν έχει ξεχάσει η κυβερνώσα Αριστερά. Στους φυλακισμένους έχει τάξει τα περίφημα «βραχιολάκια» και την υπό όρους αποφυλάκιση. Ούτε είναι ούτε γίνανε αριστεροί οι φυλακισμένοι. Την πάρτη τους κοιτάξανε.
Ο λαός θέλει τον Αλέξη, που είναι μπάνικος κι ωραίος
ΝΑ κάνουμε, λοιπόν, μια σούμα και να τελειώσουμε με τις εκλογές. Τα πράματα είναι απλά. Πιο απλά δεν θα μπορούσαν να είναι: Το τρίτο, και (προς το παρόν) τελευταίο, Μνημόνιο το είχαν ψηφίσει πριν από έναν μήνα 222 βουλευτές. Τώρα, στις εκλογές της Κυριακής, ο κυρίαρχος λαός έστειλε στη Βουλή 258 μνημονιακούς βουλευτές. Τριάντα έξι περισσότερους. Και κάτι σαν τον Στρατούλη, τον Λαφαζάνη και τη Ζωή στα σπίτια τους. Πρώτος μάγκας ο Αλέξης. Και τι έγινε που αντί για το Μνημόνιο έσκισε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης; Αυτόν θέλει ο κυρίαρχος λαός. Οπως οι πουτάνες τον νταβατζή. Και τι έγινε που τους τα παίρνει; Και τι έγινε που ανεργία και εφορία θερίζουν και κόβουνε κεφάλια; Ο λαός θέλει τον Αλέξη, που είναι μπάνικος κι ωραίος. Ο λαός θέλει τη σιγουριά του Μνημονίου. Ο λαός φοβάται την αβεβαιότητα και τη δραχμή. Ο λαός φοβάται το ενδεχόμενο του ξαφνικού θανάτου.
Ο λαός έχει επιλέξει τον αργό θάνατο. Τον έχουν πείσει γι' αυτό απαξάπαντες οι πολιτικοί και απαξάπαντες οι δημοσιογράφοι. Γι' αυτό και ο λαός δεν αντέδρασε, όταν το «όχι» που ψήφισε στο δημοψήφισμα έγινε «ναι». Ο λαός είναι σοφός. Σκέφτηκε το αυτονόητο: Αν τραβάμε όλα αυτά με τους αριστερούς στην εξουσία, σκέψου τι έχουμε να πάθουμε αν ξαναγυρίσουν οι δεξιοί. Ο λαός σκέφτηκε όπως ακριβώς σκέφτεται ο Γιάννης Αλαφούζος με τον Αναστασίου: Ποιος μου εγγυάται ότι, αν τον αλλάξω, ο επόμενος προπονητής θα είναι καλύτερος; Ετσι ακριβώς και το εκλογικό σώμα: Ποιος μου εγγυάται ότι ο Βαγγέλης με τη μουστάκα θα είναι καλύτερος από τον Αλέξη; Με μια διαφορά μόνο: Ο Αναστασίου (φωτό) τουλάχιστον έχει πάρει ένα Κύπελλο. Ο Τσίπρας στο ματς με τους δανειστές δεν πήρε απολύτως τίποτα. Μόνο έδωσε.
Ερώτηση: Γιατί αργεί η επόμενη πρόταση από το Βέλγιο στον Γιάννη Αναστασίου;
Είμαι παλαιοημερολογίτης. -Πάνος Καμμένος
http://www.sentragoal.gr/
Σχόλια