Η μεγάλη κουβέντα του Γιάννη Τσαρούχη
Tη δεκαετία του '60 ήταν που ο Γιάννης Τσαρούχης είχε πει τη μεγάλη κουβέντα: «Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις». Σήμερα, μισό αιώνα μετά, ισχύει στον πόντο: Ο Τσίπρας δηλώνει αριστερός. Η Σάσα Μπάστα τραγουδίστρια. Ο Πάνος Καμμένος ανεξάρτητος Ελληνας. Ο Εσιέν εν ενέργεια ποδοσφαιριστής. Ο Νίκος Νικολόπουλος χριστιανοδημοκράτης. Η Θεανώ Φωτίου υπουργός κοινωνικής αλληλεγγύης. Και πολλοί άλλοι. Ας αρχίσουμε όμως, τιμής ένεκεν, από τον πρωθυπουργό της χώρας. Ο Αλέξης το ομορφόπαιδο, ευρισκόμενος στη Νέα Υόρκη και απευθυνόμενος στους ομογενείς επιχειρηματίες, τον έκανε τον Καρλ Μαρξ ρόμπα ξεκούμπωτη.
Μία χόρτα. Και τις τάξεις κατήργησε και τη μεταξύ τους πάλη: «Δεν έχει σημασία αν είσαι αριστερός ή δεξιός. Είμαστε όλοι Ελληνες. Εχω έρθει εδώ για να σας ζητήσω να επενδύσετε στην Ελλάδα». Τέτοια είναι η σύγχυση στην οποία βρίσκεται, ώστε έχει την εντύπωση ότι υπάρχουν αριστεροί επιχειρηματίες στο Μανχάταν. Ενδεχομένως, όπως υπάρχει αριστερός πρωθυπουργός στην Ελλάδα. Και δεν απευθυνόταν σε τίποτα ψιλικατζήδες. Μπίλιονερ και μούλτι μίλιονερ είχε απέναντί του. Αυτά παθαίνει όποιος κάνει πολύ παρέα με τη Γιάννα Αγγελοπούλου. Η οποία Γιάννα, ειρήσθω εν παρόδω, πήρε τον μικρό Αλέξη από το χέρι και τον πήγε βόλτα στο Νιου Γιορκ Σίτι.
Αυτή ήταν που κανόνισε το νταραβέρι, αυτή ήταν που τον παρουσίασε στους ομογενείς. Η Σάσα Μπάστα, για να επανέλθουμε στον Τσαρούχη, δηλώνει τραγουδίστρια. Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς να μιλάει για νότες και για οκτάβες. Η Σάσα, που από φωνή είναι κορμάρα, έχει εντρυφήσει και σε άλλου είδους δραστηριότητες κι εξ ου και οι σχετικές συμβουλές της για τον στοματικό έρωτα: «Αρχικά πρέπει να της εξηγήσεις ότι σου αρέσει πάρα πολύ. Για τα δόντια της δεν της λες τίποτα. Της λες ότι σε ευχαριστεί πάρα πολύ αυτό. Αν πάει να τραβηχτεί την ώρα που τελειώνεις, της κρατάς το κεφάλι». Πληροφορίες που αναφέρουν ότι έχει κληθεί για σειρά διαλέξεων από πανεπιστήμια της Αμερικής δεν έχουν επιβεβαιωθεί ακόμη.
Εξίσου λιτός και περιεκτικός ήταν ο λόγος του Νίκου Νικολόπουλου, που δηλώνει ιδρυτής, πρόεδρος και μοναδικός οπαδός του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος. Εκφράζοντας την πικρία και το παράπονό του για τη μη υπουργοποίησή του, τόνισε: «Η συμμετοχή μου στην κυβέρνηση θα ερέθιζε αρνητικά τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου». Τον οποίον ο εν λόγω Νικολόπουλος είχε αποκαλέσει «πουσταριό». Ας αφήσουμε όμως τις εμμονές του Νικολόπουλου με το τρίτο φύλο, για να πάμε στην περίφημη Θεανώ Φωτίου, που δηλώνει υπουργός κοινωνικής αλληλεγγύης. Η οποία έκανε ένα ακόμα μεγάλο βήμα.
Γύρισε νέα σελίδα στον τσελεμεντέ. Από τη μαρμελάδα που θα τάιζε τους πρόσφυγες και τα γεμιστά, που θα χόρταιναν με το τίποτα τους φτωχούς, μεταπήδησε στις πίτες. Μιλώντας μετά πάσης σοβαρότητας, όπως αρμόζει άλλωστε σε μια υπουργό αριστερής κυβέρνησης, έκανε τον Σκαρμούτσο να βλέπει τη σκόνη της: «Τελικά, το καλύτερο φαγητό είναι οι πίτες. Και φθηνότερες είναι και πιο φιλοσοφημένες, καθώς με λίγο αλεύρι κάνεις μια πίτα». Με δεδομένο ότι δεν υπάρχει ασυμβίβαστο, μια εκπομπή μαγειρικής στην ΕΡΤ θα ήταν ό,τι καλύτερο για τη Θεανώ.
Αλλά και για τον ελληνικό λαό. Για να μάθει από τους αριστερούς υπουργούς πώς χορταίνουν οι φτωχοί με το τίποτα. Και φτάσαμε στο καλύτερο. Στον Πάνο Καμμένο. Που δεν πρόκειται ούτε για κλόουν ούτε για σαλτιμπάγκο ούτε για κανέναν γραφικό. Πολιτικός δηλώνει και φέρει την ιδιότητα του υπουργού Εθνικής Αμυνας. Ο εν λόγω Καμμένος γιόρτασε ύστερα από 2.495 χρόνια τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Σαν σύγχρονος Σαλαμινομάχος κατά του Ξέρξη, ο Πάνος Καμμένος ήταν ο απόλυτος σταρ.
Ειδικότερα όταν περπάτησε στο κόκκινο χαλί που το είχαν στρώσει πάνω σε παλέτες, προκειμένου να φτάσει μέχρι τη θάλασσα. Να γύρει ευλαβικά το κορμί του, σε ένδειξη σεβασμού για την πολεμική αρετή των Ελλήνων (φωτό) και να πετάξει το στεφάνι στα καταγάλανα νερά. Σαν να βλέπεις ταινία του Τζέιμς Πάρις, με τον άλλον μεγάλο Ελληνα, τον Κώστα Πρέκα. Και τι άλλο έχουνε να δούνε τα ματάκια μας από την αριστερή, όπως αυτοπροσδιορίζεται, κυβέρνηση. Τόσο αριστερή όσο ο Εσιέν εν ενέργεια ποδοσφαιριστής. Αυτά.
Αλλιώς τα ήξερε ο Ολσεν στην πατρίδα του, αλλιώς τα βρήκε εδώ που ήρθε
ΑΥΤΟΣ ο Ολσεν, βαλσαμωμένο πουλί να πάει να πιάσει, θα του φύγει. Πολύ περισσότερο την μπάλα κάθε φορά που κάνει έξοδο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το παλικάρι δεν έχει άποψη και λόγο για να την εκφράσει. Το ποδόσφαιρο είναι παντού το ίδιο ή περίπου το ίδιο, σε ό,τι συμπεριλαμβάνεται στις τέσσερις γραμμές. Εξω απ' αυτές οι διαφορές είναι σε κάποιες περιπτώσεις σαν τη μέρα με τη νύχτα. Τι σχέση μπορεί να έχει η εξέδρα σ' ένα σουηδικό γήπεδο με την εξέδρα σ ένα ελληνικό; Οση σχέση μπορεί να έχει η βαρβαρότητα με τον πολιτισμό.
Οση έχει το τουμπερλέκι με το βιολί. Μουσική παίζεις και με το ένα, μουσική παίζεις και με το άλλο. Αλλιώς τα ήξερε, λοιπόν, ο Ολσεν στην πατρίδα του κι αλλιώς τα βρήκε εδώ που ήρθε. Και δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα όταν μίλησε σε σουηδική ιστοσελίδα να το πει: «Συνήθως (οι οπαδοί του ΠΑΟΚ) πετάνε βεγγαλικά στους αντιπάλους και φαίνεται ότι έχουν συνηθίσει σ' αυτό. Κι είναι αρκετά άρρωστο». Πράγματι. Κάτι που για την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα είναι τόσο συνηθισμένο, που δεν προκαλεί την παραμικρή εντύπωση, για οποιονδήποτε πολιτισμένο άνθρωπο συνιστά παθογένεια. Στην Ελλάδα όταν ανάβουν οι πυρσοί στην Τούμπα και ντουμανιάζει όλο το γήπεδο, οι εκφωνητές της Νόβα μιλάνε για φαντασμαγορική ατμόσφαιρα.
Τους δημόσιους υπαλλήλους να έχουμε κορόνα στο κεφάλι μας...
ΤΟ ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό. Κι όποιος νομίζει ότι το ΠΑΣΟΚ περιορίζεται στο κόμμα της Φώφης Γεννηματά και σε ποσοστά του 6,28% κι ευχαριστημένοι είμαστε, κούνια που τον κούναγε. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται παντού και θα υπάρχει στον αιώνα τον άπαντα. Οποιο κόμμα κι αν είναι δήθεν στην κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ θα είναι πάντα στην εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ δεν πέθανε ποτέ. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν πέθανε ποτέ. Είναι σαν τον Ελβις Πρίσλεϊ. Ζει ανάμεσά μας. Η πλέον ζωντανή απόδειξη για την ύπαρξη της μετεμψύχωσης. Ακούς τον Αλέξη, κλείνεις τα μάτια κι ο χρόνος έχει γυρίσει πίσω στο 1981, στα περήφανα νιάτα και στα τιμημένα γηρατειά. Και δεν είναι μόνο ο Αλέξιος, που επιβεβαιώνει με τα λόγια και τις πράξεις το «όλα σε θυμίζουν».
Είναι στο σύνολό της αυτή η παραμύθι φούρναρης αριστερή κυβέρνηση. Είναι ο Χριστόφορος Βερναρδάκης, υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης, ο οποίος δήλωσε ρητά και κατηγορηματικά: «Καμιά μείωση δεν θα γίνει στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων». Ετσι πάει. ΠΑΣΟΚ μέχρι το μεδούλι. ΠΑΣΟΚ στα εύκολα κι ακόμα πιο ΠΑΣΟΚ στα δύσκολα. Τους δημόσιους υπαλλήλους να έχουμε κορόνα στο κεφάλι μας. Τους ψηφοφόρους μας. Τα συντρόφια μας, που μέσα σ' ένα τέταρτο την κάνανε γυριστή και μετακομίσανε από τη Χαριλάου Τρικούπη στην Κουμουνδούρου. Ο ιδιωτικός τομέας τσιμέντο να γίνει. Οι άνεργοι ας ψοφήσουνε από την πείνα κι όσοι δουλεύουνε να ψοφήσουνε από την υπερφορολόγηση. Αυτή άλλωστε είναι η καλύτερη συνταγή και για να ανέβεις και για να διατηρηθείς στην εξουσία. Να ταΐζεις όσο μπορείς τους δημόσιους υπαλλήλους.
- Πώς θα αντέξει το πολιτικό σύστημα την απώλεια της Ραχήλ Μακρή;
http://www.sentragoal.gr/
Σχόλια