Δυο παλούκια, δυο καυγάδες
Μπορεί Παρασκευή κιόλας το κουαρτέτο να μας κουνάει μαντίλι και να αποχωρεί από την Ελλάδα, αλλά οι εκκρεμότητες που αφήνει πίσω του είναι πολλές και μεγάλες. Κυρίως, όμως, αφορούν κρίσιμες πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής, η οποία κρέμεται από μια κλωστή. Δεν είναι άλλωστε λίγες οι δυσκολίες που φέρνουν τόσο τα προς ψήφιση και υλοποίηση μέτρα όσο και οι συνέπειές τους για πραγματικά τεράστιες μερίδες της ελληνικής κοινωνίας.
Η επικοινωνιακή ένταση και το σύννεφο σκόνης από την κυβερνητική σύγκρουση με τον ΥΠΟΙΚ της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν αφήνουν να περάσει στον αφρό της ειδησεογραφίας μια πολύ σημαντικότερη διπλή σύγκρουση μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών, η οποία έχει αρχίσει να «τρέχει» στο παρασκήνιο και θα κλιμακωθεί το επόμενο διάστημα.
«Υπερταμείο» και ανάπτυξη
Ο πρώτος καυγάς σχετίζεται με το λεγόμενο «υπερταμείο» αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Εδώ διαμορφώνονται δύο απόψεις, οι οποίες δεν θα συγκρουστούν για το θεαθήναι – όπως συχνά συμβαίνει σε διάφορες άλλες συγκρούσεις με στόχους αμιγώς επικοινωνιακούς –, αλλά για χρήμα. Ενδεχομένως πολύ χρήμα.
♦ Η κυβέρνηση επιδιώκει το «υπερταμείο» να συμπεριλάβει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) και την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου (ΕΤΑΔ), ενδεχομένως και άλλες εταιρείες ή δομές, και να λειτουργήσει ως ομπρέλα για όλες αυτές.
♦ Οι δανειστές από την πλευρά τους επιθυμούν το «υπερταμείο» να λειτουργήσει αυτόνομα και οι άλλες τρεις εταιρείες να συνεχίσουν ως έχουν.
Ο λόγος για τον οποίο υπάρχει αυτή η διαφορά απόψεων είναι μάλλον απλός. Το ΤΑΙΠΕΔ, επί παραδείγματι, σύμφωνα με τον ιδρυτικό του σκοπό, συνεισφέρει τα έσοδά του αποκλειστικά στον κουβά του δημοσίου χρέους. Σύμφωνα δε με τις προβλέψεις του προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ Στέργιου Πιτσιόρλα, από τις εννέα ιδιωτικοποιήσεις που περιλαμβάνονται στα αυστηρά προαπαιτούμενα του μνημονίου (αεροδρόμια, ΔΕΣΦΑ, ΟΛΠ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ κ.λπ.), τα έσοδα είναι δυνατόν να φτάσουν τα 3 δισ. ευρώ. Όλα θα πάνε για την εξυπηρέτηση του χρέους.
Αν, αντιθέτως, το ΤΑΙΠΕΔ τεθεί υπό την ομπρέλα του «υπερταμείου», η κυβέρνηση θα μπορεί να ποντάρει σε... «επιστροφές». Γιατί; Διότι το νέο ταμείο, όπως έχει ήδη συμφωνηθεί μεταξύ Ελλάδας και δανειστών, θα προσφέρει στο χρέος μόνο το 50% των εσόδων του, ενώ το υπόλοιπο 50% θα μπορεί να κατευθυνθεί για επενδύσεις, για την ανακεφαλαιοποίηση και άλλες υποχρεώσεις.
Επομένως, αν τα έσοδα όλων των υπόλοιπων δομών και εταιρειών περάσουν στο νέο «υπερταμείο», το οποίο θα έχει βάθος λειτουργίας δεκαετιών, η κυβέρνηση θα μπορεί να αποκομίσει οφέλη για την οικονομία ακόμη και από τις τρέχουσες πωλήσεις, ενοικιάσεις κ.λπ. της δημόσιας περιουσίας και όχι μόνο από τις μελλοντικές.
Βραχνάς τα 50 δισ.
Ο δεύτερος καυγάς σχετίζεται με το ύψος των προβλεπόμενων εσόδων του «υπερταμείου». Η αρχική πρόβλεψη μιλούσε για 50 δισ. ευρώ, με δεδομένο τον πρώτο υπολογισμό για ανάγκες ανακεφαλαίωσης των τραπεζών στα 25 δισ. ευρώ. Τώρα που οι ανάγκες της ανακεφαλαίωσης περιορίστηκαν στα 5,5 δισ. ευρώ, στόχος της κυβέρνησης είναι να περιοριστεί αναλόγως και ο εισπρακτικός στόχος του «υπερταμείου».
Η άποψη των δανειστών δεν είναι ακόμη γνωστή, καθώς δεν έχουν ακόμη υπολογιστεί τα μελλοντικά έσοδα από τράπεζες και ενέργεια. Όταν αρχίσει η διαπραγμάτευση – συντόμως, αφού το ταμείο θα πρέπει να είναι έτοιμο μέσα στο πρώτο τετράμηνο του 2016 – θα δούμε αν η προσέγγιση της κυβέρνησης μπορεί να περάσει ή αν οι δανειστές θα θελήσουν να μεγιστοποιηθεί η ελληνική «συνεισφορά» στη ρύθμιση του χρέους και άρα ο στόχος των εσόδων θα παραμείνει ως έχει – εκδοχή που συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες.
Ο τρίτος καυγάς σχετίζεται με τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων. Στο θέμα αυτό:
1 Οι δανειστές πιέζουν ώστε να παραχωρηθούν μαζικά τα δάνεια σε εταιρείες διαχείρισης, ώστε να καθαρίσει το ταχύτερο το ενεργητικό των τραπεζών. Κατά τη δική τους προσέγγιση, όσο συντομότερα λυθεί το θέμα τόσο ταχύτερα οι τράπεζες θα ανεβάσουν τις αξίες τους προσελκύοντας επενδυτές, αλλά και θα βρεθούν σε θέση να δώσουν νέο δανεισμό στην οικονομία.
Επιπλέον, κατά τους δανειστές, η εκκαθάριση του «καρκινώματος» των «κόκκινων» δανείων, ακόμη και αν γίνει... σφαγή, θα καταδείξει πόσες και ποιες επιχειρήσεις είναι βιώσιμες ή δύναται να αναδιαρθρωθούν και άρα να τύχουν χρηματοδότησης χωρίς ρίσκο για τις τράπεζες.
2 Η κυβέρνηση, από την άλλη, θα προσπαθήσει να επιτύχει δύο στόχους που σχετίζονται με την ισορροπία της ελληνικής οικονομίας.
♦ Ο πρώτος είναι να μετακυλιστεί χρονικά και να γίνει όσο το δυνατόν ομαλότερα η διευθέτηση των «ευαίσθητων» «κόκκινων» δανείων, όπως τα στεγαστικά, ώστε να μην προκληθεί κοινωνική αναταραχή από τυχόν εκτεταμένη αδυναμία δανειοληπτών να ανταποκριθούν στα νέα κριτήρια.
♦ Ο δεύτερος είναι να μη γίνει μαζική πώληση «κόκκινων» δανείων ολόκληρων επιχειρηματικών κλάδων, κρίσιμων όχι μόνο για την οικονομία, αλλά και για τη λειτουργία της χώρας, όπως π.χ. της ναυτιλίας, εξέλιξη που θα μπορούσε να οδηγήσει ολόκληρες «περιοχές» της οικονομίας σε κατάρρευση.
Η διαπραγμάτευση ακόμη δεν έχει αρχίσει, αφού στα προαπαιτούμενα του Δεκεμβρίου υπάρχει μόνο η συγκρότηση της ομάδας δράσης που θα επιμεληθεί την αρχιτεκτονική του νέου «υπερταμείου». Συνεπώς είναι δύσκολο να προσδιοριστούν από τώρα όλα τα επιχειρήματα που θα επιστρατευθούν από τις δύο πλευρές.
Το βέβαιο είναι ότι θα υπάρξει καυγάς και μάλιστα άγριος. Πώς θα εξελιχθεί και πώς θα καταλήξει θα το δούμε το επόμενο διάστημα...
http://www.topontiki.gr/
Σχόλια