Μπάχαλο...

του Δημήτρη Δανίκα

Το Γιαπωνέζικο μαρτύριο-της σταγόνας-συνεχίζεται. Και  διαρκώς ο  βασανιζόμενος,  Ελληνικός  λαός, όλο και περισσότερο βασανίζεται!

Αν και  στον πυρήνα τους  τα ζητήματα είναι απλά. Αν και οι  λύσεις   αυτών  των  δυσθεόρατων  προβλημάτων, είναι κι αυτές απλές, εντούτοις «άκρα του  τάφου  σιωπή». Συνοπτικά και ανάκατα  αναφέρω μερικά  απ αυτά!

Τα  ασφαλιστικά  ταμεία  δεν  οχυρώνονται (κυρίως) από   τις παροχές  εκ του κρατικού κορβανά.  Τα ταμεία προστατεύονται και θωρακίζονται από τις εισφορές. Οσες περισσότεροι  εργάζονται  τόσες περισσότερο χρήμα  καταλήγει στα ταμεία. Επομένως με  την  καταπολέμηση της ανεργίας,  προστατεύονται τα ταμεία!

Για  να συμβεί  αυτό  πρέπει πάση θυσία να  αφυπνιστεί από τη  χειμερία νάρκη η παραγωγικότητα.  Δηλαδή οι επενδύσεις.  Δηλαδή να ενισχυθεί η εξαγωγική  δραστηριότητα.  Ετσι  μ ‘ενα σμπάρο  όχι  δύο αλλά  τέσσερα «τρυγόνια». Και καταπολέμηση της ανεργίας. Και ενίσχυση των  ασφαλιστικών ταμείων. Και  επενδύσεις. Και  εξαγωγές!

Με απλά λόγια  σχεδόν πολλές, οι βασικές, παθογένειες και τα καρκινώματα της Ελληνικής οικονομίας και  της  ελληνικής οικογένειας, θα ¨θεραπευθούν’ με τις επενδύσεις και  την παραγωγικότητα!

Ομως πως  θα προκύψουν  επνεδυτές;  Ποιος  τρελός θα  ρισκάρει τα λεφτά του σε μια  χώρα σαν την Ψωροκώσταινα; Σχεδόν ουδείς!

Γιατί η  φορολογία  είναι τουλάχιστον  εχθρική. Αφού  το κράτος-νταβατζής απλώνει χέρι και   βουτάει  τα μισά από τα κέρδη των επιχειρηματιών. Τουλάχιστον!

Αφού  η πολιτική αστάθεια μοιάζει με κινούμενη  άμμο. Ουδείς μπορεί να   σε βεβαιώσει τι ακριβώς αύριο  θα ξημερώσει. Μπας και θα  φορολογηθεί ακόμα και  ο αέρας; Μπας και  θα  προκηρυχθούν εκλογές; Μπας και  θα  γίνει  δημοψήφισμα; Μπας και  θα προκύψει κάποιος  παράφρων πρωθυπουργός;
Τουτέστιν πολιτική σταθερότητα. Τουτέστιν ένα  χαμηλότερο και απλό  φορολογικό σύστημα.  Τουτέστιν αξιόπιστοι  εισπρακτικοί μηχανισμοί.  Και  τουτέστιν συμμάζεμα του κράτους. Ολα αυτά συνθέτουν τις βασικές προυποθέσεις εξόδου από το τούνελ!

Μερικές  φορές κάθομαι  και σκέφτομαι.  Αυτά που εγώ πιστεύω και  σχολιάζω είναι  το αλφαβητάρι μιας απλοικής σκέψης. Εντάξει; Ε  τότε γιατί  τα κάνουμε  τόσο περίπλοκα;  Γιατί  οι κυβερνώντες  δεν τα  σκέφτονται και  δεν τα υλοποιούν;  Γιατί  δεν προχωράνε  στην ιδιωτικοποίηση  μεγάλου μέρους  της  δημόσιας περιουσίας; Γιατί τόσες  καθυστερήσεις; Μάλλον θα βλέπω εφιάλτη. Μάλλον θα έχω  διακτινιστεί σε  μακρινό πλανήτη. Μάλλον πρόκειται  για  φάρσα!

Και κάτι ακόμα. Οσο  καθυστερούμε  τόσο ο λογαριασμός ανεβαίνει. Οσο λέμε και ξελέμε τόσο περισσότερο αναξιόπιστοι  στα μάτια των  δανειστών φαινόμαστε.  Πρόσεξε φίλε μου.  Αφού τα δανεικά είναι  τόσα πολλά. Αφού στις  αγορές  δεν μπορούμε να βγούμε. Και αφού διαρκώς τείνουμε  την παλάμη  όπως κάθε επαίτης, ε τότε  γιοκ ανεξαρτησία. Τότε όλες οι κυβερνήσεις είναι εντελοδόχοι των δανειστών!

Και  για να   τελειώνω.  Προστασία του λαικού εισοδήματος, ιδιαιτέρως των φτωχών,  προυποθέτει ανάκαμψη  της οικονομίας. Και προυπόθεση ανάκαμψης  είναι  επενδύσεις, παραγωγή και παραγωγικότητα!

Που σημαίνει αφήστε την όποια  αριστερή, δεξιά, κεντροαριστερή  αερολογία και προχωρήστε στα αυτονόητα.  Πράξη και όχι λόγια. Οπως έλεγε και ο μακαρίτης ο Εθνάρχης Καρά Αμάν Αλής «όσοι  συσκέπτονται δεν  σκέπτονται»!

http://www.protothema.gr/