Για ένα πείσμα, ένα γινάτι... Η αλαζονεία και ο χλευασμός της εξουσίας στους πολίτες έχουν κόστος...

Του Γιώργου Ε. Γιακουμίδη

 “Ο Θεός γελάει όταν ακούει τα σχέδια των ανθρώπων”. Αυτό ισχυρίζεται η λαϊκή θυμοσοφία και ταιριάζει γάντι με το “φιάσκο” της υπόθεσης του Brexit. Σε μια μεγάλη χρονική περίοδο της ηγεμονικής κυριαρχίας των νεοφιλελεύθερων στην Ευρώπη, η αμφισβήτησή τους συντελέστηκε από τα σπλάχνα τους: από το πολιτικό λάθος του αυτοπαγιδευμένου στην αλαζονεία του, πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασίλειου, Ντέιβιντ Κάμερον.

  Ο Κάμερον είναι ένας από τους θερμότερους υποστηρικτές της πολιτικής της λιτότητας, της περικοπής των εργασιακών δικαιωμάτων, της ανεξέλεγκτης ενίσχυσης των τραπεζιτών, του πλούτου και του κεφαλαίου. Η πολιτική του Κάμερον ενίσχυε προ πάντων την Γερμανική πίεση επί των μικρότερων κρατών - μελών της ΕΕ.. για την πλήρη ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών παροχών στους Ευρωπαίους πολίτες. Με μια κουβέντα, ο Κάμερον πολιτεύονταν ώστε: ο καθένας μας, για να ζήσει μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να πληρώνει για το οξυγόνο που αναπνέει.

 Και το χειρότερο; ο Κάμερον συνετέλεσε στο ανήκουστο: για να καζαντίσεις και να πλουτίσεις δεν φτάνει να σπουδάσεις, ή και να εργαστείς σκληρά και να προοδεύσεις! Πρέπει να έχεις και τη συναίνεση της οικονομικής ελίτ της κάθε κοινωνίας! Τα νεανικά όνειρα για πετυχημένο βίο και ατομική οικονομική ευημερία και ανθηρότητα, περνούν από την έγκριση ή την απόρριψη των οικονομικά ισχυρών. Από τις τράπεζες και την εφορία δηλαδή αλλά αυτή είναι άλλη ιστορία για άλλο άρθρο...

  Πως την πάτησε ο Κάμερον και τίναξε την Ευρώπη στον αέρα; Στις 23 Ιανουαρίου 2013, ο Ντέιβιντ Κάμερον στην προσπάθειά του να επανεκλεγεί πρωθυπουργός και νιώθοντας την καυτή ανάσα της ευρωσκεπτικιστικής πτέρυγας του δικού του κόμματος αλλά και των λαϊκιστών του UK Independence Party (Ukip) στον σβέρκο του, αποφασίζει να τα παίξει όλα για όλα. Υπόσχεται ότι θα κάνει δημοψήφισμα για την ένωση της Μεγάλης Βρετανίας με την ευρωπαϊκή ένωση αν οι συντηρητικοί (δηλαδή ο ίδιος) κερδίσουν τις εκλογές του 2015. Την ίδια ημέρα ο Τόνι Μπλερ, ο πρωθυπουργός των Εργατικών της περιόδου 1997 ως 2007, αντέδρασε παρομοιάζοντας την κατάσταση με την κωμωδία του Μελ Μπρουκς «Ο σερίφης είναι φυλακή»: 

«Μου θυμίζει τη στιγμή που ο σερίφης βάζει τα όπλο στον κρόταφό του και λέει: Αν δεν κάνετε αυτό που σας λέω, θα τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα». 

Λίγα χρόνια αργότερα, είναι αυτό ακριβώς που συνέβη. Χάνοντας το δημοψήφισμα το οποίο στην πραγματικότητα δεν θέλησε ποτέ, ο Βρετανός πρωθυπουργός έβαλε το σχοινί στον λαιμό του. Η πτώση του Κάμερον δεν θυμίζει το παραπάνω παράδειγμα με τη σφαίρα αλλά περισσότερο το γιαπωνέζικο sepukku: μια αργή και χορογραφημένη πολιτική αυτοκτονία, σε δημόσια θέα και υπό την πίεση του ίδιου του κόμματός του. Ακολουθώντας την βρετανική εκλογική παράδοση (ήττα σημαίνει παραίτηση), ο Ντέιβιντ Κάμερον, ο οποίος έκανε προεκλογική εκστρατεία για το remain, ανακοίνωσε το πρωί της ημέρας του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος ότι θα παραιτηθεί τον Οκτώβριο στο Συνέδριο του κόμματός του. Το δημοψήφισμα ήταν μια κίνηση τακτικής αχρείαστη, όπως φαίνεται σήμερα. Ο Κάμερον ήξερε τι διακινδύνευε αλλά πίστευε ότι ήταν ικανός να θριαμβεύσει, πιθανόν όπως έκανε και στις βουλευτικές εκλογές. Φαίνεται από το αποτέλεσμα ότι οι ψηφοφόροι επέλεξαν την αυτοκτονική του υπόσχεση και όχι τον ίδιο». 

 Την επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος, στις 24 Ιουνίου δηλαδή ξεκίνησε το ντόμινο των ετερόκλητων συνεπειών της εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Ηνωμένο Βασίλειο έπαψε να είναι ενωμένο. Η Σκοτία και η Ιρλανδία δεν μπορούν να διανοηθούν την ύπαρξή τους έξω από την ΕΕ. Τούτο επειδή τα κοινοτικά κονδύλια που ενισχύουν τις οικονομίες τους είναι πολλά και περισσότερα από τα κονδύλια που διέθετε η Βρετανική Κυβέρνηση. Το Γιβραλτάρ ψήφισε στο τρομακτικό ποσοστό του 96% την παραμονή της μητέρας Μεγάλης Βρετανίας στην Ευρώπη! Κανείς τους δεν ήθελε να φύγει από την ΕΕ. Όμως πρέπει να φύγουν γιατί εκεί δεν έχουν Τσίπρα να ψηφίζεις όχι το πρωί και το βράδυ να γίνεται ναι!

 Έλληνες, Ιταλοί, Πορτογάλοι, Ισπανοί, Δανοί, Ολλανδοί δεν έκρυψαν την ικανοποίησή τους για το Brexit! Όμως, δεν έχουν τα κότσια για να φύγουν. Είναι απόλυτα εξαρτημένοι οικονομικά από το ιερατείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δηλαδή την Γερμανία, την Γαλλία και μέχρι πρότινος την ίδια την Βρετανία. Έτσι επικαλούνται τις συνηθισμένες δικαιολογίες του εθνικού κράτους, της ανεξαρτησίας, της αυτοδιαχείρισης, της καλής συνεργασίας και άλλων παρόμοιων ανοησιών, όταν είναι οι ίδιες οι χώρες που εκχώρησαν οικειοθελώς στην ΕΕ την εθνική κυριαρχία τους, υπογράφοντας τις συνθήκες της Χάγης, του Μάαστριχτ και της Λισσαβόνας. Οι μόνοι που ωφελούνται επικίνδυνα είναι οι φασίστες όλων αυτών των χωρών, που δεν χάνουν την ευκαιρία να ταΐσουν με μπόλικο εθνικισμό τους αφελείς πολίτες, που για όλα φταίει ο διπλανός τους μετανάστης. 

 Το δημοψήφισμα στο Ηνωμένο Βασίλειο το κέρδισαν αυτοί που δεν έχουν να χάσουν τίποτα! Και είναι οι ίδιοι που είχαν αρνηθεί να συναινέσουν στα μνημόνια της Ελλάδας, το καλοκαίρι του 2015, στο ελληνικό και τελικά “νοθευμένο” δημοψήφισμα του Τσίπρα. Είναι οι νέοι, οι άνεργοι, οι χαμηλόμισθοι, οι απελπισμένοι. Είναι αυτοί για τους οποίους η σημερινή ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί ένα επιπλέον δυνάστη, που προστίθεται και βοηθά τους τοπικούς δυνάστες και τους εκπροσώπους τους. Ο ανίκανος Κάμερον απλώς τους έδωσε την ευκαιρία να το δηλώσουν επίσημα και θεσμικά. Επειδή η γιγάντια προπαγάνδα που εξαπέλυσαν οι σύγχρονοι Γκέμπελς της Ευρώπης, δεν τους πτόησε και τελικά κατάφερε το αντίθετο: να διαιρέσει ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο και να κλονίσει τα πολιτικά θεμέλια του ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού. Η αλαζονεία και ο χλευασμός της κάθε εξουσίας προς τους πολίτες έχει πάντα κόστος. 

Για ένα πείσμα του Κάμερον, για ένα γινάτι, για μια τυχαία επιλογή, για ένα λάθος δηλαδή, απέκτησαν πάλι μια ελπίδα της Ευρώπης οι κολασμένοι...

http://voicenews.gr/