Αντί να δίνει, παίρνει

του Κώστα Καίσαρη

ΚΑΙ τι έγινε που εντός των συνόρων οι επιχειρηματίες βάζουν το περίστροφο στον κρόταφο και παίζουν το παιχνίδι που έπαιζε ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο (φωτό) στον «Ελαφοκυνηγό»; Στη Δημοκρατία ο καθαείς έχει το δικαίωμα να πεθάνει με τον τρόπο που επιλέγει αυτός.

Πολύ περισσότερο ο Κυριάκος Μαμιδάκης, που είχε καβατζάρει τα 84. Αυτό που έχει σημασία, για να θυμηθούμε τον μεγαλύτερο άνδρα που έχει βγάλει ο Νομός Σερρών, είναι ότι «έξω πάμε καλά». Η επίσκεψη του Αλέξιου Τσίπρα στην Κίνα έχει προκαλέσει πάταγο. Η παγκόσμια κοινή γνώμη παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τον Ελληνα πρωθυπουργό. Ο πάντα χαμογελαστός και χαρούμενος Αλέξης όχι μόνο άκουσε στην περίφημη πλατεία Τιέν αν Μεν τα κανόνια να βαράνε 21 φορές για πάρτη του, αλλά επέβαλε τους δικούς του κανόνες. Ο Κινέζος πρωθυπουργός Λι Κετσιάνγκ πρώτα έβγαλε τη γραβάτα κι ύστερα υπέγραψε τις συμφωνίες με την Ελλάδα. Ο θρίαμβος ήταν ανεπανάληπτος. Εύλογα, λοιπόν, ο πάντα μετριόφρων και προσγειωμένος Ελληνας πρωθυπουργός παρατήρησε: «Δεν κατάφερα να εξαγάγω το ντύσιμο χωρίς γραβάτα στην Ευρώπη, αλλά το κατάφερα στην Κίνα». Ο δε Παύλος Πολάκης ξεσπάθωσε: «Οχι απλά δεν θα βάλουμε γραβάτα, αλλά κάνουμε κι άλλους να τη βγάζουνε».

Χρειάζεται κι άλλη απόδειξη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πιστός στις αρχές του και δεν ξεφεύγει ρούπι; Και δεν ήταν μόνο η υπέρλαμπρη Ρένα Δούρου, που έφτασε μέχρι το Πεκίνο για να συναντηθεί με τον Δήμαρχο της πόλης. Ο αεικίνητος Νίκος Κοτζιάς συναντήθηκε με τον Κινέζο ομόλογό του, Wang Yi. Με τον Ελληνα ΥΠΕΞ «να εξηγεί (του Κινέζου) σχετικά με το ζήτημα του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της θάλασσας στα πλαίσια της λειτουργίας της ΕΕ, που βοηθάει να αμβλυνθούν οι διάφορες». Με τον εν λόγω Wang Yi όχι μόνο να μην κάνει τον Κινέζο, αλλά να ανοίγει το στόμα δυο πιθαμές. Δηλαδή, ο Κινέζος υπουργός ήτανε στούρνος περί του Δικαίου της θάλασσας κι έπρεπε να πάει στο Πεκίνο ο Κοτζιάς, για να του κάνει δωρεάν εντατικά και ταχύρρυθμα μαθήματα. Οταν ακόμα και τα μικρά παιδιά ξέρουν ότι η αντιδικία μεταξύ Κίνας-Ιαπωνίας για κάτι βραχονησίδες είναι ίσως η πλέον πιθανή αίτια για τον τρίτο Παγκόσμιο πόλεμο. Τι να μας πούνε, λοιπόν, τα κανόνια του Μαρινόπουλου και του Μαμιδάκη μπροστά στα κανόνια της πλατείας Τιέν αν Μεν, που βαρέσανε 21 φορές προς τιμήν του Ελληνα πρωθυπουργού; Και στο φινάλε, τι την κόφτει μια Αριστερή κυβέρνηση αν χρεοκοπούν οι καπιταλιστές; Μια Αριστερή Κυβέρνηση ενδιαφέρεται για τον λαό και μόνο. Για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, που έχει αναλάβει τη προστασία τους ο σθεναρός Κατρούγκαλος. Οι κεφαλαιοκράτες τσιμέντο να γίνουν.

Και διαβάζεις δεξιά κι αριστερά για «την άνοδο και την πτώση του ομίλου Μαμιδάκη». Αν έχεις περιέργεια, όμως, γιατί να μην ψάξεις μόνος σου; Γκουγκλάρεις, λοιπόν, και πέφτεις απάνω σε δημοσίευμα του Ριζοσπάστη στις 19 Ιουνίου του 1998: «Λαθραίο πετρέλαιο από τον Μαμιδάκη. Στα "πράσα" πιάστηκε ο ευνοούμενος της ΔΕΠ». Με το ρεπορτάζ να μιλάει για 46.000 κιλά μαζούτ και 9.000 λίτρα ντίζελ. Με το ύψος των ελάχιστων διοικητικών προστίμων που αναλογούν να ανέρχεται στα 25 εκατομμύρια δραχμές. Αλλο δημοσίευμα, επίσης του Ριζοσπάστη, τον Μάιο του 1998, σχολιάζει την εξαγορά «της φθίνουσας εταιρείας πετρελαιοειδών Μαμιδάκη από τα Ελληνικά Πετρέλαια. Με την κυβέρνηση να "κοινωνικοποιεί" στην πραγματικότητα τα χρέη του επιχειρηματία ύψους 14.5 δισ., προσφέροντάς του στο χέρι ακόμα 12 δισ. δραχμές». Αυτά το 1998. Πριν από 18 χρόνια. Σε μια άλλη Ελλάδα. Σήμερον, εν έτει 2016, τα κόζα έχουν αλλάξει. Σε όλα τα επίπεδα. Στο πετρέλαιο επιβιώνουν μόνο τα μεγάλα ψάρια. Δύο μαγαζιά όλα κι όλα, άντε δυόμισι. Τα μικρά τα τρώει η μαρμάγκα. Η κρίση έχει μικρύνει την πίτα απελπιστικά. Το κράτος, που ήτανε αβέρτο και βοήθαγε γνωστούς και φίλους, έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά. Αντί να δίνει, παίρνει. Αυτά που γινόντουσαν το 1998 δεν γίνονται ούτε στο σινεμά. Είναι κι αυτοί οι καταραμένοι οι δανειστές, που τσεκάρουνε μέχρι και το τελευταίο χιλιάρικο που βγαίνει από το ταμείο. Κανένας δεν μπορεί να γλιτώσει πλέον. Οπως έχει πει ο Θαλής ο Μιλήσιος: «Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους». Αυτά.

Αυτή η χώρα το μόνο που παράγει είναι φόροι και εισφορές

ΑΝ θέλεις να μάθεις, όμως, τι γίνεται στη γειτονιά σου, δεν περιμένεις να στο πει κάποιος από το Σινικό Τείχος. Οπως ο Αλέξιος δηλαδή, ότι «η Ελλάδα αλλάζει σελίδα, έχοντας κλείσει οριστικά πίσω της μια μακρά περίοδο κρίσης και αβεβαιότητας». Οταν θέλεις να δεις τι γίνεται, κοιτάς δίπλα σου. Δεξιά κι αριστερά. Με αφορμή τον Μαρινόπουλο και τον Μαμιδάκη, ρίχνεις μια ματιά στη λίστα με τους Τσάρλι Τζορτζ. Τους μεγάλους κανονιέρηδες του επιχειρείν τα χρόνια του μνημονίου. Ηλεκτρονική. Σόφτεξ. Σπρίντερ. Ατλάντικ. Κατσέλης. Φωκάς. Ντιάνα. Γεωργιάδης. Αλτερ. Ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό: Πετζετάκης. Η Ιμάκο του Κωστόπουλου. Τα Μπόντιλαϊν. Η Νεοσέτ. Η Σέλμαν. Το Λήδρα Μάριοτ. Το Πεντελικό. Η Βοκτάς, η Πέπσικο, ο Καρούζος, η Σάτο. Γιατί όμως να ψάχνουμε δώθε και κείθε; Υπάρχουν δίπλα μας οι μεγάλοι κανονιέρηδες του ελληνικού ποδοσφαίρου: Η προσφυγομάνα ΑΕΚ. Γάμα Εθνική, μπιστολιά κι όλα στο χιόνι. Ο θεός του πολέμου ο τρισένδοξος Αρης. Η Λάρισα, η βασίλισσα του κάμπου. Ο φοβερός και τρομερός ΟΦΗς. Μιλάμε για μια χώρα που στις πλείστες των περιπτώσεων κάποιοι παριστάνουν ότι δουλεύουνε και κάποιοι άλλοι παριστάνουν ότι τους πληρώνουνε. Μια χώρα που το μόνο που παράγει είναι φόροι και εισφορές. Μια χώρα που οι μοναδικοί που εκφράζουν αισιοδοξία για το αύριο είναι όσοι κάθονται στις καρέκλες του υπουργικού συμβουλίου. Ολοι οι άλλοι ψάχνουνε ψιλά για να χαλάσουνε τάλιρο.

Στην αρχή του πρωταθλήματος οι διαιτητές θα σφυρίζουν με το σπαθί

ΤΗΝ κολοκυθιά παίζουνε στον Παναθηναϊκό για τον Αρχιδιαιτητή. Αφού δεν έκατσε του Μπίκα, προτείνουνε τον Καλύβα. Αν δεν κάτσει και του Καλύβα, θα πάνε στον Φούφουτο κι ύστερα στον Ξεσκούφωτο. Το πρώτο ζήτημα που προκύπτει είναι ποιος τους έχει αναθέσει αυτήν την ιδιαίτερα, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε, σημαντική πρωτοβουλία της εξεύρεσης του επόμενου Αρχιδιαιτητή. Θα πει κάποιος, ο Παναθηναϊκός και ψηφίζει στη γενική συνέλευση της ΕΠΟ και μετέχει του πρωταθλήματος. Αρα, έχει κάθε έννομο συμφέρον. Ο Παναθηναϊκός, όμως, έχει μία ψήφο στις 180τόσες. Αν είναι ο καθαείς που ψηφίζει να προτείνει κι έναν Αρχιδιαιτητή, δεν θα ξεμπλέκανε τα μπούτια τους στον αιώνα τον άπαντα. Το ότι ο Παναθηναϊκός αγνοεί τους άλλους δύο πάρτνερς της κάθαρσης και βρίσκει Αρχιδιαιτητή από μόνος του είναι δικό τους, εσωτερικό θέμα. Πέρα απ' όλα αυτά, όμως, υπάρχει η ουσία. Αυτό που έχουμε ξαναπεί, αυτό που μπορεί να καταλάβει κι ένα παιδί του Δημοτικού σχολείου, αλλά όχι ο Αλαφούζος και το επιτελείο του: Με τις ψήφους στη γενική συνέλευση να είναι 88-82, οι διαιτητές αρχίζοντας το πρωτάθλημα θα είναι σούζα σαν πελαργός στο ένα πόδι. Και ο Αλ Καπόνε να μπει Αρχιδιαιτητής, κανένας διαιτητής δεν θα βάλει το κεφάλι του στον ντορβά όταν ξέρει ότι τον Οκτώβριο μπορεί να του το κόψουνε με τη χατζάρα. Αυτά όμως για τον Παναγόπουλο (φωτό) είναι ψιλά γράμματα. Εδώ είσαστε κι εδώ είμαστε, αρχίζοντας το πρωτάθλημα οι διαιτητές θα σφυρίζουν στο σπαθί κι οι επόπτες θα σφάζουνε τη μύγα στη μέση. Σχετικά με τον Καλύβα (δάσκαλος και κομμουνιστής) θα υπενθυμίσουμε ότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο ουδείς αναμάρτητος. Από κει και πέρα, αυτό που ισχύει για την περίπτωσή του είναι «το μη χείρον, βέλτιστον».

Τα στατιστικά του Λεντέσμα τα λένε όλα: 2013/14, 2.686 λεπτά συμμετοχής. 2014/15, 1.107, 2015/16, 235 λεπτά.
-Observer

ΕΡΩΤΗΣΗ
Λέγοντας ο Τσίπρας ότι προέκυψαν «θετικά οφέλη» από την επίσκεψη στην Κίνα, υπονοούσε ότι υπήρχε ενδεχόμενο και για «αρνητικά οφέλη»;

http://www.sentragoal.gr/