Ευ ζην, ευ θνήσκειν
Η απόφαση του Αλέξανδρου Βέλιου να επιλέξει “να φύγει εν ειρήνη και εν συνεδήσει” και αξιοπρεπώς, έφερε ξανά στη δημοσιότητα, ένα ζήτημα από αυτά που επιλέγουμε να κρατάμε κρυμμένα κάτω από το χαλί.
Ο Ποινικός Κώδικας δεν προβλέπει τον όρο ευθανασία. Βάσει του ελληνικού Ποινικού Κώδικα, το ζήτημα της ευθανασίας αντιμετωπίζεται στο άρθρο 300, όπου προβλέπεται η ανθρωποκτονία με συναίνεση.
Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να ερευνάται, εάν ο θάνατος είναι αποτέλεσμα ενεργητικής ή παθητικής ευθανασίας, ανθρωποκτονίας από πρόθεση ή από αμέλεια ή από οίκτο, ώστε να κριθεί, εάν και κατά πόσο συντρέχει λόγος αποκλεισμού του καταλογισμού σε άδικο.
Στην πραγματικότητα, αιτήματα για ευθανασία ασθενών ή για την ακρίβεια ιατρικώς υποβοηθούμενης εθελουσίας αυτοκτονίας, ικανοποιούνται χωρίς να το μάθει κανείς.
Και εδώ είναι το πρόβλημα. Η ανικανότητα αυτής της κοινωνίας να συζητά και να επιλύει θέματα όπως αυτό, αντί να κραυγάζει ή να τα αφήνει να ξεχαστούν.
Το ζήτημα της ευθανασίας για ασθενείς σε τελικό στάδιο, πρέπει να συζητηθεί ανοικτά, με τη συμμετοχή ιατρών και νομικών, χωρίς προκαταλήψεις. Η κατάληξη της συζήτησης δεν μπορεί να προβλεφθεί, αλλά το να κάνουμε τους έκπληκτους ή να συζητάμε με αφορισμούς, ειρωνείες και κατάρες, δεν είναι δείγμα πολιτισμένης κοινωνίας.
Όπως ο ίδιος ο Αλέξανδρος Βέλιος είχε δηλώσει στο NEWS 247, “το πρόβλημα εδώ είναι ότι δεν γίνεται καν κουβέντα. Είναι ταμπού. Ας αρχίσει η συζήτηση, ας τεθούν οι δυσκολίες, ας αναζητηθούν οι προϋποθέσεις και να δούμε που θα πάει".
*Του Μάνου Χωριανόπουλου, Διευθυντή Σύνταξης του NEWS 247
Σχόλια