Ο οικειοθελής «ξυλοδαρμός» από τον Αρτέμη
Ο Βασίλης Λεβέντης χρειάστηκε περισσότερα από είκοσι χρόνια για να διανύσει την απόσταση από συμπαθητική - και κάπως αλλοπρόσαλλη συναισθηματικά – φιγούρα του τηλεοπτικού περιθωρίου σε αρχηγό κοινοβουλευτικού κόμματος, εν δυνάμει εταίρο οικουμενικής κυβέρνησης. Ο Αρτέμης Σώρρας δεν δείχνει διατεθειμένος να περιμένει τόσο πολύ. Ούτε τα κανάλια, προφανώς. Με την μανία που πέφτουν πάνω σε οτιδήποτε κάνει νούμερα, τα κεντρικά ΜΜΕ εξακολουθούν να μην αντιλαμβάνονται την σπουδαιότητα του κοινωνικού τους ρόλου. Ή έστω να τον διαδραματίζουν με εγκληματική επιπολαιότητα.
Ο Αντώνης Σρόιτερ πήρε συνέντευξη από τον Σώρρα. Δεν την είδα. Δεν θα άντεχα, υποπτεύομαι, να την δω. Είδα το τρέιλερ, το οποίο έγινε viral, όπου ο «μεγιστάνας» υπόσχεται στον δημοσιογράφο ότι θα του προσφέρει χαστούκια αντί για λεφτά. Αυτό το «τυράκι» διάλεξε ο Alpha (και ο ίδιος ο Σρόιτερ υποθέτω), για να πείσει τον κόσμο να παρακολουθήσει την συνέντευξη. Και ποιος δεν θέλει να δει έναν γραφικό να απειλεί έναν δημοσιογράφο άλλωστε, σωστά; Λάθος. Δεν έχει καμία σημασία ποιος θέλει και ποιος δεν θέλει να το δει. Σημασία έχει ποιος θέλει να το δείξει. Και ειδικά στην σημερινή, επικίνδυνη, εποχή, ουδείς έπρεπε να το θέλει!
Αν ο Σρόιτερ πιστεύει ότι με τέτοιες εικόνες αποδυναμώνει τον Σώρρα, του έχω δυσάρεστα νέα: Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ένας πορτοκαλί κύριος που ειρωνεύεται τα ΑΜΕΑ, υποβιβάζει τις γυναίκες αποκλειστικά σε αιδοία, έχει κάνει ρατσιστικές δηλώσεις απέναντι σε όλες σχεδόν τις μειονότητες και ασφαλώς τραμπουκίζει δημοσιογράφους, εξελέγη πρόσφατα πρόεδρος των ΗΠΑ.
Δεν έχουμε διδαχτεί τίποτα από το φαινόμενο Τραμπ, δεν έχουμε διδαχτεί τίποτα από το Brexit, δεν έχουμε διδαχτεί τίποτα από τα δικά μας τα χάλια με την Χρυσή Αυγή. Συνεχίζουμε το ίδιο βιολί, δίνοντας βήμα στις πιο ακραίες φωνές, τις οποίες αντιμετωπίζουμε περίπου ως διασκεδαστικές.
Ο κόσμος δεν στέκεται στις τερατώδεις ανοησίες που εκστομίζει ο Σώρρα και ο κάθε Σώρρας. Δεν τις ακούει, δεν το ενδιαφέρουν. Το ενδιαφέρει ότι ένας τύπος που καλά δεν μασάει, στέκεται απέναντι στο σύστημα και το απειλεί και με σφαλιάρες, άμα λάχει να ‘ ούμε. Ο Σρόιτερ , ως δημοσιογράφος είναι εξ΄ ορισμού περισσότερο αντιπαθής από τον εκάστοτε συνομιλητή του. Τόσο, ώστε ο τηλεθεατής να μην μπαίνει στον κόπο να ασχοληθεί επί της ουσίας με όσα αδιανόητα και εξόχως φασιστικά λέει ο Σώρρας κατά καιρούς. Του αρκεί η ικανοποίηση ότι απείλησε έναν δημοσιογράφο και τα χώνει στους διαπλεκόμενους και είναι και Έλληνας πατριώτης και τέλος πάντων, γιατί ρε, οι άλλοι οι κλέφτες καλύτεροι είναι;
Αυτό βλέπει, αυτό εισπράττει, επειδή αυτό επιθυμεί να εισπράξει, ένα - δυστυχώς σημαντικό - κομμάτι της κοινής γνώμης. Και εμείς του δίνουμε στο πιάτο.
Το θέμα μου εν προκειμένω δεν είναι για ποιο λόγο καρικατούρες, λαϊκιστές και ασυνάρτητες τηλεπερσόνες έχουν φύγει από τις σκιές του μεταμεσονύκτιου trash και εξελίσσονται στην mainstream τάση της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής. Το θέμα μου είναι για ποιο λόγο οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ συνεχίζουν να παίζουν το παιχνίδι τους. Σε μια χώρα όπου τα Μέσα Ενημέρωσης θα είχαν αναλύσει και καταλάβει όσα συνέβησαν και μας οδήγησαν σε βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση και θα είχαν επίσης εμπεδώσει, ως όφειλαν εκ του ρόλου τους, την παγκόσμια συγκυρία, φαινόμενα τύπου Σώρρα δεν θα έβρισκαν ούτε δευτερόλεπτο δημοσιότητας, κι ας ήταν «εμπορικά».
Στην Ελλάδα όπου τα πάντα αντιμετωπίζονται με την κοντόφθαλμη λογική του τι «πουλάει», ο Σώρρας θα συνεχίσει να πρωταγωνιστεί σε εκπομπές που γίνονται viral εξαιτίας της χυδαιότητάς τους. Θα παρακαλούσα απλώς, τον Σρόιτερ και όσους επιμένουν να δίνουν δημόσιο λόγο στον «δισεκατομμυριούχο», επίδοξο «σωτήρα» μας, αν σε λίγο καιρό τον δουν στην Βουλή, να μην αρχίσουν να κουνάνε προβληματισμένοι το κεφάλι, αναρωτώμενοι τι έφταιξε. Έχει και η υποκρισία τα όρια της.
Σχόλια