Το δράμα του ΠΑΣΟΚ
Aπό τη Γερμανία μέχρι την Ισπανία, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, μετά από τις καταστροφικές συνεργασίες με τη δεξιά στρέφονται προς τα αριστερά. Μοναδική εξαίρεση το κόμμα που έδωσε τον διεθνή ορισμό της "πασοκοποίησης": παρά κάποιες διακηρύξεις περί ίσων αποστάσεων το ΠΑΣΟΚ , δείχνει να προτιμά την ΝΔ παρά τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι πολυάριθμοι μνηστήρες της κομματικής εξουσίας, του ΠΑΣΟΚ ή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης έχει μικρή σημασία, μοιάζουν ανεπίδεκτοι μαθήσεως από την ανάκαμψη του Κόρμπιν και του Εργατικού Κόμματος στην Μεγάλη Βρετανία. Και αγνοούν ότι η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, στο σύνολο της, υποστηρίζει ένθερμα την ελληνική κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η βασική αιτία για αυτό το παράδοξο είναι οι δημοσκοπήσεις, που φέρνουν την ΝΔ πρώτη στις επόμενες εξουσίες. Η γραφειοκρατία του κόμματος θεωρεί ότι με αυτό τον τρόπο μπορεί να επανέλθει μετά τις επόμενες εκλογές στην εξουσία, έστω και από τη θέση του φτωχού συγγενή.
Αυτή η πλήρης αποιδεολογικοποίηση της πολιτικής δράσης, είναι και ο λόγος για τον πολυκερματισμό του κόμματος, των πρώην και νυν στελεχών του σε κινήσεις και συνιστώσες, συγκλίσεις ή αποκλίσεις, στις οποίες είναι εξαιρετικά δύσκολο να διακρίνει κανείς διαφορετικές πολιτικές πλατφόρμες. Πέρα ίσως από τον κ. Βενιζέλο που υποστηρίζει ότι το κόμμα θα πρέπει να αρραβωνιαστεί από τώρα με την ΝΔ, ενώ άλλοι προτιμούν να καθυστερήσει η επισημοποίηση της ανάρμοστης σχέσης για εκλογικούς λόγους.
Στη μέση βρίσκεται η ηγεσία που δρομολογεί τις εξελίξεις έχοντας ως γνώμονα και τη δική της πολιτική επιβίωση.
Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ έλεγε ότι ο ένας πόλος της πολιτικής σκηνής είναι η Δεξιά και ο άλλος η Αντί-Δεξιά. Το δράμα του ΠΑΣΟΚ είναι ακριβώς η επιλογή σε αυτό το ξεκάθαρο πολιτικό δίλημμα και όχι ποια μορφή ή ποιο όνομα θα πάρει το κόμμα και ποιον αρχηγό θα έχει.
Σχόλια