Το ποσοστό της εποχής

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη

Κυριακή βράδυ, λίγο πριν από τα exit polls. Ο εκφωνητής κάνει λόγο για το ποσοστό της εποχής, για να διορθώσει ευθύς αμέσως για το ποσοστό της αποχής. Το τελευταίο δεν επιβεβαιώθηκε, αλλά το πρώτο με μαύρα γράμματα τυπώθηκε. Το ποσοστό της εποχής ήταν της γερμανικής Εναλλακτικής. Όταν ολόκληρη η Ευρώπη είναι αντιμέτωπη με τον κοινοβουλευτικό κατατεμαχισμό, την άνθηση των λαϊκισμών και την κρίση των «μεγάλων», γιατί η «μεγάλη Ελβετία» να αποτελεί εξαίρεση; 

Πέρα από το ιστορικά προφανές, που κάνει πολύ κόσμο να ανατριχιάζει για «το βήμα προς τα πίσω» και «τη δοκιμασία για την δημοκρατία», γιατί το μέγεθος μετράει, όταν το all inclusive της μεταπολεμικής αφήγησης σπάει.
Στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, η Γερμανία είχε καταφέρει να μένει σε εθνικές εκλογές αλώβητη από υπερεθνικιστικά ρεύματα. 

Η εξαίρεση, όμως, ήταν υπό αίρεση. Εβδομήντα χρόνια στης Ιστορίας τα αλώνια δεν εξασφαλίζουν σε καμία χώρα σαλόνια. Η διαμαρτυρία, η δυσαρέσκεια, η αναζήτηση ενός αισθήματος ασφαλείας και η επιστροφή στην εθνική κυριαρχία δεν αναπαύονται στα αρχεία. 

Είναι γεγονός ότι η δημοκρατία κινείται με αργούς ρυθμούς και απαιτεί συμβιβασμούς. Οι άνθρωποι που αισθάνονται ότι δεν τους προσφέρονται απαντήσεις και νιώθουν εγκλωβισμένοι στην πολιτική της υπερσυναίνεσης, που όλο στα ίδια μένει, ψάχνουν τον άλλο δρόμο. Αυτόν που υποσχέθηκε ο κυνηγός της Μέρκελ Αλεξάντερ Γκάουλαντ και η 38χρονη οικονομολόγος Άλις Βάιντελ, με σύζυγο γεννημένη στη Σρι Λάνκα.

«Δεν είναι όλοι οι ψηφοφόροι τους ακροδεξιοί» λένε και ξαναλένε τα στελέχη των πληγωμένων νικητών. Αυτές οι βολικές ερμηνείες στρώνουν τον δρόμο σε νέες υπνοβασίες. Η μπάλα ήρθε στο δικό τους γήπεδο και προς τα δεξιά θα παιχτεί το ματς. Με συγκρούσεις και δημαγωγικές προκλήσεις, με μποφόρια και φαινομενικές λύσεις, με αποδομήσεις και νέες εκπλήξεις; 

Είναι αργά για οιμωγές. Είναι νωρίς για επιλογές. Έρχονται νέες εποχές. Χωρίς ενοχές.