Προς το τέλος της ιστορίας;

του Γιώργου Ε. Γιακουμίδη

Στην πολυτάραχη ιστορία του Έθνους των Ελλήνων το τωρινό κεφάλαιο της Μεγάλης Κρίσης (που εξελίσσεται πέντε χρόνια τώρα) ίσως αποδειχτεί το πλέον μοιραίο για το μέλλον του Ελληνισμού. Επειδή η ζωή δείχνει πως στο πέρασμα των αιώνων, ολοένα και λιγοστεύουν οι ευκαιρίες των μικρών (σε αριθμητικό μέγεθος πληθυσμού) λαών να επιβιώσουν. Όταν καταστρέφεται η αυτάρκεια και η ανεξαρτησία της οικονομικής δυναμικής ενός μικρού λαού, μοιραία κινδυνεύει να αλλοιωθεί ριζικά ο χαρακτήρας και ο πολιτισμός του, που σημαίνει πως ίσως επέρχεται και το ιστορικό και βιολογικό του τέλος. 

Η χρονική διάρκεια ενός τέτοιου αφανισμού δεν είναι ούτε μικρή ούτε σύντομη. Δεν θα χαθεί ο ελληνισμός αύριο ή το 2030. Όμως μια προσεκτική ιστορική αναδρομή περίπου μισού αιώνα, μπορεί να καταδείξει αναμφισβήτητα την φθίνουσα πορεία του λαού μας προς το τέλος της ιστορίας του. Η Μεγάλη Κρίση που μαστίζει σήμερα το έθνος μας δεν είναι ιστορικά πρωτότυπη. Προηγήθηκαν ανάλογες κρίσεις ύστερα από την επανασύσταση του ελληνικού κράτους από το 1821 και εντεύθεν. Με μια διαφορά: όλες οι προηγούμενες οφείλονταν σε συγκυρίες που διαμορφώθηκαν εξ αιτίας τοπικών και παγκόσμιων πολέμων. Ενώ σήμερα βυθιστήκαμε σε μια Μεγάλη Κρίση όντας σε παρατεταμένη περίοδο αδιάλειπτης ειρήνης, τη χρονικά μεγαλύτερη της νεότερης ιστορίας μας! Με συνέπειες πρωτόγνωρες όχι μονάχα οικονομικά, μα επικίνδυνα υπονομευτικές των κοινωνικών θεμελίων, των λαϊκών δικαιωμάτων αλλά και αυτής της ίδιας της Δημοκρατίας και του Συντάγματος, που διέπουν την ύπαρξη του έθνους μας. 

Στην αφετηρία της Μεγάλης Κρίσης η Ελλάδα αναγνωρίζονταν και κατείχε την 22η θέση της πιο ισχυρής οικονομίας μεταξύ των 204 κρατών που απαρτίζουν τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Ταυτόχρονα διατελούσε (και κρατείται να διατελεί μέχρι στιγμής, για άλλους λόγους) ως μία εκ των 25 χωρών - μελών του πιο ισχυρού οικονομικοπολιτικού πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ηπείρου, δηλαδή της Ευρωζώνης. Θέσεις ανήκουστες, εξ’ αιτίας της παγκόσμιας οικονομικής και πολιτικής τους ισχύος, για την αξιακή και ιστορική διαδρομή της πατρίδας μας από το 1821 και μετά.

Μέσα σε πέντε χρόνια της Μεγάλης Κρίσης η πατρίδα μας κατακρημνίστηκε οικονομικά στις τελευταίες θέσεις μεταξύ των χωρών του Ο.Η.Ε., χάνοντας πολύ μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας και της αξιοπρέπειάς της. Σε θέση κατά πολύ κατώτερη των οικονομικών δυνατοτήτων και του πλούτου της. Λίγο - λίγο μας φανερώνεται πως με δόλιους τρόπους, εγχώριοι και ευρωπαίοι πολιτικοί, προβίβασαν την χώρα πλασματικά στις προαναφερόμενες κολακευτικές θέσεις. Επίσης, λίγο - λίγο μας αποκαλύπτεται πως πάλι εγχώριοι και ευρωπαίοι πολιτικοί παράγοντες, ανέλαβαν μεθοδικά και δόλια να καταστρέψουν και να ξεπουλήσουν την πατρίδα μας. Κι αν οι ευρωπαίοι έχουν την πρόθεση να διαλύσουν μια χώρα και μια κοινωνία (ομολογούν ξεδιάντροπα πως η Ελλάδα είναι το πείραμά τους) προκειμένου να “χτίσουν” μια ενιαία Ευρωπαϊκή Ένωση ως ένα “κράτος - έθνος” για να παγκοσμιοποιήσουν τον πλανήτη Γη, αυτό δεν θα μπορούσε να τελεσφορήσει χωρίς τη βοήθεια των εγχώριων πολιτικών τους φερέφωνων και χωρίς την έστω “ακούσια” συναίνεση των ίδιων των Ελλήνων.

Γι’ αυτό αφάνισαν πρώτα την γλώσσα την Ελληνική. Επειδή η γλώσσα μας είναι το θεμέλιο της παιδείας και του πολιτισμού μας, δηλαδή η κοινή μας λαϊκή συνείδηση και ο χαρακτήρας μας. Η κριτική μας ικανότητα ακρωτηριάστηκε σκόπιμα, με την αποδυνάμωση της διδασκαλίας της αληθινής παιδείας και την υποκατάσταση της γλώσσας μας από τα greekish. Μαζί με την πολυετή προπαγάνδα και τον βομβαρδισμό της αισθητικής μας από εκατομμύρια καταναλωτικούς πόθους, γαλουχήθηκαν γενεές αμόρφωτων Ελλήνων που σήμερα είναι ανίκανοι να διακρίνουν την ζοφερή μας πραγματικότητα. Έτσι, κατάργησαν κοινωνικά δικαιώματα κατακτημένα με αίμα και σκληρούς αγώνες, προκειμένου να προκαλέσουν τον αλληλοσπαραγμό της επιβίωσης με κάθε μέσο. Αναγκάζουν τους ικανούς και μορφωμένους να ξενιτευτούν και οδηγούν τους πλειοψηφούντες αριθμητικά ηλικιωμένους σε γρηγορότερο βιολογικό τέλος, στερώντας τους την σύνταξη και την αξιοπρεπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, που αγωνίστηκαν όλη τους τη ζωή γι’ αυτά. Ποδηγετούν κατά το δοκούν την Δικαιοσύνη και νομιμοποιούν τα εγκλήματά τους, αυτοαθωωνόμενοι προκαταβολικά και για να παραμείνουν ατιμώρητοι και για τρομοκρατήσουν όσους σηκώνουν ακόμα σε αντίσταση το κεφάλι τους. Κάνανε κουρέλι το Σύνταγμα της Ελλάδας, ανεβοκατεβάζοντας παράνομες κυβερνήσεις. Χρησιμοποιούν κάλπικους εκλογικούς νόμους και νοθεύουν τις λαϊκές εντολές, οδηγώντας την πλειοψηφία των πολιτών σε αποχή από τις εκλογές - παρωδίες, που στήνουν όποτε τους συμφέρει. Τέλος τραυματίζουν προμελετημένα κάθε έννοια που διέπει την Δημοκρατία, την εξευτελίζουν προκειμένου να οδηγήσουν το κοπάδι των ανήμπορων Ελλήνων στον φασισμό και στην τελική υποταγή μας στις διαθέσεις των τραπεζών και του κεφαλαίου που αντιπροσωπεύουν.

Το επερχόμενο τέλος της ιστορίας των Ελλήνων εξυφαίνεται πολλά χρόνια τώρα. Σε καιρό ειρήνης και ευημερίας. Επειδή η ιστορία διδάσκει πως το τέλος μας δεν συντελέστηκε ποτέ με τα όπλα και την κατοχή της χώρας μας, είτε ήταν τουρκική είτε γερμανική. Ούτε οι εγχώριοι προδότες, που περίσσεψαν όλα τα χρόνια, κατάφεραν να “βοηθήσουν” αποτελεσματικά τους πατρόνους τους. Πρωτόγνωρη είναι η μέθοδος που ακολουθείται σήμερα για να επιβληθεί το κεφάλαιο επί των λαών και των κρατών. Πρωτόγνωρη επειδή ασκείται σε βάρος μιας ισχυρής και ζωντανής ευρωπαϊκής χώρας, που θεωρείται και είναι το πρώτο εκ των θεμελίων του δυτικού πολιτισμού. Προηγήθηκαν η λεηλασία επί του πτώματος της Ανατολικής Γερμανίας και των υπολειμμάτων της πάλαι ποτέ κραταιάς Ε.Σ.Σ.Δ.

Χρειάζεται σκληρός αγώνας, με πολύ πόνο, αίμα και δάκρυα (για να δανειστούμε την περίφημη ρήση του Ουΐνστον Τσόρτσιλ, όταν ανέλαβε να υπερασπιστεί την Βρετανία απέναντι στον Χίτλερ) για να ξεπεράσουμε στην κρίση και για να ξαναβρούμε την χαμένη εθνική μας ταυτότητα. Δεν θα αργήσει η στιγμή που όλοι γυρεύουμε να πιαστούμε από κάτι, από κάποιον ή κάποιους που θα μπουν μπροστά. “Γυροφέρνει στον αγέρα και λίγοι μπορούν να το οσμιστούν, μα γυροφέρνει” έγραφε ο Νίκος Καζαντζάκης για την ελευθερία, στον Καπετάν Μιχάλη. Και συμπληρώνει: --“σαν τραγούδι ακατάδεχτο...”

Θεσσαλονίκη, ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου 2014.

ΠΗΓΗ: εφημερίδα Ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ