ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

Εννιά μέρες από την εθνική "αποδέσμευση" εκ των Μνημονίων και ύστερα από ζέοντα λουτρό προπαγάνδας περί του γεγονότος, κυκλοφορεί δροσερός - δροσερός ο ηλεκτρονικός και ειλικρινής ΚΑΤΟΙΚΟΣ . Η καλή μηνιαία περιοδική έκδοση των Αμπελοκήπων και της Νέας Μενεμένης, με πλούσια και επίκαιρη ύλη είναι διαθέσιμη και στα γνωστά σημεία του δήμου μας. Ξεφυλλίστε - χαρείτε τα ενδιαφέροντα θέματα του ΚΑΤΟΙΚΟΥ με ένα κλικ εδώ: Ο "μεταμνημονιακός¨ΚΑΤΟΙΚΟΣ

Toυ Γιώργου Σωτηρέλη Α πό πολλές πλευρές και με πολλούς τρόπους τίθεται τελευταία το ερώτημα: έχει ακόμη νόημα να συζητούμε σήμερα, ενόψει των ραγδαίων διεθνών, ευρωπαϊκών και εθνικών εξελίξεων, για την Αριστερά; Σε βιβλίο μου ( Ποια Αριστερά ; Εκδόσεις Πόλις 2017) είχα διατυπώσει αναλυτικά την άποψή μου, η οποία συνοψίζεται στα εξής: Πρώτον, στο ότι απαιτείται συνολική αντιπαράθεση με τις σειρήνες του «μεταμοντέρνου» ιδεολογικού σχετικισμού, που προτρέπουν για την εγκατάλειψη των διαχωριστικών γραμμών, στο όνομα μιας δήθεν ουδέτερης προσέγγισης. Δεύτερον, στο ότι η αντίθεση Αριστερά-Δεξιά εξακολουθεί να έχει ισχυρό συμβολικό αλλά και ουσιαστικό φορτίο, καθώς η συζήτηση για αρχές και αξίες δεν είναι ξεπερασμένη. Τρίτον, στο ότι η Αριστερά διατηρεί ακέραιη την σημασία της ως δύναμη αμφισβήτησης και ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο και ιδίως ως πεμπτουσία μιας γνήσια ανθρωποκεντρικής αντίληψης. Σε τελευταία ανάλυση, αυτό που προσπάθησα σε όλους τους τόνους να υπογ

του Κώστα Μαρούντα   Το Champions League είναι ο πραγματικός καθρέφτης του επιπέδου του διασυλλογικού ποδοσφαίρου μίας χώρας. Και αυτό για ένα εύρος λόγων. Πρώτα από όλα, ο ανταγωνισμός αφορά στο υψηλότερο επίπεδο. Παλιότερα, π.χ. τη δεκαετία του 1970 και του 1980, μάλλον στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ συμμετείχαν περισσότερες καλές ομάδες (ακόμα και σε σχέση με το Κύπελλο Πρωταθλητριών). Γιατί στο Κύπελλο Πρωταθλητριών συμμετείχε ο πρωταθλητής μίας χώρας, στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ -όμως- ο δεύτερος, ο τρίτος και ο τέταρτος (όλες οι υπόλοιπες δυνατές, λοιπόν, πλην του κυπελλούχου...). Η καθιέρωση του Champions League άλλαξε τα δεδομένα και αύξησε κατά πολύ το επίπεδο και το ενδιαφέρον. Η Lady Hope εκεί θα ψάχνει πάντα την ουσία για το πραγματικό εκτόπισμα των ελληνικών ομάδων. Στον εγχώριο ανταγωνισμό κρίνονται και φαίνονται πολλά, είναι η αλήθεια. Όμως, το πόσο μπορείς να προχωρήσεις στο Champions League είναι ο πραγματικός μετρητής της δυναμικής σου. Ειδικά σε βάθο

του Θεόδωρου Γεωργίου*   Εδώ και μερικούς μήνες, ένα πολιτικό κίνημα με το όνομα «Ξεσηκωθείτε» (Aufstehen είναι ο όρος στα γερμανικά) γεννήθηκε στη γερμανική κοινωνία. Η πρωτοβουλία ανήκει στην πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος της Αριστεράς, Sahra Wagenknecht, και στόχος του κινήματος είναι να ενώσει σε πολιτικό (ενδεχομένως και σε κυβερνητικό) πλαίσιο τα τρία προοδευτικά πολιτικά κόμματα: το σοσιαλδημοκρατικό (SPD), το κόμμα των Πρασίνων (Die Grünen) και την Αριστερά (Die Linke). Η αφετηρία του μπορεί να αναζητηθεί σε δύο σημεία: το πρώτο αναφέρεται στο θεμελιώδες δεδομένο, σύμφωνα με το οποίο οι προοδευτικές δυνάμεις αποτελούν την κοινωνική πλειοψηφία στη γερμανική κοινωνία, παρά το γεγονός ότι εδώ και χρόνια η χώρα κυβερνάται από τα κόμματα της Δεξιάς (CDV/CSU) και τους Σοσιαλδημοκράτες. Η κοινωνική πλειοψηφία είναι προοδευτική. Το δεύτερο σημείο έχει να κάνει με το δεδομένο της σταθερής ανόδου της Ακροδεξιάς και πιο συγκεκριμ

Του Κώστα Βαξεβάνη Κανένας κυβερνητικός ανασχηματισμός δεν μπορεί να αρέσει σε όλους για τον απλό λόγο πως τα πολιτικά και προσωπικά γούστα του καθενός δεν συμπίπτουν. Για να μην προσθέσουμε στα γούστα και τα πάθη που συνήθως είναι πιο ισχυρά. Σύμφωνα με ένα εμπειρικό κριτήριο ωστόσο, όσο πιο πολύ δεν αρέσει ένας κυβερνητικός ανασχηματισμός στην αντιπολίτευση τόσο πιο πετυχημένος είναι. Ο πρόσφατος ανασχηματισμός φαίνεται πως δεν άρεσε καθόλου και στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στη Φώφη Γεννηματά. Το να λοιδορείς στελέχη του κόμματός σου τα οποία θεωρούσες άξια και αποτελεσματικά αλλά τα απαξιώνεις όταν βρεθούν απέναντι δεν είναι δα και ο ορισμός της πολιτικής ειλικρίνειας. Η ανακοίνωση των ονομάτων της Παπακώστα, της Ξενογιαννακοπούλου και της Ζορμπά ως μελών της κυβέρνησης Τσίπρα αντιμετωπίστηκε απαξιωτικά από την αντιπολίτευση με βολές κατά ριπάς στα social media και τις εφημερίδες. Το θέμα δεν είναι η αξιολόγηση των συγκεκριμένων κυριών της πολιτικής όσο το

της Νικόλ Λειβαδάρη πολιτικός πυρήνας των επιλογών Τσίπρα έχει ως χρονικό ορίζοντα τις εκλογές, τα ποιοτικά κριτήρια των κυβερνητικών αλλαγών υπηρετούν πρωτίστως τους στόχους της «λειτουργικότητας» και της «αποτελεσματικότητας» και, ακολούθως, εκείνους της ανανέωσης και των αναγκαίων εσωτερικών ισορροπιών, ενώ το εγχείρημα της διεύρυνσης πρωτίστως προς την κεντροαριστερά και δευτερευόντως προς την καραμανλική κεντροδεξιά δίνει και το στίγμα ενός στρατηγικού, ρεαλιστικού επαναπροσδιορισμού: Με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, και με εμφανή την προσωπική σφραγίδα του πρωθυπουργού, ο ανασχηματισμός θα κριθεί εκ του αποτελέσματος της κάλπης - ήδη, ωστόσο, καταγράφεται ως το πρώτο πολιτικό αποτύπωμα της μεταμνημονιακής ωρίμανσης της αριστερής διακυβέρνησης. Το νέο κυβερνητικό σχήμα, που «κλείδωσε» και ανακοινώθηκε μετά τη μετακίνηση του Πάνου Σκουρλέτη στη θέση του γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ, έχει τρεις καθαρούς στόχους. Ο πρώτος είναι να σφραγίσει - τόσο σε επίπεδο αποτελεσματικό

Του Γιάννη Σιδέρη «Τι ταπείνωση! Θλιβερός Τσίπρας, προκλητικά  αμοραλιστής. Θλιβερή κυβέρνηση. Ντρέπομαι για λογαριασμό  όσων τους επέλεξαν», έγραφε κάποτε το tweet της Κατερίνας Παπακώστα, και χθες έγινε «Ανάσταση» στο twitter με αυτό, ενώ σε άλλο tweet αναρωτιόταν «Φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, φέρετε το βάρος της απόδειξης για το αν είστε κόμμα του συνταγματικού τόξου. Είστε;» Προφανώς η ίδια αποφάσισε ότι είναι, ξεχνώντας ότι κομματικό site του ΣΥΡΙΖΑ την ονόμαζε «Ζαρούλια της ΝΔ». Άλλωστε στο βωμό της αποδυνάμωσης Μητσοτάκη, αυτά τα ερωτήματα παρέλκουν ως μηδαμινά και πηγάζοντα από μικροαστική ηθικοπλαστική αιδημοσύνη. Η «ταπείνωση» όμως την οποία ανέφερε, και ο «θλιβερός Τσίπρας», απεικονίζουν εκπάγλως τον χθεσινό ανασχηματισμό. Θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως «κύκνειο άσμα» του κ. πρωθυπουργού, αν η σύνθεση της νέας κυβέρνησης διέπετο από κάποια πολιτική λογική και δεν ήταν ονόματα υπουργών και υφυπουργών - ως πλίνθοι και κέραμοι - ατάκτως ερριμμένα. Υποτίθεται ότι η

του Μάνου Χωριανόπουλου Αν κάτι χαρακτηρίζει διαχρονικά τη λειτουργία του ελληνικού κράτους, αλλά και του πολιτικού προσωπικού που έχει την ευθύνη αυτής της λειτουργίας και συχνότερα της δυσλειτουργίας, είναι η απουσία μακρόπνοου σχεδιασμού. Για τον απλούστατο λόγο, ότι τα σχέδια μακράς πνοής δεν χωρούν σε 1-2 κυβερνητικές θητείες, επομένως είναι άχρηστα για τη διατήρηση της φλόγας στην παθιασμένη σχέση πολιτικού-πελάτη. Η συζήτηση για το ασφαλιστικό , δεν ξεφεύγει από αυτό το πλαίσιο. Η κόντρα σχετικά με το “πάγωμα” των περικοπών των συντάξεων ή ο “νόμος Κατρούγκαλου”, που η ΝΔ θέλει να καταργήσει, θα μας πάει μέχρι τις εκλογές και αυτό είναι το χρονικό ορόσημο οποιασδήποτε συζήτησης μπορεί να γίνει. Είναι σπουδαίας σημασίας ζήτημα, η μη περικοπή των συντάξεων; Βεβαίως και είναι σε μια χώρα, με αυτό το ύψος των συντάξεων και με τις απανωτές μειώσεις, που έχουν δει στα εισοδήματά τους τα “περήφανα γηρατειά” τα τελευταία 8 χρόνια. Σαφ

facebook/arkas/original page

Δύο διαδοχικά άρθρα, του πρώην υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, Πολ Γκρεγκ Ρόμπερτς  και του Βρετανού πρώην υπουργού Εξωτερικών, Μπόρις Τζόνσον , για τα ελληνικά Μνημόνια, συναντώνται σε έναν «κοινό τόπο»: Την μη αντίδραση των Ελλήνων πολιτών στην παράδοση της κυριαρχίας της χώρας τους και την επιβολή μόνιμης οικονομικής εξαθλίωσης, χωρίς ελπίδα επαναφοράς της χώρας στην κανονικότητα. Η συζήτηση δεν είναι καινούρια. Ξεκίνησε από τότε που τέθηκε στην Ελλάδα θέμα πιστωτικής κρίσης έως και την παράδοση από την πολιτική ηγεσία της χώρας της δημοσιονομικής κυριαρχίας της στην «τρόικα» (ΔΝΤ, Ε.Ε., ΕΚΤ), η οποία έτσι και αλλιώς φαίνεται να είναι μόνο η «βιτρίνα» αυτών που κρύβονται από πίσω τους. Μια μεγάλη συζήτηση αναφορικά με το «πείραμα Ελλάδα» ξεκίνησε από τότε που τέθηκε η χώρα υπό καθεστώς δημοσιονομικής επιτροπείας αρχικά από την «τρόικα» (ΔΝΤ, Ε.Ε., ΕΚΤ) και εν συνεχεία από το κουαρτέτο των δανειστών, στους οποίους προστέθηκε από πέρσι και ο ESM. Ούτως ή άλλως, όλα

Στην Ελλάδα βρέθηκε να κάνει διακοπές ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον και συγκεκριμένα στο Πήλιο. Με αφορμή την επίσκεψή του στη χώρα μας και τις συνομιλίες που είχε, ο υπέρμαχος του Brexit έγραψε ένα άρθρο «καταπέλτη»στην «Telegraph» για το ευρώ, την κρίση και τι είδε στην Ελλάδα. Όπως αναφέρει ο Τζόνσον, «μπορεί βλέποντας τις πολύβουες μαρίνες και τα γεμάτα εστιατόρια, να έχεις πειστεί ότι η κρίση του ευρώ έχει φτάσει στο τέλος της. Ότι ο καλός κύριος Ντράγκι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας βρήκε τη λύση, το ευρώ πλέον είναι υγιές, και οι χώρες της Μεσογείου είναι στον δρόμο της ανάκαμψης. Και τότε ίσως αναρωτηθείς αν έχουν δίκιο όταν λένε ότι ότι η προσωρινή ανάκαμψη του ευρώ αποδεικνύει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να ποντάρει στο να μείνει πιστό στις Βρυξέλλες, κάνοντας ακριβώς ότι μας πει η ΕΕ, ακόμη κι όταν δεν θα έχουμε επιρροή στις όποιες αποφάσεις. Αν αυτό το συμπέρασμα σου μετά από μία εβδομάδα στο ήλιο, τότε ήπιες πολλή ρετσίνα

Του Χρήστου Χωμενίδη   Από την Ιθάκη, την Τρίτη που πέρασε, εγκαινίασε ατύπως ο πρωθυπουργός την προεκλογική περίοδο. Απεγδύθη κάθε συναινετικής διάθεσης, δυναμίτισε εν τη γενέσει της τη "στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία" -στην οποίαν τόσα πόνταραν ορισμένοι, κεντροαριστερών καταβολών, αλληθωρίζοντες εσχάτως προς τον Σύριζα -κι έπιασε, για να θυμηθούμε τη λαλιώτειο έκφραση, το "σκληρό ροκ". Ο -στοχαστικός το πάλαι αρθρογράφος, λάβρος σήμερα πολιτευτής- κύριος Νίκος Ξυδάκης υπάκουσε ενθουσιωδώς στο κέλευσμα του αρχηγού του. Χαρακτήρισε, δίχως να τα κατονομάσει, κάποια στελέχη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης "τσιράκια του Παπαδόπουλου", "συνοδοιπόρους εθνικοσοσιαλιστών". Ο κύριος Μάκης Βορίδης μυγιάστηκε. Προέβη σε μια δήλωση, η οποία ήταν ανοιχτή -αν μη τί άλλο- και στην πιό ύποπτη για τις πολιτικές προθέσεις του παρερμηνεία. Κατέστη ακαριαία ο Βορίδης ο στόχος της ημέρας για τους προσκείμενους ή συμπαθούντες έστω την κυβέρνηση.

Της Αγγελικής Κοτσοβού Προ ημερών ο ΟΗΕ έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για την κρίση στη Βενεζουέλα, προειδοποιώντας ότι η μαζική φυγή των κατοίκων προσεγγίζει την προσφυγική κρίση που είχε χτυπήσει την πόρτα της Ευρώπης το 2015. Η οικονομία της χώρας είναι σε ελεύθερη πτώση, ο πληθωρισμός τρέχει με ρυθμούς 83.000% και έως τα τέλη του έτους προβλέπεται ότι θα εκτοξευθεί στο 1.000.000%. Ο υπερπληθωρισμός εξωθεί τους κατοίκους στη φτώχεια, πολλοί εκ των οποίων δεν έχουν πλέον χρήματα για βασικά είδη, όπως τρόφιμα και φάρμακα. Μέχρι πρόσφατα, ένα φλιτζάνι καφέ κόστιζε 2,5 εκατομμύρια μπολιβάρ και πριν από τη μετατροπή του εθνικού νομίσματος, για να πληρώσει κανείς, έπρεπε να κουβαλήσει ένα τσουβάλι χαρτονομίσματα. Οι προσπάθειες του προέδρου Νίκολας Μαδούρο να συγκρατήσει τον υπερπληθωρισμό και να ανακουφίσει τους πολίτες με τις πρόσφατες οικονομικές μεταρρυθμίσεις ήταν κάτι λιγότερο από σταγόνα στον ωκεανό. Ο Μαδούρο ανακοίνωσε 96% υποτίμηση του εθνικού νομίσμ

του Χρήστου Γιανναρά Α​​​​υτοί έχουν το δολλάριο – εμείς έχουμε τον Αλλάχ»: Ηταν η φράση που χρησιμοποίησε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, για να εγκαρδιώσει τον λαό του, όταν η οικονομία της χώρας του απειλήθηκε ευθέως από τις ΗΠΑ. Φράση τυπικής θρησκοληψίας – σκόπιμης ή ειλικρινούς: τα κίνητρα δεν επηρεάζουν την ιστορική σημασία της. Οπωσδήποτε είναι το πρώτο «όχι», από την ηγεσία και την κατάδηλη πλειοψηφία των πολιτών μιας χώρας, στη μονοκρατορική (πλανητική) απολυταρχία των «Αγορών». Λίγα λεπτά μετά την εκφώνηση της φράσης από τον Ερντογάν, γυναίκες και άνδρες στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης και της Αγκυρας έσκιζαν επιδεικτικά χαρτονομίσματα δολλαρίου σε κλίμα πανηγυρισμού. Εκπληξη και ξάφνιασμα προξένησε, πριν μερικά χρόνια, και η δημοψηφισματική προτίμηση των Ισλανδών: να διασώσουν τις κοινωνιοκεντρικές προτεραιότητες του οικονομικού τους συστήματος και να αφήσουν τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν ό,τι κι αν στοίχιζε η χρεοκοπία σε καταθέτες και επενδυτές. Ξεχωρισ

Καλό καλοκαίρι σε όλο τον κόσμο!

Συνεχίζει την κριτική του... ARKAS - Facebook

Σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη από την «Εφημερίδα των Συντακτών». https://tvxs.gr/

i-kyr.gr

της Μαργαρίτας Ικαρίου Αύγουστος. Ο ολοστρόγγυλος μήνας του φωτός που διαδέχθηκε τον Ιούλιο των πτωμάτων και των ατοπημάτων. Με το ολάνοιχτο «μάτι» να μη μας αφήνει χωρίς δάκρυ στα μάτια μιας χώρας που μονίμως θρηνεί για εκείνα που δεν πράττει, ψάχνοντας εκ των υστέρων για «ενόχους» και «συνένοχους», αίτιους και υπαίτιους, αναίτιους και ανεύθυνους… Τόσο φως και τόσο σκοτάδι. Τόσο λευκό και τόσο… «μαύρο». Τόσο πράσινο και τόσο γαλάζιο. Τόση άπλα και τόση ξάπλα. Τόσο άβουλοι που μετατρέπονται άρδην σε επιβουλεύοντες.  Παραιτήσεις που δεν κατατίθενται, η αίσθηση ασφάλειας που αποσυντίθεται - σα κακομαγειρεμένο φαγητό που ξόμεινε στο πιάτο και ξίνισε από τις καυτές ανάσες χρόνων και χρόνων αδιαφορίας. Πατρογονική γη σαν καλοκαιρινή ζωγραφιά. Παραλίες που εκτείνονται στης ονειροφαντασιάς την άκρη, μικρά περιβόλια δέκα δρασκελιές χώμα. Το αμπέλι να θροΐζει και τα σταφύλια να βαραίνουν γεμάτα χυμούς. Τα βαριά κλαδιά της λεμονιάς και της συκιάς οι δελεαστικοί καρπο

του Διονύση Ελευθεράτου α λοιπόν που μια… αναπληρωματική «μεγάλη ιδέα» της ελληνικής πολιτικής ελίτ (διότι βασικότατη και αναντικατάστατη παραμένει ο «ευρωπαϊσμός») βγαίνει από τη ναφθαλίνη. Η «ιδέα», κοινός παρονομαστής αρκετών γεωπολιτικών αναλύσεων που εσχάτως δημοσιεύονται, φαντάζει  έτοιμη να προαναγγείλει ένα θριαμβευτικό σάλπισμα… Σε ελεύθερη απόδοση: Λίγη υπομονή, ακόμη, αδέλφια… Αυτός ο ανερμάτιστος, κυκλοθυμικός, αντι- δυτικός Ερντογάν μας κάνει, άθελά του, μεγάλη εξυπηρέτηση. Εξοργίζει στο έπακρο τον Τραμπ και  «στέλνει» την Τουρκία στο άρμα της Ρωσίας. Έτσι, τώρα προκύπτει για την Ουάσιγκτον στρατηγικό κενό. Πού θα πάει; Αργά ή γρήγορα (μάλλον γρήγορα), αυτό το κενό οι ΗΠΑ θα το καλύψουν χρίζοντας την Ελλάδα βασικό στρατηγικό τους σύμμαχο στην περιοχή. Όρεξη να ‘χουμε να δρέπουμε τους καρπούς της εν λόγω αναβάθμισης, για την οποία μόχθησαν τόσες γενιές πολιτικών εκπροσώπων του ελληνικού κατεστημένου. Αυτή ήταν ανέκαθεν μια μεγάλη «εθνική προσδοκία». Τώρα