ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

Αγαπητοί αναγνώστες, φίλοι και φίλες του blog των Πολιτών των Αμπελοκήπων, Κλείνουν σήμερα δεκατέσσερα χρόνια, συνεχούς και αδιάλλειπτης λειτουργίας του blog. Από τον Μάη του 2006! Ίσως πρόκειται για το παλαιότερο blog δημοτικής κίνησης της πόλης της Θεσσαλονίκης. Είχε δε δημιουργηθεί, για να υποστηρίξει την δημοτική Κίνηση "Πολίτες των Αμπελοκήπων" για τις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές της 15ης Οκτωβρίου 2006. Από τότε και μέχρι σήμερα δημοσιεύτηκαν 12427 αναρτήσεις. Οι αναγνώσεις των αναρτήσεων καταγράφονται στατιστικά από την Goggle με τον αριθμό 1.177.350. Σήμερα κλείνει ο κύκλος της ιστορίας για το blog. Οι καιροί έχουν αλλάξει και είναι φυσιολογική συνέπεια ο τερματισμός της λειτουργίας του. Θερμές ευχαριστίες για τον καθένα και την καθεμιά που μπήκε στον κόπο να επισκευτεί το blog και να το παρακολουθήσει. Για την ιστορία, το blog δεν θα διαγραφεί, ώστε το ύφος και το περιεχόμενό του να είναι διαθέσιμα σε κάθε ενδιαφερόμενο...

του Κώστα Παπαπαναγιώτου Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι επιθέσεις από τα κανάλια και τα λοιπά  μέσα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, του ΜΕΡΑ 25 αλλά και των ηγετών τους Αλέξη Τσίπρα και Γιάνη Βαρουφάκη, αντίστοιχα. Αναρωτιέται κανείς, γιατί;   Όλες τις τελευταίες εκλογές τις κέρδισε η Ν.Δ. με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ, εξασφαλίζοντας όχι μόνο αυτοδυναμία, αλλά παντοδυναμία. Μετά, δε,  το ξέσπασμα της πανδημίας οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης, μείζονος και ελάσσονος, διατηρούν ένα υψηλό επίπεδο πολιτικού πολιτισμού αποφεύγοντας να εκμεταλλευτούν καθ’ οιονδήποτε τρόπο τα θύματα και τις τεράστιες ζημιές που έχουν προκληθεί στις ζωές των ανθρώπων. Ασκούν, βεβαίως, σκληρή κριτική αλλά αυτή βασίζεται σε γεγονότα, πράξεις και πολιτικές της κυβέρνησης και όχι σε μικροκομματική εκμετάλλευση των αρνητικών συναισθημάτων που η κρίση αυτή προκάλεσε.  Κι όμως. Οι ομιλούσες κεφαλές των καναλιών και των ραδιοφώνων μαζί με τους ενσωματωμένους στο άρμα τις Ολιγαρχίας γραφιάδες βάλλουν μ

Του Τραϊανού Χατζηδημητρίου Σπάνια γυρίζω πίσω, στην «προηγούμενη ζωή» μου. Πριν 25-30 χρόνια, διακονούσα το Ελληνικό Κοινοβούλιο ως βουλευτής του «Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου», από την Πέλλα. Γύρισα τώρα, σε κάτι που έχει εντυπωθεί στη μνήμη μου, με αφορμή το αναίτιο, ψυχρό και άγριο διπλό φονικό στα  Ανώγεια . Ηταν Αύγουστος του 1993. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε φέρει στη Βουλή νομοσχέδιο για την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την ευρωπαϊκή, στο θέμα των όπλων. Αυτό που δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει ο κόσμος, που βλέπει τη Βουλή συνήθως γεμάτη στις γενικές πολιτικές συζητήσεις ή στα σημαντικά νομοσχέδια, είναι οτι στα «νομοσχέδια ρουτίνας» μέσα στην αίθουσα είναι συνήθως οι εισηγητές των κομμάτων και οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι. Προξένησε εντύπωση λοιπόν, οταν αυγουστιάτικα ήταν στην αίθουσα και γράφτηκαν να μιλήσουν, πέρα από τους ορισμένους από τα κόμματα ομιλητές και άλλοι βουλευτές που ήταν σε εκείνο το θερινό τμήμα, ή ζήτησαν να αντικατ

του Κώστα Γιαννακίδη Τρία εμβληματικά ξενοδοχεία της Μυκόνου δεν πρόκειται να ανοίξουν τον Ιούλιο. Αντίστοιχα και κάποιοι από τους πιο γνωστούς χώρους εστίασης και διασκέδασης στο νησί. Από τη Σαντορίνη επιστρέφουν στην ηπειρωτική χώρα αρκετοί εργαζόμενοι σε βοηθητικές εργασίες. Και τα νέα από τα All Inclusive καταλύματα στη Ρόδο και στην Κω δεν είναι καλά. Από τη στιγμή που δεν άνοιξαν το Πάσχα, τα λογιστικά δεν βγαίνουν.  Η εικόνα δεν είναι, απλώς, μαύρη. Έχει και ομίχλη. Διότι τα ερωτήματα που δεν έχουν απαντηθεί κοστίζουν πολλά εκατομμύρια ευρώ. Πότε θα ανοίξουν οι πτήσεις; Και από ποιους προορισμούς; Μία πρώτη εκτίμηση της αεροπορικής βιομηχανίας κάνει λόγο για 15 Ιουνίου, αλλά ακόμα κανένας δεν είναι σε θέση να πει πώς θα πετούν τα αεροπλάνα, από ποια αεροδρόμια θα γίνονται δεκτές οι πτήσεις και τι θα ισχύσει με τους επιβάτες. Θα υποβάλλονται σε τεστ; Θα πρέπει να είναι εφοδιασμένοι με σχετικές βεβαιώσεις; Άγνωστο.  Πώς θα λειτουργούν τα ξενοδοχεία; Θα υπάρχουν δωμάτια

του Τάσου Παππά Ετοιμάζονται για εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ; Να τις αποτρέψουν δεν μπορούν. Οπότε φρόνιμο είναι να επεξεργαστούν ένα σχέδιο για να μην αιφνιδιαστούν. Τις φοβούνται; Αν πάρουν τοις μετρητοίς τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων, δεν πρέπει να είναι και πολύ αισιόδοξοι. Γνωρίζουν όμως ότι οι δημοσκοπήσεις σε συνθήκες μεγάλης κρίσης δεν αποτυπώνουν τις πραγματικές διαθέσεις των πολιτών. Το 2015 και μέχρι το δημοψήφισμα του Ιουλίου τα γκάλοπ ευνοούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και σήμερα. Στα ύψη είναι η δημοφιλία του Κ. Μητσοτάκη, μεγάλο προβάδισμα έχει η Ν.Δ. έναντι του ΣΥΡΙΖΑ στην πρόθεση ψήφου. Ο πειρασμός για τον πρωθυπουργό είναι μεγάλος. Είναι υποχρεωμένος να εφαρμόσει σκληρές πολιτικές λιτότητας και για να έχει τα χέρια του λυμένα πρέπει να πάρει νέα εντολή από τον ελληνικό λαό. Η ακύρωση στην πράξη του συστήματος απλής αναλογικής μπορεί να επιτευχθεί με διπλές εκλογές. Στη Ν.Δ. εκτιμούν ότι η πρώτη αναμέτρηση δεν θα δώσει κυβερνητική λύση, οπ

του Γιάννη Τεκίδη  Μάιος 1963 και στη φωτισμένη με λουξ  μπακαλοταβέρνα του χωριού μια παρέα πάνω από δέκα άτομα τρωγοπίνει σχολιάζοντας μεγαλόφωνα τα τελευταία νέα και ιδιαίτερα αυτά από τη Θεσσαλονίκη όπου την προηγουμένη είχε δολοφονηθεί ο συνεργαζόμενος με την ΕΔΑ βουλευτής Γρ.Λαμπράκης. Τα  χαχανητά και η φασαρία  χαμήλωσαν όταν από το ραδιόφωνο πλάι τους ακούστηκε η γυναικεία φωνή να αναγγέλλει έκτακτο δελτίο ειδήσεων. Στήσανε όλοι αυτί  ζητώντας από τον μπακάλη να δυναμώσει τη φωνή. Σάλος  εις την τοπική κοινωνία της Θεσσαλονίκη από το τροχαίο χθες βράδυ, άρχισε η εκφωνήτρια, το οποίον υπήρξε η αφορμή δια την απώλεια της ζωής του βουλευτού της ΕΔΑ κ. Γρ. Λαμπράκη. Η αντιπολίτευση  καταγγέλλει με βαρύτατες εκφράσεις την κυβέρνηση στην οποία αποδίδει δια το συμβάν εγκληματικές ευθύνες. Η έρευνα εκ μέρους των αστυνομικών αρχών συνεχίζονται αμείωτε….  Κλείστο ρε το ρημάδι, φώναξε κάποιος από την παρέα, δεν μας ενδιαφέρει τι έπαθε το κομμούνι αφού πήγαινε γυρεύοντας. Ναι, ναι

Του Γ. Λακόπουλου   Αν μένει κάτι από τον κορονοϊό -πέρα από τον απολογισμό σε κρούσματα και θανάτους- είναι κάποια βασανιστικά ερωτήματα, που σκίζουν το μαύρο πέπλο της πολιτικής προπαγάνδας και της επικοινωνιακής τρομοκράτησης. -Ήταν αναγκαίοι και απολύτως αναπόφευκτοι οι συλλογικοί περιορισμοί -στην Ελλάδα και διεθνώς- που έκλεισαν όλους τους  ανθρώπους στα σπίτια τους, νέκρωσαν την οικονομία, ανέστειλαν δημοκρατικές ελευθερίες και πάγωσαν την κοινωνία;  Ή μήπως αρκούσε η προστασία των ευπαθών ομάδων και ήπιες παρεμβάσεις στην παραγωγή και την κοινωνική ζωή, για να αποτραπεί η παράλυση; Κάποιοι στην πολιτικη αγορά πουλάνε τζάμπα ευαισθησία, εκμεταλλευμένοι το συναίσθημα των ανθρώπων για τους οικείους τους και το φόβο για τη δική τους ζωή… Αλλά υπάρχει ένα ερώτημα:  Από ποιο σημείο και πέρα έχει δικαίωμα μια κυβέρνηση -χωρίς διαβούλευση και με εισηγήσεις επιστημόνων, αλλά χωρίς στοιχεία όπως λένε άλλοι επιστήμονες -να καταδικάζει τους ενεργούς πολίτες στην ανεργία,

του Πέτρου Μανταίου Κάθε μέρα που περνάει… σκίζω κι από μια σελίδα από το 1984 του Οργουελ και από τον Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο του Χάξλεϊ· διείδαν και οι δυο –ή ίσως και ερμήνευσαν– το μέλλει γενέσθαι, αλλά μόνο τον πρόλογο ενός επερχόμενου καινούργιου κόσμου, που εμείς, οι σημερινοί ζώντες περιλειπόμενοι, νιώθουμε πλέον να μετέχουμε στο μνημόσυνο του… απερχόμενου. Με το ειρωνικά τραγικό (με όρους αρχαίας τραγωδίας) ενδεχόμενο: όταν θα βγούμε από την πρώτη φάση εισόδου στον καινούργιο κόσμο (πολύ μετά την προσεχή Δευτέρα…), να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι γυρίσαμε στον παλιό… Ηταν απλώς μια (παρένθετη) κρίση, μεγάλη έστω, από τις πιο μεγάλες στην Ιστορία, αλλά… ευτυχώς πέρασε. Κρίση υγειονομική· αυτός είναι ο επιθετικός προσδιορισμός: υγειονομική· όπως λέμε πολιτική, οικονομική, περιβαλλοντική (αν και αυτή είναι μάλλον συγγενής με την παρούσα… κορονοϊκή), ακόμα και: ψυχολογική, συναισθηματική, υπαρξιακή, αξιακή… άπειρες κρίσεις! Ομως η παρούσα κρίση ανήκει στη μία από δύο μεγ

του Χρήστου Γιανναρά Υπήρξε η απόπειρα εισβολής ανεξέλεγκτου αριθμού μεταναστών στην περιοχή του Εβρου. Και αμέσως μετά η απειλή πανδημίας του κορωνοϊού. Λειτούργησαν και οι δυο προκλήσεις σαν καταλύτης για μιαν ανεπαίσθητη μετάλλαξη των παγιωμένων στην Ελλάδα πολιτικών αντανακλαστικών μας. Ισως αθέλητη, ίσως ελάχιστη, πάντως μετάλλαξη. Αμφισβητήθηκε, για πρώτη φορά, σιωπηρά αλλά έμπρακτα, η διαχειριστική παντογνωσία των επαγγελματιών της εξουσίας. Κλονίστηκε η κατεστημένη βεβαιότητα ότι τα ξεφτέρια της ψηφοθηρίας ή τα έκγονα επαγγελματιών της πολιτικής μπορούν (δυνητικά) να είναι «υπουργοί πάσης χρήσεως», ικανοί να διαχειριστούν τις αρμοδιότητες και τις ευθύνες οποιουδήποτε υπουργείου. Οι δυο απειλές, μεταναστευτικό και κορωνοϊός, κατέστησαν φαιδρή τη βεβαιότητα ότι μπορούν (είναι εφικτό) να υπάρχουν και υπουργοί «παντός καιρού» – ειρήνης, πολέμου, πανδημίας. Δεν ξηλώθηκε άκομψα κανένας υπουργός, μόνο κάποιοι παραμερίστηκαν διακριτικά. Τους αφέθηκε να κρατήσουν την υπουργία