ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

του Βασίλη Πάϊκου ταν και είναι η ευκολότερη, η προσφιλέστερη και η βολικότερη καταφυγή της προπαγάνδας τους. Η απόδοση στον ΣΥΡΙΖΑ και στον αρχηγό του, του ψόγου του λαϊκιστή. Αποτέλεσε από χρόνια, και εξακολουθεί ν’ αποτελεί την κορωνίδα του αντιπολιτευτικού τους λόγου. Και, φυσικά, η διεκδίκηση για τους ίδιους του χαρακτήρα του φλογερού πολέμιου του λαϊκισμού, του απόλυτου και αδιαπραγμάτευτου αντιλαϊκιστή. Ναι, περί της ΝΔ κατά κύριο λόγο πρόκειται, όπου όμως την ακολουθεί, και επ’ αυτού, με θαυμαστή συνέπεια το ΚΙΝΑΛ… Αν ως λαϊκισμός, στον τρέχοντα πολιτικό λόγο, ορίζεται η προσπάθεια των κομμάτων να κολακεύσουν τα κατώτερα ένστικτα του ακροατηρίου τους. Η χάραξη γραμμής, χωρίς αρχές, συναρτημένη μονάχα με τις επιθυμίες της πλειοψηφίας (ή τις εικαζόμενες ως επιθυμίες της πλειοψηφίας), με στόχο την εξασφάλιση της αποδοχής της. Τότε το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι «κοίτα ποιος μιλάει». Γιατί είναι τα κόμματα του αντιλαϊκισμού (!) που κι αν λαϊκίζουν πολλαπλ

του Μάνου Χωριανόπουλου Το κρίσιμο δημοψήφισμα της Κυριακής στην ΠΓΔΜ για τη συμφωνία των Πρεσπών, αναμφίβολα θα ορίσει και τις πολιτικές εξελίξεις των επόμενων μηνών στην Ελλάδα. Η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, έχει ξεκινήσει ήδη χωρίς να είναι ευδιάκριτο αν το ζήτημα της ονομασίας είναι αιτία ή σε πολλές περιπτώσεις απλώς αφορμή για διαφοροποιήσεις και ανεξαρτητοποιήσεις. Είναι αλήθεια ότι ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν έχουν πολλά κοινά, ωστόσο η αγωνία για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη γειτονική χώρα, δεν μπορεί παρά να τους ενώνει. Οι επικριτές της συμφωνίας, ανέδειξαν τα γκρίζα σημεία και προειδοποίησαν για κενά που σε 20-30 χρόνια από σήμερα θα μπορούσαν να δημιουργήσουν προβλήματα στη χώρα. Οι υποστηρικτές μίλησαν για δίκαιο συμβιβασμό, που κλείνει ένα ακόμα μέτωπο στα εθνικά θέματα, την ώρα που η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να ξοδεύει διπλωματικό κεφάλαιο, που θα μπορούσε να χρ

του Δημήτρη Δανίκα Αν είσαι πολίτης της ΠΓΔΜ κι αν η γνώμη σου συμπίπτει με εκείνη του προέδρου Γκιόργκι Ιβανόφ, τότε η πιθανή επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών θα είναι “ιστορική αυτοκτονία”! Αν είσαι πολίτης της Ελλάδας και η γνώμη σου συμπίπτει με εκείνη που εκφράζουν όλα τα κόμματα πλην της κυβέρνησης των Συριζανέλ, η επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών θα μοιάζει με προδοσία Για τον ίδιο λόγο, από διαφορετική σκοπιά, οι θέσεις Ιβανόφ και όλων των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων, πλην του Τσίπρα, συμπίπτουν εντελώς Οπότε δύο τινά συμβαίνουν: είτε η συμφωνία των Πρεσπών είναι μάλλον προς το συμφέρον της ελληνικής πλευράς. Είτε είναι προς το συμφέρον των Σκοπίων. Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο; Ο Τσίπρας η ο Ζάεφ είναι μειοδότης και προδότης; Μπας και οι δύο; Παράλογο. Τότε; Θα σας το πω διαφορετικά. Πρόκειται για ισοπαλία. Πράγμα που σημαίνει ότι και οι δύο πλευρές που διαφωνούν με την συνφωνία

protagon team Αν καταφέρει να κερδίσει την εξουσία, δεσμεύεται ότι θα αποπειραθεί να διαπραγματευτεί με την ΕΕ για την επίτευξη μιας συμφωνίας στο Brexit - για το οποίο Brexit πάντως δεν αποκλείει το ενδεχόμενο διενέργειας και δεύτερου δημοψηφίσματος. Ο ίδιος φορούσε μια κόκκινη γραβάτα η οποία έχει καταλήξει, το τελευταίο διάστημα, να αποτελεί σχεδόν υποχρεωτικό συμπλήρωμα της αμφίεσης των περισσότερων ανδρών που ανήκουν στην ηγετική ομάδα του κόμματός του. Το κόκκινο ήταν το χρώμα που κυριαρχούσε και μεταξύ πολλών από τις γυναίκες που παρευρέθησαν στην εκδήλωση. Κόκκινες ήταν και οι μπλούζες και οι σημαίες πάνω στις οποίες ξεχώριζε η φράση «Love Corbyn». Και, όπως συνηθίζεται εδώ και μια τριετία, από τότε, δηλαδή, που ο «κόκκινος» Τζέρεμι εκλέχτηκε αναπάντεχα στην ηγεσία των Εργατικών της Βρετανίας, μετά την ολοκλήρωση της ομιλίας του ανέβηκαν όλοι στην κεντρική σκηνή, για να τραγουδήσουν με μια φωνή την «Κόκκινη Σημαία» (Red Flag), τον επίσημο ύμνο των Εργατικών από το μακρινό

του Αλέξανδρου Ζέρβα λάχιστες μέρες βρισκόμαστε πριν από μια από τις «ημερομηνίες-σταθμούς» στην ιστορία του Μακεδονικού. Κι αυτό γιατί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος , που πραγματοποιείται την Κυριακή στην ΠΓΔΜ, αναμένεται εν πολλοίς να καθορίσει τα περαιτέρω βήματα σε ό,τι αφορά την υλοποίηση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Πρόκειται για ένα ζήτημα το οποίο δεν αφορά μόνο τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, αλλά κι ευρύτερα την περιοχή της Βαλκανικής. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το έντονο ενδιαφέρον που έχει επιδείξει ο διεθνής παράγοντας για την έκβαση του δημοψηφίσματος, καθώς χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Ρωσία, η Τουρκία, αλλά και η ΕΕ και το ΝΑΤΟ έχουν το τελευταίο διάστημα στραμμένο το βλέμμα τους στις εξελίξεις στη γειτονική χώρα. Για τις βασικές πτυχές της όλης διαδικασίας αλλά και το τι μπορεί να σηματοδοτήσει το αποτέλεσμά της μίλησε στο tvxs ο διευθυντής Ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων, Κωνσταντίνος Φίλης. Ούτε θρίαμβος ούτε εθνική καταστροφή η συμφω

του Γεράσιμου Χολέβα Tην «ανάγκη» να μάθουν τη γνώμη του «κοινού » είχαν ορισμένοι για το θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου .     Τέτοια «ανάγκη» είχε η κυρία Τατιάνα Στεφανίδου και ο «ΣΚΑΪ» κι έτσι έκαναν, μέσω του λογαριασμού της εκπομπής της πρώτης, «γκάλοπ» στο twitter. Tην ερώτηση τη βλέπετε στη φωτογραφία (στο πάνω μέρος).    Από τον ίδιο λογαριασμό έγινε και αυτή η ανάρτηση λίγες ώρες μετά :  «Ευχαριστούμε που συμμετείχατε στην δημοσκόπηση μας. Είναι πολύ ελπιδοφόρο το μήνυμα κατά της αυτοδικίας και πρόκειται να το επικοινωνήσουμε αύριο στην εκπομπή μας» ( να σημειώσουμε πως το προοδευτικό αυτό συμπέρασμα ήρθε μετά από «κράξιμο» – κάπως έτσι θα το έλεγαν στις εκπομπές της κυρίας Στεφανίδου – για το «γκάλοπ).   Τι ανθρωπιά, ε;…        Την ίδια «ανάγκη» (για τη γνώμη του «κοινού» , μην ξεχνιόμαστε) είχε και το κανάλι του  Γεωργίου Καρατζαφέρη , οπότε έκανε «γκάλοπ» από την τηλεόραση (με ενάμιση και δύο ευρώ το κεφάλι για τη συμμετοχή στη «δημοκρατική διαδικασία

του Παντελή Μπουκάλα «​​​Είστε υπέρ της ηρωποιήσεως του επίδοξου ληστή, ομοφυλόφιλου και οροθετικού;» Ποιος ρωτάει εδώ; Ποιος καλεί σε δημοψήφισμα τον λαό, ή τέλος πάντων το κοινό του; Ενας κομματάρχης και καναλάρχης, στον οποίο κάποτε η πατρίδα πόνταρε τα ρέστα της, κι ας νομιμοποιούσε έτσι, χαρίζοντάς του κύρος και εξουσία, το πλέον γκροτέσκο ακροδεξιό, και το πλέον αντισημιτικό, ισλαμοφαγικό και πατριδοκαπηλικό βέβαια. Ενας ηγετίσκος που είδε τα πρωτοπαλίκαρά του να τον εγκαταλείπουν, για να οδεύσουν προς ασφαλέστερους ορόφους μιας παράταξης που ο ίδιος την οραματιζόταν σαν πολυκατοικία, αφότου τα περιστέρια των Θεοφανίων απέκτησαν το χούι να προσγειώνονται στην κεφαλή του. Ο κ. Γιώργος Καρατζαφέρης ρωτάει. Ο αρχηγός του ΛΑΟΣ και ιδιοκτήτης του καναλιού που τώρα λέγεται ΑΡΤ, έπειτα από διάφορες μετονομασίες, τη σκοπιμότητα των οποίων τη γνωρίζει ο κ. πρόεδρος και οι νομικοφορολογικοί του σύμβουλοι. Δικά του τα ελληνικά, αυτό το «ηρωποιήσεως» δηλαδή, αλλά ας μην

Tου Βασίλη Κωστούλα Υπάρχει μια βασική αντίφαση στη λειτουργία της κυβέρνησης. Από τη μια πλευρά, παίζει μπάλα με τους κανόνες της Ευρωζώνης και των αγορών. Από την άλλη πλευρά, κάνει ό,τι μπορεί για να μη βάλει γκολ. Με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου και την ανακωχή απέναντι στους πάλαι ποτέ κοινωνικά ανάλγητους εκπροσώπους του διεθνούς νεοφιλελευθερισμού (sic), ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχθηκε τους όρους με τους οποίους λειτουργεί η σύγχρονη οικονομία. Από τους ζουρνάδες που δεν έπαιξαν ποτέ ή έπαιξαν και δεν ήχησαν, μετακινήθηκε στην παραδοχή ότι η ανάκαμψη της οικονομίας προϋποθέτει εκ των πραγμάτων την πρόσβαση του Ελληνικού Δημοσίου στις διεθνείς κεφαλαιαγορές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις επιμέρους επιλογές της. Η αλήθεια είναι ότι, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, το comeback της Ελλάδας δεν είναι απλή υπόθεση. Ενδεικτική είναι η αναφορά του Moody’s, κατά την περιγραφή των παραγόντων που θα επιτρέψουν στον οίκο αξιολόγησης να στείλει ένα θετικό μήνυμα για την Ελλάδ

Το σχόλιο της ημέρας με το πενάκι του Γιάννη Δερμεντζόγλου.  https://tvxs.gr/

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου  Θυμάστε φαντάζομαι τι είπε ο υπουργός Οικονομικών στους ξένους επενδυτές. Βέβαια ο Ευκλείδης δεν είναι ο πρώτος που ελπίζει τεχνοκρατικά στην έξοδο των παλαιών συνταξιούχων από το σύστημα με... φυσικό τρόπο. Το είχε αναφέρει και ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ. Αλλά ούτε ο κ. Τσίπρας είχε την πρωτιά. Ο πρώτος που ήθελε να... στείλει τους συνταξιούχους (σε δηλώσεις του) ήταν αν θυμάμαι καλά ο Ανδρέας Λοβέρδος από τη θέση του υπουργού Εργασίας. Με αντίστροφη σκέψη ωστόσο, ως αιτία επιβάρυνσης του ασφαλιστικού (και ίσως για να ωραιοποιηθούν προθέσεις αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης) την... μη αποδήμηση εις Κύριον. Είχε πει ότι οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν κιόλας, ζουν πολλά χρόνια μετά τη συνταξιοδότησή τους... Αλλά, όπως και να το κάνουμε, ο Ευκλείδης το έχει εξελίξει. Έχει πάει τεχνοκρατικά τη λύση χρόνια μπροστά. Ένα μόνο πρόβλημα μπορεί να υπάρξει και να χαλάσει την προσωπική αναλογιστική μελέτη του Χάροντα, συγγνώμη λάθος, του κ. Τσακαλώτου

του Στάθη Σ. Είπε ο Ζάεφ «μία είναι η Μακεδονία», βάλαμε τις φωνές εμείς, «με παρερμηνεύσατε» δήλωσε ο Ζάεφ. Και την επόμενη μέρα επανέλαβε τα ίδια. Κι έτσι θα πηγαίνει! Ο Ζάεφ, ο κάθε Ζάεφ, θα επαναλαμβάνει όσα κέρδισε η FYROM με τη συμφωνία των Πρεσπών ( έθνος και γλώσσα ) θα σκούζουμε εμείς, ναι, θα σκούζουμε για όσο θα σκούζουμε και η ζωή θα συνεχίζεται με μιαν ακόμα θρυαλλίδα πολέμου σε ετοιμότητα. (Με τους κλέφτες της ιστορίας να ανοίγουν και τον δικό τους λάκκο, βεβαίως). Πλην όμως τα Βαλκάνια είναι μια ιδιαιτέρως σκληρή περιοχή, όπου όλοι μετρούν το μπόι όλων με βάση την ισχύ – « δώσε θάρρος στον χωριάτη να σου ανέβει στο κρεβάτι ». Κι ούτω πως δεν είναι καθόλου παράξενο το παραλήρημα της Αλβανίδας ιστορικού ότι οι Έλληνες είναι μια « επινόηση », ένα « δημιούργημα », ένα « κατασκευασμένο μόρφωμα ». Προς τι όμως η οργή και η αγανάκτηση εναντίον της; Τα ίδια δεν λένε και οι παρ’ ημίν εθνοαποδομητές; Τα ίδια δεν λένε ο κ. Μπαλτάς , λόγου χάριν, ο κ. Γαβρ

του Κώστα Γιαννακίδη ΄Οταν ο Βασίλης Λεβέντης μπήκε στη Βουλή, γράφτηκαν πολλά ζεστά, τρυφερά και χνουδωτά άρθρα για τον άνδρα που περίμενε τρεις δεκαετίες μέχρι να ξημερώσει η μέρα που, επιτέλους, θα χάιδευε με το ροζιασμένο χέρι του τα κοινοβουλευτικά έδρανα. Σε κάποιους θύμιζε τον μαραθωνοδρόμο που επιμένει και φτάνει, έστω ξέπνοος, στη γραμμή του τερματισμού. Αλλοι πάλι έβλεπαν έναν τηλεοπτικό ήρωα που βγαίνει από το γυαλί και παίρνει ρόλο στον πραγματικό κόσμο. Εδώ βγήκε βουλευτής ο Χαϊκάλης, γιατί να μείνει έξω ο Λεβέντης; Αν μη τι άλλο, το να έχεις αναδειχθεί σε cult τηλεοπτική φιγούρα και να μαζεύεις μόλις 186.000 ψήφους δεν είναι δα και μεγάλη υπόθεση. Ομως ο Λεβέντης το κυνήγησε με την επιμονή καρχαρία. Πρώτη φορά κατέβηκε σε εκλογές το 1992, σε εκείνες τις επαναληπτικές για τη θέση του Τσοβόλα. Εκείνος έστελνε κατάρες και καρκίνους στον Ανδρέα και στον Μητσοτάκη. Οι τηλεθεατές του έστελναν πίτσες. Μόνο τα delivery boys και οι οικογένειες τους έφταναν για τις 15.000 ψήφο

του Βασίλη Ρόγγα Τα παιδιά που σουτάρουν στη Λεωνίδου και την Κεραμεικού, έξω από τη Νομική ή το Πολυτεχνείο είναι επικίνδυνα, πολύ επικίνδυνα. Μπορεί να έχουν aids, ηπατίτιδα, χολέρα. Καμιά φορά μυρίζουν άσχημα, περπατάνε χωρίς να μπορούν να συντονίσουν τα χέρια και τα πόδια τους, ζητιανεύουν, κλέβουν, φωνάζουν και τσακώνονται μεταξύ τους και με άλλους. Κοιμούνται στο δρόμο, δεν πηγαίνουν για αποτοξίνωση ή όταν το κάνουν μπορεί και να τα παρατήσουν. Δεν είναι κανονικά παιδιά. Η λύτρωση ήρθε τελικά για έναν «πρεζάκια» που ήταν «πούστης», είχε και aids ήταν και ακτιβιστής. Ο Ζακ δολοφονήθηκε, χτυπήθηκε δηλαδή αρκετά έτσι ώστε να μην απειλεί την ιδιοκτησία και τον υγιή ψυχικά και σωματικά κόσμο. Τον εθνικό κορμό. Στην αρχή η αστυνομία και τα ΜΜΕ είπαν ψέμματα, όμως δε πειράζει γιατί αυτά μπορεί να τα κάνει η αστυνομία και τα ΜΜΕ. Το παράδοξο ήταν πως από πολλές μεριές σηκώθηκε μια αντίσταση, ένα γαμώτο οργισμένο που περνάει πάνω, αφρίζει άνωθεν από την κλάψα για τάξη και ασ

Της Αγγελικής Κώττη Βαριά φέρει ο κόσμος της Αρχαιολογίας την υπαγωγή μνημείων και μουσείων στους καταλόγους μεταβίβασης προς την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου. Αντίθετα από όσα θέλουν να πιστέψουμε οι φορείς του δημοσίου, οι Αρχαιολόγοι, οι Μηχανικοί, οι Συντηρητές, οι φύλακες και οι εργάτες αρχαιοτήτων γνωρίζουν πως ο κίνδυνος είναι υπαρκτός. Αν όχι για την Κνωσό, ίσως για τον Λευκό Πύργο που ανεγέρθηκε μετά το 1453. αν όχι για τη Ροτόντα ίσως για τα ακίνητα που έχουν απαλλοτριωθεί ώστε να συνεχιστούν ανασκαφές. Τέσσερις σπουδαίοι αρχαιολόγοι, ο ακαδημαϊκός Μιχάλης Τιβέριος, ο Μιχάλης Ανδριανάκης, η Εφη Σαπουνά- Σακελλαράκη, και ο Κωνσταντίνος Τσάκος, σχολιάζουν στο Liberal το γεγονός, αλλά και μιλούν για τη σημασία των μνημείων και για το πόσο καταστροφικό είναι να μετατρέπονται σε αντικείμενα συναλλαγής. “Είναι εθνικό θέμα. Να κάνουμε κάτι” σημειώνει ο Μιχάλης Ανδριανάκης που έχει διατελέσει έφορος βυζαντινών αρχαιοτήτων Χανίων και Ρεθύμνου και πρόεδρος επιτροπής για τα

Του Κώστα Βαξεβάνη Λοιπόν Ζακ, άτυχε Ζακ, να σου συστήσω τον Άρη. Ο Άρης που λες, μπήκε στα σπίτια του κοσμάκη (ποιο μαγαζί, στο σπίτι) και μάζεψε όλα τα λεφτά που είχαν για να πληρώσουν το ρεύμα τους. Τα έστειλε στο εξωτερικό σε λογαριασμούς εταιρειών με τη βοήθεια του Γρηγόρη. Ο Γρηγόρης είναι ένας άλλος ωραίος τύπος, ανιψιός του Κυριάκου και φιλαράκι. Ωραίοι τύποι και οι δύο. Δεν ξέρω αν τους συνάντησες ποτέ στο Κέντρο της Αθήνας; Κουστουμάτοι, κομψοί, ήταν η ψυχή της παρέας. Όλο γελούσαν και σχεδίαζαν μπίζνες. Μη φανταστείς τίποτα εργοστάσια και τέτοια. Πώς να κάνουν μια εταιρεία που θα πάρει τα λεφτά από μια άλλη εταιρεία και όλα μαζί θα τα στείλουν στην Ελβετία. Αυτά που ο Άρης πήρε από τα σπιτικά του κοσμάκη. Σχεδίαζαν και διακοπές και πάρτυ στη Μύκονο και τη Σαντορίνη. Σαμπάνιες, ωραία κορίτσια, κάμερες, χοροί, ξέρεις. Ο Άρης που λες αγαπητέ Ζακ, άτυχε Ζακ με αυτή την ατυχία των καταφρονημένων, είναι μεγάλος μάγκας. Μάγος βρε παιδί μου. Σήμερα να πάει στο σπίτι που έκ

του Δημήτρη Δανίκα Κατά μία έννοια ευγνωμονώ Σωτήρη Καψώχα. Και το ατόπημά του. Ποιο ατόπημα, ολίσθμημα και κουραφέξαλα. Πρόκειται για υπόδειγμα διχαστικού λόγου. Τουλάχιστον. Να μην πω κάτι χειρότερο Και τον ευγνωμονώ γιατί έτσι επαναφέρει στην επικαιρότητα την πεμπτουσία του προβλήματος. Του μέγιστου προβλήματος, Του διαχρονικού. Του ακατάπαυστου. Του ακατανίκητου. Της μετατροπής της δημόσιας, «ανεξάρτητης» Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης σε κυβερνητικό μαγειρίο Η ταυτολογία αποδεικνύει, τεκμηριώνει την βασική παθογένεια της ημιευρωπαικής και ημιτριτοκοσμικής Ελλάδας. Η ΕΡΤ είναι ιδιοκτησία κάθε κυβερνητικής εξουσίας. Η χώρα είναι ιδιοκτησία κάθε κυβερνητικής εξουσίας. Κάθε κυβερνητική εξουσία είναι ιδιοκτήσια του εκάστοτε κυβερνητικού κόμματος. Και το κόμμα είναι ιδιοκτησίας του εκάστοτε αρχηγού Κάθε θεσμός σ αυτόν τόν έρμο τόπο εκλαμβάνεται ως εξαρτησιακό εργαλείο της κυβέρνησης. Απόδειξη οι διορισμοί. Απόδειξη η κομματική πελατεία. Απόδειξη η ρακένδυτη αξιοκρατία. Απόδε

του Μιχάλη Λάβδα Όταν ο G. Agamben γράφει για τη «γυμνή ζωή», εννοεί τη ζωή που απογυμνώνεται από πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, βρίσκεται στο περιθώριο της κοινωνίας και γίνεται «φονεύσιμη» η ζωή και «ανεκτή» η πράξη της δολοφονίας. Μια ζωή «ανάξια να βιωθεί» όπως ανέφεραν οι Binding και Hoche στον τόμο που εκδόθηκε το 1920 με τίτλο «Η εξουσιοδότηση αφανισμού της ζωής που είναι ανάξια να βιωθεί» (Di Freigabe der Vernichtung lebenswerten Lebens). Και αναφέρει συγκεκριμένα σε απόσπασμα που σχολιάζει ο Agamben στο βιβλίο του «Homo Sacer»: «Η δικαιική τάξη, ανέχεται την πράξη παρ’ όλες τις αισθητές συνέπειες που κάτι τέτοιο έχει πάνω στην ίδια. Δεν θεωρεί ότι έχει την εξουσία να την απαγορεύσει». Εδώ μπαίνουν τα ζητήματα της «κυρίαρχης εξουσίας», που δεν αφορά μόνο οργανωμένες τάξεις πολιτικής εξουσίας, αλλά αναφέρεται στις εξουσιαστικές σχέσεις που δημιουργούνται ανάμεσα στα μέλη μιας κοινωνίας και στις συμπεριφορές «αλληλοεξόντωσης», όπου οι «αποκλεισμένοι» γίνονται υπ