Ο θάνατος της, η αναγέννηση της

του Δημήτρη Δανίκα

Κατά μία έννοια ευγνωμονώ Σωτήρη Καψώχα. Και το ατόπημά του. Ποιο ατόπημα, ολίσθμημα και κουραφέξαλα. Πρόκειται για υπόδειγμα διχαστικού λόγου. Τουλάχιστον. Να μην πω κάτι χειρότερο

Και τον ευγνωμονώ γιατί έτσι επαναφέρει στην επικαιρότητα την πεμπτουσία του προβλήματος. Του μέγιστου προβλήματος, Του διαχρονικού. Του ακατάπαυστου. Του ακατανίκητου. Της μετατροπής της δημόσιας, «ανεξάρτητης» Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης σε κυβερνητικό μαγειρίο

Η ταυτολογία αποδεικνύει, τεκμηριώνει την βασική παθογένεια της ημιευρωπαικής και ημιτριτοκοσμικής Ελλάδας. Η ΕΡΤ είναι ιδιοκτησία κάθε κυβερνητικής εξουσίας. Η χώρα είναι ιδιοκτησία κάθε κυβερνητικής εξουσίας. Κάθε κυβερνητική εξουσία είναι ιδιοκτήσια του εκάστοτε κυβερνητικού κόμματος. Και το κόμμα είναι ιδιοκτησίας του εκάστοτε αρχηγού

Κάθε θεσμός σ αυτόν τόν έρμο τόπο εκλαμβάνεται ως εξαρτησιακό εργαλείο της κυβέρνησης. Απόδειξη οι διορισμοί. Απόδειξη η κομματική πελατεία. Απόδειξη η ρακένδυτη αξιοκρατία. Απόδειξη η ΕΡΤ

Ολα αυτά τα χρόνια, εκτός των άλλων, δεκάδες δημοσιογράφοι έκτισαν καριέρες. Δεκάδες δημοσιογράφοι πλούτισαν. Δεκάδες δημοσιογράφοι, με τρεις δουλειές, συμπεριλαμβανομένης της ΕΡΤ, λειτουργούσαν ως ενεργούμενοι κομματικών και άλλων συμφερόντων

Δύο κανόνες παραβιάζονται ασυστόλως. Και επί της ουσίας αντισυνταγματικώς. Και οι δύο εφάπτονται και συνεργάζονται. Ο πρώτος σχετικά με τα οικονομικά και με την ταυτότητα του πραγματικού εργοδότη της ΕΡΤ. Οι θεατές και οι ακροατές πληρώνουν. Θέλουν δεν θέλουν. Αυτοί είναι οι πραγματικοί εργοδότες. Και προέρχονται απ όλες τις κομματικές παρατάξεις. Και αρκετοί εξ αυτών μετακινούνται από το ένα στο άλλο κόμμα

Με άλλα λόγια ο πραγματικός εγοδότης του κάθε Καψώχα είναι ο απλός, «ανώνυμος» τηλεθεατής. Αυτός πληρώνει από το υστέρημά του. Ομως ο κάθε Καψώχας δεν δίνει λόγο στον πραγματικό εργοδότη του. Δίνει λόγο στο κυβερνητικό αφεντικό του. Και το αφεντικό του, αυθαιρέτως και αντισυνταγματικώς, λειτουργεί, χωρίς να ρωτήσει, ως πληρεξούσιος του απλού θεατή. Η στρέβλωση της στρέβλωσης. Η παραποίηση της παραποίησης. Και η παρανομία της παρανομίας

Ο δεύτερος κανόνας που παραβιάζεται συστηματικώς είναι η αντικειμενικότητα, η αντιπροσωπευτικότητα και η ουδετερότητα. Οι άνθρωποι, οι σχολιαστές, οι ειδήσεις, διαμορφώνονται ανάλογα με τα συμφέροντα μιας μικρής, κυβερνητικής ομάδας. Μιας μικρής φράξιας της εξουσίας. Ετσι συμβαίνει τούτο. Από τη μια η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τα δημόσια τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά μέσα προς εξυπηρέτηση της προπαγάνδας της. Και από την άλλη διαχειρίζεται τα χρήματα του ελληνικού λαού για να πληρώνει τους δικούς της ανθρώπους και τους δικούς της σχολιαστές!

Και για να μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία, για το παρελθόν της ΕΡΤ αναδημοσιεύω μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του συναδέλφου Νίκου Χασαπόπουλου, επί σειρά ετών στην ΕΡΤ αλλά και συνεργάτη του «Βήματος» με τίτλο «Η αγωνία ενός ρεπόρτερ:

“Μια μέρα μας φύτεψαν στην ΕΡΤ- 2 έναν παράξενο, χοντρό τύπο, με γυαλάκια, αξύριστο και κακοσουλούπωτο. Κάπνιζε συνέχεια και δεν μιλούσε σε κανέναν. Μας τον είχε στείλει η Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Τύπου, και ειδικότερα ο τότε γ.γ. Σωτήρης Κωστόπουλος. Εγκαταστάθηκε στην αίθουσα σύνταξης και το μόνο που έκανε ήταν να ελέγχει τα ειδησεογραφικά δελτία λίγο πριν την εκφώνησή τους. Πέρασαν δύο μήνες με αυτή τη σκιά μέσα στα πόδια μας. Μάθαμε αργότερα ότι ήταν πράκτορας της ΚΥΠ με αποστολή να ανακαλύψει μέσα στην ΕΡΤ-2 ανθρώπους της τρομοκρατικής οργάνωσης 17Ν. Ήταν ο διαβόητος –αργότερα- Ντάνος Κρυστάλλης”

Η λύση είναι μία “θάνατος” στο σημερινό μοντέλο και αναγέννηση της ΕΡΤ μέσα από την πλήρη και ολοκληρωτική απεξάρτηση της από κάθε κυβερνητικό νταβατζή της. Θα συμβεί; Αστεία πράγματα. Αλλά να ξέρετε. Οσο δεν συμβαίνει τόσο η Ελλάδα στην καθυστέρηση και στον προθάλαμο της Ευρώπης θα παραμένει!

logo-main.svg