ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

Έτοιμος για απολαυστική ανάγνωση κυκλοφορεί ηλεκτρονικά ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ. Η καλή μηνιαία εφημερίδα των Αμπελοκήπων και της Νέας Μενεμένης, με σταθερή κι ενδιαφέρουσα ύλη, κυκλοφορεί καλύπτοντας την τοπική επικαιρότητα. Διαβάστε ξεφυλλίστε και χαρείτε τον ΚΑΤΟΙΚΟ με ένα κλικ εδώ: Κυκλοφορεί ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ Μαΐου

Χρόνια Πολλά!

της Ελένης Μπέλλου Η ελληνική Βουλή πήρε μια ιστορική απόφαση. Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου επιτέλους ενέκρινε με συντριπτική πλειοψηφία το ψήφισμα για την διεκδίκηση των γερμανικών πολεμικών οφειλών. Είναι ένα πολύ σημαντικό πρώτο βήμα. Αλλά θα πρέπει να κάνουμε κι άλλα μέχρι να φτάσουμε στο τέλος του δρόμου. Και σε αυτόν τον δρόμο θα πρέπει να έχουμε συνοδοιπόρους. Η συνωμοσία της σιωπής Για πολλά χρόνια μετά την πτώση του Γ' Ράιχ στην Γερμανία επικρατούσε σιωπή . Οι Γερμανοί κλήθηκαν να στήσουν ξανά τη ζωή τους υπό συνθήκες κανονικότητας, κουβαλώντας, όχι μόνο τις συνέπειες της ήττας, αλλά και το στίγμα της φρικαλεότητας του ναζισμού. Η οικονομική αποκατάσταση της κατεστραμμένης βιομηχανίας ήταν πολύ πιο εύκολη από την πολιτική επεξεργασία της ιστορικής ευθύνης της κήρυξης δύο διαδοχικών παγκοσμίων πολέμων και μιας σειράς εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Η «αποναζιστικοποίηση» ήταν μία διαδικασία που άργησε να αποδώσει, κα

του Στάθη Σ. Η Ευρώπη δεν αλλάζει . Έχει ήδη αλλάξει. Ανεπαισθήτως στην αρχή, θορυβωδώς πλέον, η Ευρώπη επιστρέφει στον «παλιό καλό καιρό». Των διακριτών αντιθέσεων, των διακριτών ταυτοτήτων και των μειωμένων προσδοκιών. Η παγκοσμιοποίηση δημιούργησε έναν χυλό ακατανόητον στους πάντες – ακόμα και σε ορισμένους από εκείνους που τον δημιούργησαν.      Ευθύς εξ αρχής η ευρωενοποίηση ήταν ένα ψέμα που θεμελιώθηκε σε ψευδείς διακηρύξεις περί Ευρώπης των εθνών και των λαών, με φιλοδοξίες για κοινωνική δικαιοσύνη και για ειρήνη μεταξύ των κρατών - μελών. Συνέβησαν ακριβώς τα αντίθετα, νέα εθνικά σύνορα γεννήθηκαν, οικονομικά σύνορα υψώθηκαν, πόλεμοι διεξήχθησαν σε ευρωπαϊκό έδαφος, το χάσμα πλουσίων - φτωχών διευρύνθηκε, ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός θέριεψε, η οικονομική δικτατορία των Εταιρειών και των Τραπεζών παγιώθηκε, μεγαλουπόλεις διασπάσθηκαν σε γκέτο, οι πολίτες αποξενώθηκαν απ’ τον πολιτισμό τους – ένας χυλός. Τοξικός χυλός μέσα στον οποίον η αυτογνωσία υπέκυψε στ

του Κώστα Γιαννακίδη Oταν διαβάζω τις αναρτήσεις του Παύλου του Πολάκη κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να ακούσω το κείμενο από τα χείλη του. Να βγουν τα λόγια βαριά κάτω από τα μουστάκι του, μαυροφορεμένα παλικάρια ζωσμένα με άρματα, να τα ακούς και να χαμηλώνεις τα μάτια σαν κοπέλα στα Σφακιά. Και από πίσω να ακολουθεί, χαμηλό, μόλις που ακούγεται, ένα παραπονάκι τόσο δα, για το άδικο που πνίγει τον άνδρα. Ο Καμμένος είναι αλλιώς. Συχνά σκέφτομαι ότι δεν είναι εύσωμος ο άνδρας, αλλά είναι η μαγκιά που τον φουσκώνει. Έχει έναν προσωπικό, τσαμπουκά, δεν διαφωνώ. Και αυτό φαίνεται και από τον τρόπο που στέκεται όταν έρχεται ο θυμός και η δίκαιη οργή να τον κλονίσουν. Γέρνει ελαφρώς μπροστά, σέρνει τις λέξεις σαν να τραβάει μαχαίρι από ζωνάρι. Αυτό που συχνά μου προκαλεί σύγχυση είναι το κάτι σαν ρόγχος που βγαίνει από το στόμα του. Μερικές φορές το ακούω σαν λυγμό. Άλλες φορές ανησυχώ. Εχουμε, λοιπόν, να κάνουμε με πολιτικούς άνδρες, οι οποίοι τιμούν και τις δύο έννοιες που τους προσδ

Ας σώσουμε τον καθεδρικό ναό της καρδιάς  Για μια άλλη χρήση της Παναγίας των Παρισίων  lundimatin#187, 16.04.2019  Αδελφοί και αδελφές, Χθες, η Παναγία των Παρισίων κάηκε. Στην εποχή του, ο Χριστός είχε δώσει το παράδειγμα διώχνοντας τους εμπόρους από το ναό. 'Ολοι οι αληθινοί χριστιανοί πρέπει σήμερα κι αυτοί να διώξουν τους εμπόρους απο τον ναό της καρδιάς τους. Διαφορετικά θα υποκύψουν στα πρόστυχα τεχνάσματα των κάθε λογής κερδοσκόπων, πολιτικάντηδων, φοροφυγάδων, θρησκόληπτων, αμόρφωτων που αναζητούν ρίζες, ή ρυπογόνων ομίλων, που βιάζονται να επωφεληθούν. Ας θυμήσουμε στα χέρια που γίνονται γενναιόδωρα μόνο όταν αποσκοπούν στη δόξα τα λόγια αυτά της αλήθειας: "Δεν μπορείτε να υπηρετείτε τον Θεό και το χρήμα" (Ματθ 6:24). Τι αντίθεση ανάμεσα στα σκοτεινά αυτά παιχνίδια και το κατανυκτικό θέαμα που πρόσεφεραν χθες βράδυ οι δρόμοι του Παρισιού: το αρχαίο πάθος της φωτιάς μας έφερνε κοντά, και η σιωπή της περισυλλογής πλανιόταν πάνω από την πόλη, μία σιωπή τη

Η απαλλακτική πρόταση για τον Θόδωρο Τσουκάτο στη δίκη της Siemens για τη σκανδαλώδη σύμβαση με τον ΟΤΕ είναι μια λογική εξέλιξη από άποψη δικονομική, αλλά από άποψη πολιτική και ηθική συνιστά το απόλυτο «θέατρο του παραλόγου»... Η Εισαγγελέας της δίκη της Siemens Ελένη Σκεπαρνιά κατά την αγόρευσή της πρότεινε την αθώωση του πρώην «στρατηγού» του ΠΑΣΟΚ, όχι  επειδή δεν υπήρξε μίζα της Siemens προς τον ίδιο αλλά επειδή δεν αποδείχτηκε η αντικειμενική υπόσταση του αδικήματος της άμεσης συνέργειας σε δωροληψία για το οποίο κατηγορείται. Κοινώς, γιατί , σύμφωνα με την Εισαγγελέα, ο πρώην ισχυρός άνδρας της κυβέρνησης Σημίτη, το 1999 πήρε ένα εκατομμύριο μάρκα από τη Siemens αλλά δεν αποδείχτηκε αν τα κράτησε για τον εαυτό του ή τα έδωσε στο κόμμα , όπως λέει. Δηλαδή ο ίδιος ομολογεί τη δωροδοκία αλλά θα μείνει ατιμώρητος επειδή δεν πιάστηκε «με τη γίδα στην πλάτη». Την εκδοχή του Τσουκάτου ότι τα ποσά πήγαιναν στο ΠΑΣΟΚ όπως και πολλά άλλα και στα δύο παλιά κόμματα, έσπευσα

του Γιάννη Σιώτου Ακούγοντας τη φιλολογία των τελευταίων εβδομάδων για την πρόωρη εξόφληση ενός μέρους των υπολειπόμενων δανείων της χώρας προς το ΔΝΤ αισθάνεσαι παράξενα. Οσοι γνωρίζουν Ιστορία, διαισθάνονται ότι πίσω από τις «ηρωικές» εικόνες βρίσκεται μία άλλη αλήθεια . Μία αλήθεια που καλύπτεται με την ίδια επιμέλεια που έχουν καλυφθεί όλες οι αλήθειες των δέκα τελευταίων χρόνων. Οπως όλοι οι πετυχημένοι παραμυθάδες, έτσι και αυτοί που ανέλαβαν να χτίσουν τον μύθο του ΔΝΤ φρόντισαν να το προικίσουν με ωραίες εικόνες και ευγενείς σκοπούς. Τον Ιούλιο του 1944, εκπρόσωποι από 44 χώρες συγκεντρώθηκαν στο Μπρέτον Γουντς για να δημιουργήσουν κάτι που δεν υπήρχε ποτέ πριν: ένα παγκόσμιο νομισματικό σύστημα που θα διοικείται από έναν διεθνή οργανισμ ό: το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αποστολή του ήταν να διασφαλίσει ότι οι συναλλαγματικές ισοτιμίες δεν θα χειραγωγούνταν και να αποτρέψει τα εμπόδια στο εμπόριο και τις συναλλαγματικές ροές. Πίσω από αυτές τις ωραίες εικ

του Μάνου Στεφανίδη Συγγραφέας, κριτικός τέχνης και καθηγητής ...Ο γοτθικός ναός παραμένει μια αρχιτεκτονική πρόκληση όχι μόνον για εκείνη την μακρινή, την περίκλειστη κοινωνία αλλά για κάθε εποχή. Προαναγγέλλει τους ουρανοξύστες του 19ου αιώνα στο Σικάγο χρησιμοποιώντας όμως μια χειροποίητη όσο και σοφή τεχνική. Θα έλεγα κάτι περισσότερο ότι δηλαδή συνιστά η όλη σύλληψη και εκτέλεση μια συγκλονιστική, κατασκευαστική αυθάδεια. Είναι όμως συγχρόνως και υψηλή, ποιητική σύλληψη με ακόμη υψηλότερο, μεταφυσικό συμβολισμό. Οι οξυκόρυφοι πύργοι, τα υπερυψωμένα σταυροθόλια, τα δαντελένια κωδωνοστάσια κλπ. ανεβαίνουν σαν από θαύμα σε δυσθεώρητα ύψη για να λογχίσουν νευρωτικά τον ουρανό ψάχνοντας έτσι τα ίχνη του Θεού. Καλύτερα, εκβιάζοντας την ύπαρξη Του. Αφού πραγματώνονται κατασκευές τέτοιας εξωπραγματικής εμφάνισης δεν μπορεί, ο Θεός υπάρχει.   Το ίδιο συνέβαινε και με τους τρούλους της Ανατολής και κυρίως με την Αγία του Θεού Σοφία. Το ύψος του τρούλου της οποίας είνα

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη Κατέρρευσε το «βέλος», η οροφή του καμπαναριού και τα δύο τρίτα της στέγης. Ο δρύινος σκελετός, που χρονολογείται από το 1220, έγινε στάχτη. Σε απευθείας μετάδοση. Τη Μεγάλη Δευτέρα των Ρωμαιοκαθολικών. «Η Παναγία καίγεται, η Γαλλία κλαίει και δακρύζει η υφήλιος». Η ανθρωπότητα παρακολουθεί σοκαρισμένη. Κάτοικοι και τουρίστες θλιμμένοι, έμπλεοι αγωνίας, κάποιοι γονατιστοί, άλλοι βουβοί, κάμποσοι σπάνε τη σιωπή, ψάλλοντας το «Ave Maria» στην πόλη, η οποία έχει ως σύνθημά της τη λατινική φράση «κλυδωνίζεται, αλλά δεν καταποντίζεται». Από τη μοίρα συγκλονίζεται. Δεν είναι τυχαία η λέξη «μοίρα». «Με αφορμή αυτήν γράφτηκε το βιβλίο τούτο», γράφει στον πρόλογο της «Παναγίας των Παρισίων» ο Ουγκό. Όπως λέει, όταν εξερευνούσε τη Νοτρ Νταμ, σε μια εσοχή βρήκε χαραγμένη τη λέξη ananke, την αρχαία ελληνική ΑΝΑΓΚΗ. Στο μεταξύ, όμως, η λέξη από τον αδυσώπητο χρόνο σβήστηκε. Η ananke έχει τη σημασία της μοίρας, του πεπρωμένου, όπως εξηγεί ο νεαρός

του Παντελή Μπουκάλα Η ομοιοκαταληξία ανάμεσα στις λέξεις «ελληνική» και «πολιτικοί» είναι παιδαριωδώς εύκολη. Και κραυγαλέα ρηχή. Από χρήση σε χρήση όμως, από επανάληψη σε επανάληψη, έχει διανοιγεί μια τρύπα, μια μαύρη τρύπα, που απειλεί ό,τι σπουδαιότερο διαθέτουμε και ό,τι κυρίως οφείλουμε να διαφυλάξουμε: τη δημοκρατία. Μια δημοκρατία που παραμένει πολυτιμότατη και αναντικατάστατη παρά τις αδυναμίες της. Και παρά την επιπολαιότητα που διακρίνει σε πολλά τα κόμματα του συνταγματικού τόξου, τα οποία δείχνουν να πολιτεύονται με το πεδίο της μνήμης τους απογοητευτικά περιορισμένο. Τη ρίμα «ελληνική/πολιτικοί» την ακούμε πολλούς μήνες τώρα να «θριαμβεύει» στην κραυγή «Η Μακεδονία είν’ ελληνική/Αλήτες, προδότες, πολιτικοί». Αυτό το σύνθημα κυριαρχεί στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, τις μαζικές του πρώτου καιρού αλλά και τις ισχνές σημερινές, τις αυθόρμητες αλλά και τις σκηνοθετημένες, τις ειλικρινείς αλλά και τις διαβρωμένες από την υποκρισία. Δεν το φωνάζουν όλοι. Οσοι

Του Γιάννη Κ. Τρουπή Φαινομενικά ήταν μία συνάντηση διαφορετική από τις άλλες εξαιτίας της σύνθεσης των δύο πλευρών. Από την μία ο πρόεδρος ενός κεντροδεξιού κόμματος και από την άλλη γνωστοί τραγουδοποιοί που ουδεμία σχέση έχουν με τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, το αντίθετο μάλιστα. Από την μία μεριά του τραπεζιού ο Κυριάκος Μητσοτάκης και από την άλλη οι Διονύσης Σαββόπουλος, Νίκος Πορτοκάλογλου, Χρήστος Νικολόπουλος, Φίλιππος Πλιάτσικας, Φοίβος (Τασσόπουλος), Φοίβος Δεληβοριάς, Στάθης Δρογώσης, Δήμος Αναστασιάδης και οι στιχουργοί Ελένη Γιανατσούλια και Ηλίας Φιλίππου. Γνωστοί καλλιτέχνες, οι περισσότεροι εκ των οποίων έχουν αναφορές στο χώρο της αριστεράς και της κεντροαριστεράς. Αυτά ως προς τους τύπους, ως προς το «φαίνεσθαι». Επί της ουσίας όμως η συνάντηση που έγινε το μεσημέρι της Δευτέρας ήταν διαφορετική κυρίως ως προς τον πυρήνα και τη θεματολογία της συζήτησης. Όλοι οι προαναφερθέντες καλλιτέχνες έβαλαν στο τραπέζι τη δημιουργία ενός νέου φορέα δια

του Δημήτρη Δανίκα Συμβαίνει σε πολλές μεγαλουπόλεις. Συνέβη σε  υποβαθμισμένες περιοχές της Νέας Υόρκης. Προ πολλών  ετών.  Εγκαταλειμμένες πολυκατοικίες «καταλαμβάνονται» από  ρακένδυτους Αφροαμερικανούς. Στους «κακόφημους δρόμους»  της  συγκεκριμένης περιοχής  κυκλοφορούν, ανεμπόδιαστα, διάφορες μαφίες, Με ναρκωτικά,  όπλα,  ιερόδουλες και όλα  τα «καλά» Αποτέλεσμα; Οι τιμές των κατοικιών γκρεμίζονται. Αποτέλεσμα; Θηριώδεις εταιρείες Real Estate αγοράζουν τα πάντα πιτ παρά. Αποτέλεσμα; Οι κατοικίες ανακαινίζονται. Αποτέλεσμα; Οι «κακόφημοι δρόμοι» μετατρέπονται σε λουσάτα σαλόνια της πόλης. Τελικό αποτέλεσμα; Οι ανακαινισμένες κατοικίες πωλούνται ένα σκασμό λεφτά. Ετσι τα «υπόγεια» μεταμορφώνονται σε ρετιρέ σούπερ πολυτελείας! Λέω τώρα εγώ. Με το δικό σας και δικό μου καχύποπτο μυαλό. Οτι μεγάλες κινεζικές εταιρείες έχουν βάλει στο μάτι πολλές κατοικίες των Εξαρχείων. Λέω τώρα εγώ. Οι τιμές γκρεμίζονται. Λέω τώρα εγώ. Οι εταιρείες αγοράζουν πιτ παρά. Λέω τώρα

Του Χρήστου Χωμενίδη    Όταν, πριν από λίγα χρόνια, ο αριθμός των μαθητών στα τρία ελληνικά σχολεία της Κωνσταντινούπολης είχε πέσει σε οριακό σημείο, ο Οικουμενικός Πατριάρχης έκανε μια ιστορική υπέρβαση. Επέτρεψε τη φοίτηση σε παιδιά αραβικών οικογενειών, υπό τον μόνο όρο να είναι βαφτισμένα χριστιανοί ορθόδοξοι. Η απόφαση του Βαρθολομαίου αποδείχθηκε -μεσοπρόθεσμα τουλάχιστον- σωτήρια για το "Ζωγράφειον", το "Ζάππειον" και τη "Μεγάλη του Γένους Σχολή". Τα δε χειροπιαστό της αποτέλεσμα συγκινεί τον Ελλαδίτη επισκέπτη. "Τον βλέπετε τον Ιωσήφ;" μάς έδειξαν έναν αεικίνητο έφηβο, που οι τρόποι και η ομιλία του καθόλου σχεδόν δεν διέφεραν από των συνομηλίκων του στο Παγκράτι ή στην Κεφαλλονιά. "Πρόπερυσι που μάς ήλθε ο Ιωσήφ από τη Συρία δεν ήξερε ούτε λέξη ελληνικά!" Πώς να μη θαυμάσει κανείς το έργο των δασκάλων και της ομογένειας, το οποίο συντελείται με ανεπαρκή μέσα, σε μία Πόλη δεκαπέντε εκατομμυρίων κατοίκων, πο

Ο Ρέι Ντάλιο είναι ο ιδρυτής του μεγαλύτερου αμοιβαίου κεφαλαίου hedge fund στον κόσμο . Οφείλει τον πλούτο του στον αμερικανικό καπιταλισμό. Ταυτόχρονα όμως, όπως γράφει η γερμανική Handelsblatt, είναι ένας από τους σκληρότερους επικριτές της τρέχουσας κατάστασης και μάλιστα προειδοποιεί για μια επανάσταση καλώντας συναγερμό. Για τον Ρέι Ντάλιο, το χάσμα μεταξύ φτωχών και πλούσιων στις ΗΠΑ είναι υπερβολικά μεγάλο . Ο Ντάλιο ξεκίνησε πάμφτωχος το 1975 στη Νέα Υόρκη, αλλά κατάφερε να δημιουργήσει ένα hedge fund, το οποίο διαχειρίζεται σήμερα περίπου 160 δισεκατομμύρια δολάρια. Με περιουσία 18 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ο Ντάλιο κατατάσσεται στην 69η θέση των πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο. Τα τελευταία χρόνια, ο Ντάλιο έχει επανειλημμένα προσελκύσει την προσοχή ως κριτικός του αμερικανικού καπιταλισμού. Ο 69χρονος σήμερα επενδυτής πιστεύει ότι ο αμερικανικός καπιταλισμός έχει δημιουργήσει ένα καταστροφικό χάσμα στην εκπαίδευση, την κοινωνική ανισότητα, τον πλούτο και τ

του Νίκου Μπογιόπουλου Στιγμιότυπο 1 ο : Τι είναι Αμβρόσιος; Μητροπολίτης που μεταξύ πλήθους μισαλλόδοξων και ρατσιστικών, έχει πει και τα εξής: «Αμβρόσιος ο ναζιστής, ο χουντικός, ο εθνικιστής, ο χρυσαυγίτης, ο ακροδεξιός, ο φασίστας (…) προτιμώ οποιοδήποτε από όλα τα παραπάνω επίθετα αφού όλα έχουν σχέση με την έννοια της πατρίδος, δηλαδή προτιμώ να με αποκαλείτε φασίστα, όχι όμως κατσαπλιά, όχι συμμορίτη, όχι άθεο και αριστερό, ούτε αντάρτη και προδότη, φασίστα ναι…».     Τι είναι Κουρουμπλής; Πρώην υπουργός, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και τώρα υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός, λοιπόν, ο Κουρουμπλής, μαζεύει ψηφαλάκια. Πως; Βγάζοντας αγαπησιάρικες φωτογραφίες με τον Αμβρόσιο. Δηλαδή με εκείνον που τα επίθετα «φασίστας», «ναζιστής», «χουντικός», «ακροδεξιός» τα εκλαμβάνει ως έχοντα «σχέση με την έννοια της πατρίδος»! Στο μεταξύ ο Τσίπρας ενόψει ευρωεκλογών – και με υποψήφιους σαν τον Κουρουμπλή – εξαγγέλλει «μέτωπο κατά της ακροδεξιάς»…      Στιγμιό