ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

του Κωστή Παπαϊωάννου Η Γενική Γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής κ. Σοφία Νικολάου συνδυάζει υποδειγματικά ακραίο αυταρχισμό και προκλητική διαχειριστική αδιαφάνεια. Το κράτος τιμωρός και λάφυρο μαζί. Απ’ έξω νόμος και τάξη, από μέσα δουλίτσες να γίνονται. Από τη μια αυθαιρετεί σε βάρος του Βασίλη Δημάκη, αναιτιολόγητα και ιδεοληπτικά, κλείνει το μάτι στην ακροδεξιά πελατεία, χαϊδεύει την ακραία εκδικητικότητα που βλέπει τη φυλακή ως εξόντωση και απεχθάνεται τον πραγματικό σωφρονισμό, την επανένταξη, τη συμπερίληψη. Τα ΕΚΑΜ που μπαίνουν νύχτα στο κελί και απομακρύνουν βίαια έναν κρατούμενο με μια παντόφλα και ένα παπούτσι, έναν αριστούχο φοιτητή μάλιστα, είναι η ονείρωξη κάθε θιασώτη του μεσαιωνικού τιμωρητικού εγκλεισμού. Την ίδια ώρα η κυρία Γενική Γραμματέας κάνει προκλητικά δουλίτσες με απευθείας αναθέσεις σε εταιρείες που η μία μόλις ιδρύθηκε και η άλλη μόλις άλλαξε τους σκοπούς της. Έργα εκατοντάδων χιλιάδων για καθαρισμό και απεντόμωση φυλακών σε εταιρίες πιθανώς

του Βασίλη Στοϊλόπουλου Πριν μερικές εβδομάδες στο πλαίσιο της «Ευρώπης των αξιών» – και πάντα με τις ευλογίες της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ – έντεκα ευρωπαϊκές χώρες της «συμμαχίας των προθύμων» δήλωσαν ότι αναλαμβάνουν να παραλάβουν από την «κόλαση της Μόρια» (εφημερίδα  Bild ) 1600 «ασυνόδευτα, κυρίως κορίτσια και άρρωστα παιδιά ηλικίας μέχρι 14 ετών που χρήζουν άμεσης βοήθειας». Την περασμένη εβδομάδα 12 μεταναστόπουλα μεταφέρθηκαν στο Λουξεμβούργο και ακολούθως άλλα 47 στη Γερμανία, μια χώρα που είναι γνωστή πως αρέσκεται να κρατά λεπτομερή «κατάστιχα» και ντοκουμέντα. Έτσι πολύ γρήγορα γνωστοποιήθηκε ποια ήταν τα 47 «ανήλικα κι ευάλωτα μεταναστόπουλα» που αποχαιρέτησε πριν λίγες μέρες αυτοπροσώπως ο κ. Μητσοτάκης. Έτσι, σύμφωνα με το γερμανικό υπουργείο εσωτερικών: • Σχεδόν τα μισά από τα 47 «ασυνόδευτα» παιδιά έχουν την ίδια ημερομηνία γέννησης: 1-1-2006. Δηλαδή 14 ετών που είναι η «συμφωνηθείσα», καθοριστική ηλικία του προσδιορισμού του «ανήλικου». • Από τα 47 παιδιά μόνο

του Δημήτρη Γάκη Η ευρεία εξάπλωση του Covid-19 και τα επακόλουθα μέτρα καραντίνας παγκοσμίως τον Μάρτιο του 2020 έχουν δημιουργήσει μια πρωτόγνωρη κατάσταση για τον νεοφιλελευθερισμό –για τη μορφή δηλαδή που έχει πάρει ο καπιταλισμός από τη δεκαετία του 1970– όπως αυτός έχει δομικά σχηματιστεί από τη συνεχή και απεριόριστη τοπική και παγκόσμια κινητικότητα (μετακίνηση, μεταφορά, ταξίδι, κ.λπ.) και τη ζωή και εργασία στη μητρόπολη (ο ηγεμονικός τόπος παραγωγής αξίας στον ύστερο καπιταλισμό). Πώς μπορεί αυτή η νέα συνθήκη να επηρεάσει το νεοφιλελευθερισμό συγκεκριμένα, τον καπιταλισμό γενικότερα, και τον κοινωνικοπολιτικό ανταγωνισμό; Ιδού μερικές σκόρπιες σκέψεις: Καπιταλισμός είναι, μεταξύ πολλών άλλων, ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής είναι η παραγωγή εμπορευμάτων (ως ανταλλακτικές αξίες). Η παραγωγή εμπορευμάτων δεν εμπεριέχει μόνο την παραγωγή υλικών αγαθών, αλλά και υπηρεσιών, κοινωνικών σχέσεων, υποκειμενικοτήτων, και μορφών ζωής. Αυτό

του Κωνσταντίνου Τσιμάρα* Ο Μπόρις Τζόνσον και ο προ ενός αιώνος προκάτοχός του πρωθυπουργός της Αγγλίας Λόϋντ Τζωρτζ, έχουν ένα απροσδόκητο κοινό: Και οι δύο ασθένησαν και νοσηλεύτηκαν από τις πανδημίες της εποχής τους. Ο σύγχρονός μας από Κορωνοϊό, ο παλαιότερος από την ισπανική γρίπη. Η ασθένεια του Λόϋντ Τζωρτζ -παρότι εκείνος έμεινε για καιρό σε καραντίνα- δεν πήρε μεγάλη δημοσιότητα για να μην δοθεί η αίσθηση αδυναμίας της χώρας εν μέσω Πολέμου. Πανδημίες γνώρισε η ανθρωπότητα πολλές, έκτοτε. Σε καμία δεν ελήφθησαν τόσο αυστηρά μέτρα όπως σήμερα. Το 1968 ο ιός της γρίπης του Χόνγκ-Κόνγκ λέγεται ότι μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ από στρατιώτες που πολεμούσαν στο Βιετνάμ. Φανταστείτε πόσο δύσκολο θα ήταν να επιβληθεί απαγόρευση κυκλοφορίας εκεί καθώς οι διαδηλώσεις κατά του πολέμου ήταν διαρκείς και μια τέτοια κυβερνητική απόφαση θα εκλαμβανόταν ως περιορισμός της ελευθερίας. Αντιστοίχως στην Γαλλία με τις κινητοποιήσεις τον Μάη του ’68. Σήμερα οι κυβερνήσεις επικαλούνται τις εξα

του Γιάννη Τριάντη Κύριε Σιδερή, Διάβασα τυχαία ένα άρθρο σας για τον ιό και πήρα το θάρρος να σας γράψω. Μιλάτε μετά λόγου γνώσεως, γιατρός ων, για την πανδημία, τις μεταλλάξεις του ιού κ.λπ., αλλά το στοιχείο που με εντυπωσίασε ήταν άλλο. Οι σκέψεις σας για έναν κόσμο διαφορετικό και ειδικά οι συγκεκριμένες προτάσεις για την πατρίδα μας. Για την ευτοπία του μέλλοντός της. Δεν είναι τυχαίο, βέβαια. Η μακρά δημιουργική πορεία σας ως γιατρού – πανεπιστημιακού συνοδεύεται από την έφεση προς τη λογοτεχνία, το φιλοσοφείν και τη συγγραφή. Κι όπως διάβασα σ’ αυτό τον παντογνώστη «χαφιέ» της εποχής, το Google, η σκέψη σας σκιαγραφεί ένα είδος πολιτικής ουτοπίας. Ακριβώς αυτό εντόπισα στο άρθρο σας (στη Huffington post). Καταρχάς, επισημαίνετε κάτι σημαντικό που απασχολούσε πάντοτε τους επιστήμονες. Τους απασχολεί πολύ περισσότερο τώρα, με την επέλαση του κορονοϊού. Δηλαδή ότι «η αλλαγή καλλιέργειας τροφίμων για να τραφούν τα 7 δισεκατομμύρια των ανθρώπων πάνω στη γη ευνοεί τη

του Παντελή Μπουκάλα Παρότι πέρασαν τέσσερις μήνες από τις 31 Δεκεμβρίου, οπότε Κινέζοι αξιωματούχοι ενημέρωσαν τον ΠΟΥ για την εμφάνιση μιας «μυστηριώδους πνευμονίας» στη Γουχάν, τα μυστήρια παραμένουν πολλά. Ο υπεύθυνος ιός εντοπίστηκε βέβαια, εντούτοις εξαιρετικά κρίσιμες πτυχές της δράσης του παραμένουν αφώτιστες. Για την αμυντική αρματωσιά μας, που εμποδίζει την προσβολή μας από τον ιό, τα πράγματα αποσαφηνίστηκαν νωρίς: ατομική καθαριότητα - κοινωνική απόσταση. Περίπου δηλαδή ό,τι συστηνόταν επί λοιμωδών νόσων ραγδαίας εξάπλωσης και σε καιρούς με πολύ λιγότερα επιστημονικά εφόδια. Αντίθετα, ελάχιστα είναι σίγουρα για τον επιθετικό εξοπλισμό μας: για τα φάρμακα που θα μας βοηθήσουν να νικήσουμε τον ιό και όχι απλώς να περιορίσουμε τις απώλειες. Για ορισμένους τρανούς ηγέτες υπάρχει «ανεκτό επίπεδο θανάτων», αν κρίνουμε από το «σχεδόν πετύχαμε» του Μπόρις Τζόνσον, με 21.000 νεκρούς, και από την κυνική ευκολία με την οποία ο Ντόναλντ Τραμπ χαρακτήρισε «πολύ καλή δουλειά» το

του Γιώργου Λακόπουλου «Ένα άλογο. Το βασίλειό μου για ένα άλογο». Ριχάρδος Γ΄της Αγγλίας. (Σήμερα θα έλεγε: για μια μάσκα κι ένα εμβόλιο) Οι ειδικοί στην πολιτική επιστήμη, την κοινωνιολογία και την  ψυχολογία, θα χρειαστεί να ενσκήψουν σε ένα  μοναδικό φαινόμενο στην Ελλάδα του 2020: πώς κατασκευάσθηκε μια «πολιτική γιγάντωση». Με τους πολίτες σε ρόλο κομπάρσων για 800 ευρώ.   Καθώς ολοκληρώνεται -επιτυχώς- το πρόγραμμα «Ο Μητσοτάκης ηγέτης»   τελειώνει και το 800άρι. Το είπε ο Σκυλακάκης. Παρακαλούνται οι κομπάρσοι φεύγοντας να μην αφήσουν πίσω τους τα πλαστικά που κρατούσαν στην παράσταση . Ο Πρωθυπουργός είναι και οικολόγος.    Νικήσαμε τον κορονοϊό, αποκτήσαμε Μωυσή  και τη βγάλαμε ζάχαρη με τα  κρατικά ευρώ που δεν είχαμε  -πού να ξοδεύουμε, αν δεν θέλαμε «να γίνουμε  300 κιλά» κατά τον Γεωργιάδη. Εκτός φυσικά από τα 5άευρα στη σχολή του για να μάθουν… αρχαία ελληνικά τα πιτσιρίκια. Αλλά η κυβέρνηση δεν θα περίμενε φυσικά να έλθει η Αριστερά στα πράγματ

του Τάσου Παππά Καλή η επικοινωνία αλλά έχει και όρια. Κάθε κυβέρνηση προσπαθεί με τη βοήθεια των μηχανισμών που διαθέτει να περιορίσει τις κακές ειδήσεις, να κάνει το μαύρο άσπρο ή έστω γκρι, να βομβαρδίσει με θετικά μηνύματα το πλήθος ώστε να μειώσει το κόστος που προκαλούν οι πράξεις και οι παραλείψεις της. Είναι σχετικά εύκολη υπόθεση όταν είναι αναγκασμένη να διαχειριστεί πρωτοφανείς καταστάσεις και δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης με κυβερνήσεις του παρελθόντος. Αν ελέγχει την περιοχή της επικοινωνίας (ΜΜΕ, εταιρείες δημοσκοπήσεων), μπορεί να πετύχει πολλά. Ομως τα δυσάρεστα γεγονότα κάποια στιγμή θα σκάσουν μύτη. Δεν είναι δυνατόν να τα φασκιώσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κι όταν αρχίσουν να σε πολιορκούν, όποιον αντιπερισπασμό κι αν κάνεις για να παραπλανήσεις τους πολίτες, αυτά δεν πρόκειται να αποχωρήσουν από το προσκήνιο: - Αποθέωνες τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό, τους χαρακτήριζες ήρωες της πρώτης γραμμής, καλούσες τους πολίτες να τους χειροκροτούν από

του Γιάννη Κουρή Ο Covid-19 εξαπλώνεται ραγδαία παγκοσμίως. Από πλευράς πολιτικής θεωρίας, παρουσιάζει ενδιαφέρον η ανάλυση των πολιτικών που εφαρμόζονται για να περιορίσουν τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες του ιού. Οι πολιτικές που προωθούν συντηρητικές κυβερνήσεις ‒ όπως η Νέα Δημοκρατία στην Ελλάδα ή οι συντηρητικοί στο Ηνωμένο Βασίλειο‒ είναι ξένες προς την ιδεολογική ταυτότητά τους και τους φέρνουν σε αντίθεση με όσα μέχρι πρότινος υποστήριζαν. Για παράδειγμα, ο Μπόρις Τζόνσον ανέστειλε τις υπάρχουσες συμφωνίες με τις ιδιωτικές σιδηροδρομικές εταιρείες, κρατικοποιώντας ‒έστω προσωρινά‒ το δίκτυο αμαξοστοιχιών στη Μεγάλη Βρετανία. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες μεταφέρουν βιαστικά κονδύλια στα δημόσια συστήματα υγείας. Οι ίδιοι, ρητορικά τουλάχιστον, νομοθετούν για να αποτρέψουν τις απολύσεις και δεσμεύονται να καλύψουν μέρος των χαμένων εισοδημάτων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έθεσε σε αναστολή τους αυστηρούς δημοσιονομικούς κανόνες της, προσφέροντας πρωτόγνωρη δημοσιονομική ευελιξία. Πρ