ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

Το «αντίο» του Γιάννη Δερμεντζόγλου στον Μανώλη Γλέζο. https://tvxs.gr/

του Αντώνη Μποσκοΐτη Όταν είσαι 45 ετών πια, απ' τη μια νοσταλγείς την πρώτη νιότη σου, τη χρυσή δεκαετία μεταξύ 20 και 30, τότε που συνήθως ξόδευες τις δυνάμεις σου όλες για το αύριο. Κι ας μην το αντιλαμβανόσουν με την άγνοια της συγκεκριμένης ηλικίας. Φυσικό κι επόμενο είναι να μετράς απώλειες καθώς ο χρόνος περνάει. Των δικών σου, των φίλων σου, ακόμη και κάποιων που μπορεί να μη γνωρίζεις προσωπικά. Όμως αυτό δε λέει τίποτα. Προφανώς επειδή αυτοί οι «κάποιοι» δεν είναι απλά «κάποιοι», έχουν ήδη πάρει τη θέση τους στην ιστορία και θεωρούνται σύμβολα! Ο Μανώλης Γλέζος ήταν ένας απ' αυτούς τους ανθρώπους, ευγενικός, αφού οι ήρωες είναι πάντα ευγενικοί, μεσ' στα κοινά και στους αγώνες ως το βιολογικό του τέλος. Ίσως - δεν υπάρχει ίσως, σίγουρα δηλαδή - ήταν ο τελευταίος αυθεντικός ήρωας όλων των Ελλήνων, ανεξαρτήτως πολιτικών τοποθετήσεων και ιδεολογιών. Θα εξαιρούσα τους ναζήδες, αλλά δεν θα ήθελα να χαραμίσω αράδα γι' αυτούς μέσα στα λίγα που'χω να πω εις μν

του Κώστα Μαρούντα «Πηγαίνετε, βγείτε έξω. Τα τελευταία λόγια είναι για τους ανόητους που δεν έχουν πει αρκετά» (Καρλ Μαρξ) Nα που έσπασε η δικτατορία της επικαιρότητας του κορονοϊού, η οποία «δέχτηκε πλήγμα» από κάποιο ξαφνικό γεγονός. Μόνο κάτι σημαντικό θα μπορούσε να το πετύχει αυτό. Όπως, για παράδειγμα, η απώλεια ενός σπουδαίου ανθρώπου.  Τέτοιος ήταν ο Μανώλης Γλέζος . Κάθε επιχειρηματολόγηση για ένα τέτοιο συμπέρασμα είναι περιττή. Η απήχηση της προσωπικότητάς του γκρεμίζει κάθε σύνορο πιθανής διαφοροποιημένης στάσης. Το τετριμμένο συντρίβεται και η ιστορία συνεχίζει να πορεύεται ψάχνοντας να βρει τις πιο «γλυκές εκτροπές». Ο θάνατος του Μανώλη Γλέζου μπορεί να σηματοδοτεί τη βιολογική φθορά του ιδίου, αλλά επί της ουσίας του αλλάζει ρόλο. Και τον τοποθετεί σε ένα σημείο που θα μπορεί να τον βλέπει όποτε το επιλέγει ο καθένας και η καθεμία από εμάς, όταν αισθανόμαστε πως παραστρατούμε... Το ευρύτερο αριστερό στρατόπεδο, με τις όποιες επιμέρους πολιτικές διαφοροποι

της Λένας Παπαδημητρίου Οκτώβριος 2016. Εχω την τιμή και τη χαρά να βρίσκομαι στο γραφείο του Μανώλη Γλέζου στο Νέο Ψυχικό. Για μια συνέντευξη με τον 94χρονο, τότε, αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης που θα κοσμούσε το εξώφυλλο του «BΗΜΑgazino», ένθετου περιοδικού της εφημερίδας «Το Βήμα», εν όψει της εθνικής επετείου της 28ης  Οκτωβρίου.  Στην αρχή της κουβέντας μας, ο γραφικός αυτός «παλιόγερος» (δική του η λέξη) με κοιτάζει με μάτι γερακίσιο, εξεταστικό· με ζυγιάζει, θέλει να δει τι καπνό φουμάρω, να με «ψαρώσει». Ποσώς νιώθω άσχημα, ο τύπος τα έχει σούρει στον ίδιο τον Νικίτα Χρουστσόφ (το 1963, που ο σοβιετικός ηγέτης τον προσκάλεσε στη Μόσχα για να τον τιμήσει με το Βραβείο Λένιν), σε μένα θα «κιοτέψει»; Ζητάει να γράψω σε ένα χαρτί τα στοιχεία μου, μου θυμίζει να μην ξεχάσω να σημειώσω την ηλεκτρονική μου διεύθυνση. Με ρωτάει για τις σπουδές μου και το μάτι του ανάβει όταν του λέω «Αγγλική Φιλολογία»· έχει πάθος με τη γλώσσα, τις λέξεις, τις ντοπιολαλιές, μου μιλάει παθιασ

του Νίκου Ξυδάκη Καθώς σωρεύονται οικονομικά ερείπια, οι συμπεριφορές των εγκλείστων, ατομικές και ομαδικές, θα διαφοροποιούνται απρόβλεπτα. Τότε θα είναι ανώφελη η επικοινωνιακή χειραγώγηση με την οποία συστηματικά πολιτεύεται η παρούσα κυβέρνηση. Η ώρα της κρίσεως έρχεται και θα είναι τρομερή. Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη συναιρούνται οι δύο ψυχές της Νέας Δεξιάς: ο ωμός, μισανθρωπικός νεοφιλελευθερισμός, και η παλαιοδεξιά ελληνοχριστιανική αντίδραση. Προβάλλει ένα μυθικό πρότυπο μεσαίου πολίτη, στο οποίο συγκεράζει αντινομικά χαρακτηριστικά: «άριστος» και «γραβατωμένος», «ατομικιστής-ιδιώτης» αλλά και «υπερπατριώτης» και «ευσεβής». Η Νέα Δεξιά εμφανίστηκε ως εκφραστής υπέρμαχος μιας μεσαίας τάξης, η οποία έχει συντριβεί οικονομικά και έχει υποβαθμιστεί ταξικά· της υπόσχεται επάνοδο στην κανονικότητα. Το συντριμμένο μικρομεσαίο πλήθος της χρεοκοπίας αυτοαναγνωρίζεται ακόμη ως «μεσαία τάξη» και  λαχταράει μια μαγική επαναφορά στο οικείο παρελθόν της Μεταπολίτευσης. Η Δεξιά ουσ

Σε μια ανατρεπτική και ρεαλιστική πρόταση προχώρησε ο πρώην πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι ο οποίος ζήτησε την διαγραφή των τεράστιων ιδιωτικών χρεών καθώς αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να πάρει μπροστά η ευρωπαϊκή οικονομία. Ο Μάριο Ντράγκι θεωρεί ότι όλος ο πλανήτης βρίσκεται αντιμέτωπος με τις συνέπειες μια οικονομικής κατάρρευσης που μόνο με πολεμική οικονομία μπορούν να αντιμετωπισθούν. Οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να αλληλοστηριχτούν και να παρέχουν την ρευστότητα που χρειάζονται οι μεγάλες επιχειρήσεις και πολύ περισσότερο οι μικρές επιχειρήσεις και οι αυτοαπασχολούμενοι για να μη χαθούν θέσεις εργασίας, ενώ τα κράτη θα πρέπει να αναλάβουν όλα μαζί το βάρος και να διαγράψουν τα ιδιωτικά χρέη που θα δημιουργηθούν λόγω κορωνοϊού. Εν ολίγοις ο Μάριο Ντράγκι προαναγγέλλει την μόνη ουσιαστική λύση για τα προβλήματα της Ανθρωπότητας, μια παγκόσμια διαγραφή όλων των χρεών και ένα «restart». Σε ηχηρή παρέμβαση προχώρησε χθες ο Μάριο Ντράγκι πριν από την κρίσιμη συνεδρίαση των 27

του Γιώργου Ε. Γιακουμίδη Στίς δύσκολες μέρες που ζούμε, η προστασία της υγείας των πολιτών αποτελεί την πρώτη και κύρια επιλογή. Οι αριθμοί των καθημερινών θανάτων στην Ιταλία, στην Ισπανία και στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε., σε καιρό ειρήνης, δεν έχουν προηγούμενο,. Δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων χάνουν τη ζωή τους μ’ ένα ανατριχιαστικά σκληρό τρόπο: την ασφυξία. Η παντελής αδυναμία του ανθρώπινου οργανισμού να προσλάβει οξυγόνο αποτελεί την τελευταία και μοιραία εκδήλωση της επίθεσης του κορονοϊού. Ο αμείλικτα περιορισμένος χρόνος αντίδρασης και προετοιμασίας, που χρειαζόμαστε για να αντιμετωπιστεί η συμφορά, για να σωθούν οι πολύτιμες ζωές των συμπολιτών μας, αλλά και οι δικές μας ζωές, δεν επαρκεί. Γι αυτό μας κλείσαν στα σπίτια μας. Γι’ αυτό μας ζητούν να μη ερχόμαστε σε επαφή με την καθημερινή μας ρουτίνα. Επειδή δεν υπάρχει άλλος τρόπος, ώστε να περιοριστεί η μετάδοση του Covid-19 και οι τρομερές του συνέπειες.   Έτσι έχει παραλύσει η παγκόσμια κοινωνία των ανθρώπων. Οι φ