Κίνημα "δεν πεθαίνω" κατά Ευκλείδη

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου 

Θυμάστε φαντάζομαι τι είπε ο υπουργός Οικονομικών στους ξένους επενδυτές. Βέβαια ο Ευκλείδης δεν είναι ο πρώτος που ελπίζει τεχνοκρατικά στην έξοδο των παλαιών συνταξιούχων από το σύστημα με... φυσικό τρόπο. Το είχε αναφέρει και ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ. Αλλά ούτε ο κ. Τσίπρας είχε την πρωτιά. Ο πρώτος που ήθελε να... στείλει τους συνταξιούχους (σε δηλώσεις του) ήταν αν θυμάμαι καλά ο Ανδρέας Λοβέρδος από τη θέση του υπουργού Εργασίας.

Με αντίστροφη σκέψη ωστόσο, ως αιτία επιβάρυνσης του ασφαλιστικού (και ίσως για να ωραιοποιηθούν προθέσεις αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης) την... μη αποδήμηση εις Κύριον. Είχε πει ότι οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν κιόλας, ζουν πολλά χρόνια μετά τη συνταξιοδότησή τους... Αλλά, όπως και να το κάνουμε, ο Ευκλείδης το έχει εξελίξει. Έχει πάει τεχνοκρατικά τη λύση χρόνια μπροστά. Ένα μόνο πρόβλημα μπορεί να υπάρξει και να χαλάσει την προσωπική αναλογιστική μελέτη του Χάροντα, συγγνώμη λάθος, του κ. Τσακαλώτου ήθελα να πω...

Να γίνει μεταξύ των συνταξιούχων κανένα κίνημα... "δεν πεθαίνω". Πώς ήταν οι "δεν πληρώνω" που δεν πλήρωναν τα διόδια, έτσι και οι υπερήλικες συνταξιούχοι. Κορακοζώητοι... Όρθιοι μέχρι τα 100. Αντίσταση. Να δω μετά πώς θα του βγουν του Ευκλείδη τα νούμερα. Εντάξει, πέρα από την πλάκα, τόσο ο Λοβέρδος όσο και ο Τσακαλώτος τεχνοκρατικά δεν είχαν και εντελώς άδικο. Είχαν όμως παντελή απουσία κοινωνικής ευαισθησίας. Και αν αρχίσουμε να ελπίζουμε στη φυσική εξέλιξη για να δικαιολογήσουμε την ανικανότητα και την απουσία σοβαρών προτάσεων, τότε... κλάφτα Χαράλαμπε που λέει και ο λαός. Ή μάλλον κλάφτα Ευκλείδη!

Γιατί πίσω από όλες αυτές τις γραφικότητες κρύβεται η άγνοια, η έλλειψη ικανοτήτων, η υπονόμευση του μέλλοντος του ασφαλιστικού συστήματος και των ίδιων των συνταξιούχων στο βωμό της προσπάθειας επίτευξης εφήμερου πολιτικού - εκλογικού οφέλους. Στρατηγική που παρατηρείται όχι μόνο στο συγκεκριμένο μέτωπο, αλλά και σε σχεδόν όλες τις εκφάνσεις της κυβερνησιμότητας.

http://www.capital.gr/