Champions League και Ελλάδα
Το Champions League είναι ο πραγματικός καθρέφτης του επιπέδου του διασυλλογικού ποδοσφαίρου μίας χώρας. Και αυτό για ένα εύρος λόγων. Πρώτα από όλα, ο ανταγωνισμός αφορά στο υψηλότερο επίπεδο. Παλιότερα, π.χ. τη δεκαετία του 1970 και του 1980, μάλλον στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ συμμετείχαν περισσότερες καλές ομάδες (ακόμα και σε σχέση με το Κύπελλο Πρωταθλητριών).
Γιατί στο Κύπελλο Πρωταθλητριών συμμετείχε ο πρωταθλητής μίας χώρας, στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ -όμως- ο δεύτερος, ο τρίτος και ο τέταρτος (όλες οι υπόλοιπες δυνατές, λοιπόν, πλην του κυπελλούχου...). Η καθιέρωση του Champions League άλλαξε τα δεδομένα και αύξησε κατά πολύ το επίπεδο και το ενδιαφέρον. Η Lady Hope εκεί θα ψάχνει πάντα την ουσία για το πραγματικό εκτόπισμα των ελληνικών ομάδων.
Στον εγχώριο ανταγωνισμό κρίνονται και φαίνονται πολλά, είναι η αλήθεια. Όμως, το πόσο μπορείς να προχωρήσεις στο Champions League είναι ο πραγματικός μετρητής της δυναμικής σου. Ειδικά σε βάθος τριετίας ή πενταετίας. Γιατί μία χρονιά μπορεί να είσαι τυχερός στις κληρώσεις, αλλά και στα γρασίδια μέσα, και να προχωρήσεις. Δεν γίνεται, όμως, κάθε χρόνο να είσαι τυχερός περισσότερο από ικανός. Και ο πολύς κόσμος καταλαβαίνει καλά τι γίνεται.
Μπορεί, για παράδειγμα, να πανηγυρίσεις μία φιέστα κατάκτησης πρωταθληματικού τίτλου ή του Κυπέλλου Ελλάδας, αλλά όταν δείχνεις εμφανή αδυναμία σε έναν ευρωπαϊκό αγώνα, όταν δεν μπορείς να παρουσιαστείς σοβαρός απέναντι σε υποδεέστερες ομάδες ή να προβάλλεις ουσιαστική αντίσταση σε μία πολύ καλή ομάδα, όλοι μέσα τους καταλαβαίνουν... Και σου συμπεριφέρονται ανάλογα.
Η Ελλάδα κάποτε μπορούσε να ελπίζει σε συμμετοχές στους 8 του Champions League. Ο Παναθηναϊκός, και μετέπειτα και ο Ολυμπιακός, είτε το πέτυχαν, είτε έφταναν κάποιες χρονιές κοντά. Το, δε, 1996 οι «πράσινοι» πλησίασαν ακόμα και στον τελικό. Στο σήμερα ο πήχης έχει χαμηλώσει. Η είσοδος στους ομίλους είναι ο βασικός στόχος, άντε και η μετέπειτα τρίτη θέση που να στέλνει στο Europa League. Παρότι, μάλλον, σε αυτό ελάχιστες φορές μία ελληνική ομάδα έψαξε τη διάκριση με ουσιαστικό τρόπο. Δεν είναι και τόσο λογική δικαιολογία να πεις πως επειδή δεν τα καταφέρνεις στα σπουδαία, χάνεις το ενδιαφέρον σου για τα επόμενα...
Τα (πάρα πολλά) λεφτά του Champions League δεν είναι υπόθεση μονάχα της εταιρικής πτυχής μίας ΠΑΕ. Είναι κάτι που πρωταρχικώς αφορά μεν στον οικονομικό διευθυντή, στο λογιστή και τους μετόχους μίας (ποδοσφαιρικής ανώνυμης) εταιρείας, όμως σε μάκρος χρόνου θα καθορίσει το εύρος της κινητικότητας του προπονητή, το είδος της ποιότητας των ποδοσφαιριστών που θα αποτελέσουν το έμψυχο δυναμικό του αγωνιστικού τμήματος. Επομένως, πλέον, η πορεία μίας ελληνικής ομάδας στους προκριματικούς και στα play offs της συγκεκριμένης διοργάνωσης αποτελεί το κυριότερο συστατικό του μέλλοντός της.
Ο Ολυμπιακός στην τρέχουσα δεκαετία το έψαξε εμπράκτως και παρότι προκρίθηκε μόνο μία φορά από τους ομίλους, είχε σε αυτούς ορισμένες άκρως αξιόλογες συγκομιδές βαθμών. Με μεγάλες νίκες -κυρίως εντός έδρας- επί ομάδων όπως η Μπορούσια Ντόρτμουντ, η Άρσεναλ (και μέσα στο Λονδίνο το φθινόπωρο του 2015...), η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Ατλέτικο Μαδρίτης και η Γιουβέντους.
Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουν η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ, αλλά και ο ίδιος ο Ολυμπιακός τα επόμενα χρόνια. Δεν είναι τυχαίο πως μόλις άρχισαν για τους Πειραιώτες οι αποκλεισμοί (από τη Χάποελ Μπερ Σεβά) ή οι μη συμμετοχές στο συγκεκριμένο θεσμό (φέτος, λόγω της περσινής οπισθοχώρησης των «ερυθρόλευκων» στην τρίτη θέση της βαθμολογίας της Super League...) ήρθε και η αποκαθήλωση από την εγχώρια κορυφή.
Δίχως άγχος, με ένα μέλλον σχετικά εξασφαλισμένο (κυρίως οικονομικά) για κάποια χρόνια, η κάθε ελληνική ομάδα που καταφέρνει να μπει στους ομίλους, θα πρέπει να αντιμετωπίζει σαν γιορτή τις σχετικές υποχρεώσεις της. Με διάθεση να βγάλει τον καλύτερό της εαυτό, να τεστάρει τη δυναμική της. Χωρίς φόβο, αλλά με πάθος, με μυαλό, με σεβασμό στο ποδόσφαιρο, με τις δέουσες επενδύσεις, και με τον κόσμο να γεμίζει τις πιο πολύτιμες και «πολυτελείς» συνάμα θέσεις του εσωτερικού αποθηκευτηρίου του. Με φυσική κατάσταση που θα μπορεί να επιτρέπει σε μία ομάδα να παλεύει μέχρι τις καθυστερήσεις της έκτης αγωνιστικής...
Για τη Lady Hope, το Champions League σημαίνει γόητρο, βαθμούς, χρήμα, αγωνιστική ταυτότητα, καταξίωση και κλίμακα αναρρίχησης ή οπισθοχώρησης. Όποιος, πάντως, δεν θέλει ή δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό το υψηλό επίπεδο, μπορεί να το ψάξει το πράγμα στο Europa League.
http://www.efsyn.gr/
Σχόλια