Υπάρχει ενωμένη Ευρώπη;

Του Niko Ago

Σήμερα, μετά από πολλές διαπραγματεύσεις, οι εκπρόσωποι των χωρών της ΕΕ, κατέληξαν να δεχθούν εθελοντικά στο έδαφός τους και να μοιραστούν, 32.256 αιτούντες άσυλο, προερχόμενοι από Ιταλία και Ελλάδα. Όχι μόνο λοιπόν δε δέχθηκαν την πρόταση της Κομισιόν, που έτσι κι αλλιώς αφορούσε πολύ μικρό ατόμων, αλλά μείωσαν σημαντικά, στην τελική συμφωνία, τον αριθμό που θα δεχθούν.
Η πρόταση της Κομισιόν, εδώ και κάποιους μήνες, ήταν να δεχθούν οι ευρωπαϊκές χώρες, στο σύνολό τους, 40.000 αιτούντες άσυλο από Ιταλία και Ελλάδα. Για το ποσοστό που θα δεχόταν κάθε χώρα ξεχωριστά, αναζητείτο η φόρμουλα, ούτως ώστε να γίνει μια δίκαιη κατανομή. Η Ιταλία και η Ελλάδα – και η Μάλτα αλλά κυρίως αυτές- δέχονται εδώ και χρόνια, το μεγάλο όγκο των προσφύγων. Ειδικά τα τελευταία δυο χρόνια, και κάτω από την πίεση των τζιχαντιστών στη Συρία και Ιράκ, ο αριθμός των προσφύγων έχει αυξηθεί δραματικά. Οι Διεθνείς Οργανισμοί, απεγνωσμένα καλούν τα κράτη της Δύσης, να βοηθήσουν στην απορρόφηση των, όλο και περισσότερο, αυξανόμενων «κυμάτων». Γίνεται πια ξεκάθαρα λόγος για μαζικές τραγωδίες, με ανυπολόγιστες συνέπειες και θύματα.
Την ίδια στιγμή, και λόγω καλοκαιριού, Ελλάδα και Ιταλία συνεχίζουν να δέχονται μεγάλο αριθμό προσφύγων. Τον πρώτο εξάμηνο, σύμφωνα με μη επίσημους υπολογισμούς διάφορων οργανισμών, ο αριθμός που δέχθηκαν και οι δυο χώρες, ξεπέρασε τους 135.000. Η Συρία, τείνει να γίνει χώρα φάντασμα, αφού από τη μία η κυβέρνηση του Μπασάρ Αλ Άσσαντ και από την άλλη οι παρανοϊκοί τζιχαντιστές, έχουν αιματοκυλήσει τη χώρα και έχουν ήδη διώξει ως τώρα, πάνω από 2.000.000 ανθρώπους. Το ίδιο συμβαίνει στο Ιράκ, στη Σομαλία, στην Ερυθραία, στο Πακιστάν κλπ. Οι δυο νοτιότερες χώρες της ΕΕ, αποδεδειγμένα δεν μπορούν να ανταποκριθούν μόνες τους. Υπολογίζοντας και τις κρίσιμες στιγμές που περνάει η Ελλάδα, το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο σοβαρό.
Οι ίδιοι οι αιτούντες άσυλο, ως επί τω πλείστον, έχουν σαν τελικό προορισμό τις χώρες του Βορρά: Γερμανία, Σουηδία, Νορβηγία, Ολλανδία κλπ. Οι ίδιες αυτές χώρες, παρά το γεγονός πως δεν έχουν σύνορα- χερσαία ή θαλάσσια-  με την Τουρκία ή με τις χώρες της Βόρειας Αφρικής, έτσι κι αλλιώς, με τον έναν ή άλλον τρόπο, δέχονται στο έδαφός τους πολλούς πρόσφυγες. Ενδεικτικά, η Σουηδία έχει δεχθεί ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, πάνω από 35.000. Περισσότερο από τους μισούς απ’όσους έχει δεχθεί η Ελλάδα. Χωρίς, όπως αναφέρθηκε, να συνορεύει άμεσα με Τουρκία. Ενώ, ως το τέλος του χρόνου, υπολογίζει να δεχθεί περίπου 100.000, από 82.000 που είχε δεχθεί πέρσι.
Οι αιτούντες άσυλο, έχουν πια ανακαλύψει άλλους δρόμους για να φτάσουν στην Ευρώπη. Με άμεσο κίνδυνο για τη ζωή τους, αλλά μπροστά στο μαχαίρι και τη φωτιά των τζιχαντιστών, τα πάντα μοιάζουν πιο εύκολα. Και θα βρουν τρόπο να φτάσουν, όσες δυσκολίες κι αν τους δημιουργήσει η Ευρώπη. Το θέμα, όμως, είναι η ίδια η Ευρώπη. Η αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της ΕΕ. Η ενωμένη Ευρώπη, δυστυχώς, γίνεται όλο και πιο αφηρημένη έννοια. Τα πλούσια κράτη, γυρίζουν την πλάτη στα πιο φτωχά. Την ώρα της ανάγκης- ακριβώς τώρα είναι αυτή η ώρα- τα συντηρητικά της αντανακλαστικά υπερισχύουν των αλτρουιστικών αρχών και η λέξη αλληλεγγύη, γίνεται όλο και πιο άγνωστη και ξένη. Γιατί, κακά τα ψέμματα, αυτή την ώρα, όσο έχουν την ανάγκη της Ευρώπης οι πρόσφυγες, άλλο τόσο την έχουν και οι χώρες που- αναγκαστικά, λόγω γεωγραφικής θέσεις- τους δέχονται πρώτες στο έδαφός τους.

http://www.altsantiri.gr/