Πανούσης

του Δημήτρη Δανίκα

Να πάρω σοβαρά όσα καταγγέλλει  ο  Γιάννης Πανούσης;  Με την πρώτη αντίδραση, ναι θα τα  πάρω.

Γιατί είναι    σοβαρός. Γιατί  η  θητεία του ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη  υπήρξε υποδειγματική. Γιατί ο  λόγος του, στις κατά  καιρούς παρεμβάσεις  του ήταν  κρυστάλλινος και  ευεργετικός. Και  γιατί ως  καθηγητής  θεωρείται  από τους άριστους  εγκληματολόγους!

Με την  δεύτερη  αντίδραση και ύστερα  από μια πρόχειρη επεξεργασία αρχίζω να καταλαμβάνομαι  από  αμφιβολίες. Και να με ζώνουν τα  φίδια. Αφού  ήταν  υπουργός προστασίας του Πολίτη, όφειλε να συλλάβει  και να προσκομίσει στις αρμόδιες  δικαστικές αρχές όλους  αυτούς τους άθλιους  τρομοκράτες. Οφειλε  επίσης να καταθέσει  τα στοιχεία  που  αποδεικνύουν την   δράση και τους σκοπούς αυτών των  ντόπιων  τζιχαντιστών!


Με την δεύτερη  επεξεργασία τα ερωτήματα  πολλαπλασιάζονται.  Ας πούμε.  Γιατί  ως υπουργός  προστασίας  του Πολίτη   δεν έκαμε αυτά που  έπρεπε να κάμει; Δηλαδή εγκατέλειψε την  χώρα στο έλεος μιας  αδίστακτης ομάδας τρομοκρατών;  Και γιατί τώρα δημοσιοποιεί  τις  καταγγελίες  του; Τώρα που  δεν είναι μέλος της  κυβέρνησης.  Γιατί όχι  τότε που ήταν το αφεντικό των κατασταλτικών μηχανισμών  δεν έπραξε  τα  δέοντα;  Κσι  γιατί τώρα που  δεν είναι μέλος της  κυβέρνησης;

Με την  τρίτη επεξεργασία  αρχίζω  να  αισθάνομαι  σαν  κομπάρσος παράστασης   θεάτρου του παρολόγου. Αφού  ο    Γιάννης Πανούσης ήταν  υπουργός προστασίας του Πολίτη. Και αφού, όπως λέει,  λειτουργούσε και λειτουργεί ομάδα  τρομοκρατών. Και αφού  αυτή  η ομάδα   διαπλέκεται  με στελέχη του κυβερνώντος κόμματος. Και αφού ο ίδιος, ως υπουργός δεν έκαμε  τίποτα να τους  συλλάβει. Και αφού  κινδύνευε και  κινδυνεύει  η  σωματική του ακεραιότητα!

Αν συμβαίνουν όλα αυτά. Και αν  όσα  λέει είναι  αλήθεια,  τότε η κατάληξη   είναι εφιαλτική.  Ο  Γιάννης Πανούσης  υπήρξε μέλος μιας κυβέρνησης που διαπλέκεται με την  τρομοκρατία. Και αφού  ο  ίδιος  δεν έκανε  τίποτα, τότε  χωρίς να το θέλει, είναι σαν   να παραδέχεται,  πλαγίως, ότι υπήρξε   ηθικός αυτουργός μιας  εφιαλτικής κακουργηματικής ομάδας!

Αυτά λέει  η απλή  λογική. Εσύ  είχες το   μεγάλο πρόσταγμα.  Εσύ είχες  την πρώτη πολιτική ευθύνη  προστασίας της χώρας από  εσωτερικούς  εχθρούς. Εσύ  είχες στα χέρια  σου  τους κατασταλτικούς μηχανισμούς.  Εσύ έδινες διαταγές.  Γιατί  δεν έπραξες  τα  δέοντα;

Ως αρμόδιος  κα άριστος  της εγκληματολογίας  γνώριζε, όσο  κανείς  άλλος, τους κανόνες της διαδικασίας.   Ο ίδιος  ως ζωντανός  ορισμός  των θεσμών,  γνώριζε  άριστα τι έπρεπε να πράξει. Τότε;  Τότε  αρχίζω να σκέφτομαι ανάποδα κι εγώ. Οπως κάθε απλός άνθρωπος. Μπας και αυτός  ακολουθεί  το δρόμο  του  Γιάνη; Μπας και του είναι αδύνατον να  υπάρξει  χωρίς  δημοσιότητα; 

Και  κάτι ακόμα.  Κάθε ανώτερος  κυβερνητικός αξιωματούχος,  ανεξαρτήτως  κομματικής  σημαίας,   με την ανάληψη των  καθηκόντων  του γίνεται παραλήπτης απειλών. Τηλεφωνικών και ηλεκτρονικών. Ρωτήστε οποιονδήποτε. Ομάδες και πρόσωπα που  σουλατσάρουν εξωθεσμικά επιδίδονται στο σπορ  των  απειλών.  Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια!

Θα μου  πείτε  ότι  δεν  μπορούσε. Οτι  κυβερνητικοί μηχανισμοί  τον εμπόδιζαν.  Οτι   ακόμα και  κύκλοι  του πρωθυπουργού  τον παγίδευαν.  Τον απειλούσαν. Ωραία. Τότε γιατί δεν  παραιτήθηκε;  Γιατί δεν  τα  βρόντηξε; Γιατί δεν προχώρησε σε αποκαλύψεις; Γιατί  δεν  βοήθησε στην  κάθαρση από  εστίες  τρομοκρατών;  Και  γιατί, ακόμα και τώρα,  δεν  προσκομίζει  τα στοιχεία  στις  αρμόδιες  δικαστικές  αρχές;

Ποιο  το συμπέρασμα; Το  Εγώ  φυγείν  αδύνατον!

http://www.protothema.gr/