Nessun dorma: "Την αυγή θα νικήσω, θα νικήσω, θα νικήσω"
Ο Αντρέα Μποτσέλι ανοίγει τη ζακέτα του και αποκαλύπτει πως από μέσα φοράει τη φανέλα της Λέστερ. Η φωνή του αναγκάζει τους οπαδούς της Λέστερ που ατυχώς φώναζαν συνθήματα στην αρχή του τραγουδιού του να σωπάζουν. Ο Ρανιέρι δίπλα του καταβάλει προσπάθεια να συγκρατήσει τα δάκρυά του.
Goosebumps: Nessun Dorma by Andrea Bocelli in his Leicester shirt https://t.co/l7ajvw6L3X— Steve Gardner (@sgardner) 7 Μαΐου 2016
.
Το Nessun dorma, η άρια του Πουτσίνι απ’την Turandot, επιστρέφει στο αγγλικό ποδόσφαιρο, για να τονίσει ξανά το μεγαλείο του, να αποτελέσει την ίσως κορυφαία στιγμή, το αποκορύφωμα του φετινού θαύματος της Λέστερ.
Η μουσική του έρωτα με την μπάλα
Γιατί γράφουμε επιστρέφει; Γιατί η Nessun dorma είναι συνδεμένη με το αγγλικό ποδόσφαιρο εδώ και 26 χρόνια. Απ’το 1990 η άρια αυτή έγινε για τους Άγγλους ένας ήχος απόλυτα συνυφασμένος με το ποδόσφαιρο. Πως; Πολύ απλά γιατί ήταν η μουσική που επένδυσε τη στιγμή που οι Άγγλοι ερωτεύτηκαν ξανά το πράσινο χορτάρι, το παιχνίδι που οι ίδιοι έδωσαν στον κόσμο.
Μα τι λες, θα πει κάποιος. Υπήρξε εποχή που οι Άγγλοι δεν ήταν ερωτευμένοι με το ποδόσφαιρο; Κι όμως, υπήρξε. Όταν το καλοκαίρι του 1990 ξεκινούσε το Παγκόσμιο Κύπελλο στην Ιταλία, το ποδόσφαιρο δεν ήταν καθολικής αποδοχής στο Νησί.
ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ ΔΕΝ ΑΓΑΠΟΥΣΑΝ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Μόλις πέντε χρόνια είχαν περάσει απ’την τραγωδία του Χέιζελ. Μόλις ένας χρόνος απ’αυτήν του Χίλσμπορο. Οι ομάδες ήταν ακόμα εκτός Ευρώπης μετά την τιμωρία της UEFA το 1985. Και στα μάτια της αγγλικής μεσάιας τάξης το ποδόσφαιρο ήταν περισσότερο από ποτέ το άθλημα της βίας, των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Τα γήπεδα ήταν απλώς επικίνδυνα μέρη να βρεθείς, απείχαν πολύ απ’τους “ναούς” όπου το ποδόσφαιρο αποθεώνεται όπως γίνεται στη σύγχρονη εποχή.
Το ποδόσφαιρο λατρευόταν, αλλά όχι απ’όλους. Για τα μεσαία και ανώτερα κοινωνικά στρώματα η μπάλα δεν είναι κάτι σημαντικό, ούτε καν αρεστό. Ήταν αυτό που έφερνε προβλήματα, που είχε απήχηση μόνο στις προβληματικές μάζες, που συγκέντρωνε τα αποβράσματα, τους ανέργους, τους ταραχοποιούς. Κι εκείνο το καλοκαίρι, άλλαξαν όλα με το Παγκόσμιο Κύπελλο.
ΤΟ ΕΠΙΚΟ ΣΗΜΑ ΤΟΥ BBC
Τι σχέση έχει το Nessun Dorma; Η άρια επιλέχθηκε απ’το BBC ως η μουσική του σήματος της καθημερινής εκπομπής για το Μουντιάλ. Κανείς δεν ξέρει ποιος ακριβώς ήταν ο άνθρωπος που είχε την ιδέα, τρεις-τέσσερις εργαζόμενοι για το αγγλικό κανάλι συνεργάστηκαν και βρίσκονται πίσω απ’την απόφαση. Το αποτέλεσμα ήταν ένα τηλεοπτικό σήμα που έγραψε ιστορία.
Ήταν όμορφο, ήταν συγκινητικό, ήταν χαρούμενο και λυπημένο μαζί. Πάνω απ’όλα, έκανε το ποδόσφαιρο και το Μουντιάλ να μοιάζουν επικά, σε μια εποχή που ο μέσος Άγγλος το είχε ξεχάσει. Ήταν μια εκπληκτική επιλογή του BBC, που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο έστρεφαν τα τότε βλέμματα στο χορτάρι. Και το χορτάρι ήρθε να ανταποδώσει.
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ, ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΓΚΑΖΑ
Το τουρνούα ήταν γεμάτο συγκινήσεις. Το Καμερούν, το κάζο της Αργεντινής στον πρώτο της αγώνα, ο χορός του Ροζέ Μιλα, η πάσα του Μαραντόνα στον Κανίγια, τα γκολ του Σκιλάτσι. Για τους Άγγλους όμως ήταν ακόμα καλύτερο: για πρώτη φορά μετά το 1966 (και τελευταία μέχρι σήμερα) η Αγγλία, η καταραμένη ομάδα, έκανε ένα πραγματικά καλό Παγκόσμιο Κύπελλο.
Χωρίς κανείς να το περιμένει, έφτασε τους τέσσερις, έκανε τους Άγγλους να πιστέψουν και, πάνω απ’όλα, το έκανε με μπόλικο ποδοσφαιρικό δράμα. Αξέχαστο γκολ του Πλατ στο 119’ για να περάσουν στους 16 το Βέλγιο. Δύο γκολ του Λίνεκερ απ’τη βούλα για να περάσουν το Καμερούν, ένα στο 83’ για να κάνει το 2-2, ένα στο 105’ για να τους στείλει στους τέσσερις. Και στον ημιτελικό, το απόλυτο δράμα: τα δάκρυα του Γκασκόιν για την κάρτα που θα του στερούσε τον τελικό, αποκλεισμός στα πέναλτι απ’τη Δυτική Γερμανία, το πιο πικρό τέλος στο όνειρο.
Η ΤΕΛΕΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΥΠΟΚΡΟΥΣΗ
Εβδομάδα με την εβδομάδα, αγώνα με τον αγώνα, γκολ με το γκολ, το ποδόσφαιρο, το Παγκόσμιο Κύπελλο, η εθνική ομάδα έγιναν ξανά η λατρεία σύσσωμης της αγγλικής κοινωνίας. Μετά το τέλος του, η Θάτσερ που αντιπαθούσε σφόδρα το ποδόσφαιρο και αδιαφορούσε γι’αυτό, έβγαζε φωτογραφίες με τον Γκασκόιν, γιατί πλέον ήξερε πως το χορτάρι ήταν κάτι με το οποίο έπρεπε να συνδεθεί, της έκανε πια καλό.
Σ’όλη αυτή τη διαδρομή, η ιδέα του να χρησιμοποιθεί μια άρια επειδή το Μουντιάλ θα γινόταν στην Ιταλία έμοιαζε ολοένα και πιο ταιριαστή. Το Nessun dorma αρχικά ήταν τέλειο για να παίζει πάνω απ’τα γκολ του Πελέ, τις ντρίμπλες του Μαραντόνα και τον πανηγυρισμό του Ταρντέλι στο σήμα της εκπομπής. Μετά έγινε η τέλεια υπόκρουση για ολόκληρη τη διοργάνωση. Και φυσικά για το τελευταίο βίντεο του BBC, στην τελευταία εκπομπή.
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΟΠΕΡΑΣ
Το Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν παρελθόν, αλλά η Αγγλία είχε ανανεώσει τους όρκους αγάπης με το ποδόσφαιρο και είχε και έναν καινούργιο έρωτα, την όπερα. Η εκτέλεση που χρησιμοποίησε το BBC ήταν από δίσκο του 1972, με τον νεαρό τότε Λουτσιάνο Παβαρότι. Την παραμονή του τελικού, οι Τρεις Τενόροι, δηλαδή ο Παβαρότι, ο Ντομίνγο και ο Καρέρας, έδωσαν την πρώτη τους παράσταση. Ο Παβαρότι είπε το Nessun dorma και οι τρεις τους, γνωρίζοντας βέβαια την ξαφνική δημοφιλία του, το τραγούδησαν μαζί στο encore.
Ο δίσκος έγινε παγκόσμια επιτυχία, ξεκίνησε τη χρυσή εποχή των Τριών Τενόρων, ενώ το Nessun dorma έφτασε στο Νο2 των αγγλικών pop charts. Όλοι ήθελαν να έχουν τη μουσική που τους έκανε να κλαίνε και να θυμούνται, με θλίψη και υπερηφάνια μαζί, την πορεία της εθνικής τους.
ΑΠ’ΤΟ ΧΕΪΖΕΛ ΣΤΟ “FOOTBALL’S COMING HOME”
Έξι χρόνια αργότερα η Αγγλία υποδεχόταν το Euro του 1996 και όλο το Νησί τραγουδούσε “Football’s coming home”. H Premier League είχε ήδη ξεκινήσει, τα γήπεδα ήταν ασφαλή, οι χούλιγκανς ήταν έξω απ’αυτά, το ποδόσφαιρο είχε χάσει τη θαμπάδα του και έλαμπε, η εθνική ήταν το αγαπημένο θέμα όλης της χώρας.
Κάπου ενδιάμεσα σ’αυτή τη διαδρομή, απ’το Χέιζελ και το Χίλσμπορο στην Premier League και το Euro 1996, το Nessun dorma είχε παίξει τεράστιο ρόλο.
“ΘΑ ΝΙΚΗΣΩ, ΘΑ ΝΙΚΗΣΩ, ΘΑ ΝΙΚΗΣΩ”
Ωραία όλα αυτά, αλλά τι λέει το ρημάδι, τι αφορά; Η όπερα Turandot Αφορά τον έρωτα ενός πρίγκιπα για μια άλλη πριγκίπισα, που όμως για να την κερδίσει, θα πρέπει να απαντήσει σε τρεις γρίφους, με μια ενδεχόμενη αποτυχία να του κοστίζει τη ζωή. Στο ξεκίνημα της τρίτης και τελευταίας πράξης, ο ήρωας αντιμετωπίζει την πιο μακριά νύχτα της ζωής του. Αφού το πρωί είτε θα έχει την αγαπημένη του, είτε θα είναι νεκρός.
Τραγουδάει σίγουρος για την επιτυχία του, λέει σε όλους πως κανείς δεν θα κοιμηθεί απόψε (Nessun dorma) αλλά ο χορός του απαντάει πως δεν θα γλιτώσει, θα πεθάνει. Κι εκεί έρχεται η κορύφωση, το All'alba vincerò! Vincerò! Vincerò! “Την αυγή θα νικήσω, θα νικήσω, θα νικήσω”.
Είναι αδύνατο να σκεφτεί κανείς τι περνούσε απ’το μυαλό του Ρανιέρι, όταν στεκόταν ακίνητος, σαν άγαλμα και άκουγε τα vincerò του Μποτσέλι. Τελικά, είναι αδύνατο να ξέρεις το πότε και κυρίως το αν θα νικήσεις ποτέ. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να συνεχίζεις.
Μπορεί να μην είδαμε τους παίκτες της Λέστερ να πέφτουν στο χορτάρι τη στιγμή που έγιναν πρωταθλητές, γιατί δεν έπαιζαν και ήταν στο σπίτι του Βάρντι, αλλά η επιλογή του Μποτσέλι και το Nessun dorma ήταν μια καταπληκτική επιλογή, η iconic moment του “Λέστερ, Πρωταθλήτρια Αγγλίας 2015-16”. Ίσως και μια ακόμη ανανέωση των όρκων αγάπης που έχουμε όλοι με το ποδόσφαιρο.
Vincerò!
Σχόλια