Σαν την ορχήστρα του Τιτανικού

του Μάνου Χωριανόπουλου

Λίγες μέρες πριν οι πολίτες της Μεγάλης Βρετανίας αποφανθούν υπέρ του Brexit, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, είχε κάνει μια αινιγματική δήλωση, για την ανάγκη “αλλαγής της Ευρώπης”.

Μετά το Brexit, διέρρευσε ένα “μυστικό σχέδιο” του Σόιμπλε (είχε εκπονηθεί εκ των προτέρων βεβαίως), για σκληρή στάση απέναντι στη Βρετανία, αλλά και για εμβάθυνση στην ενοποίηση της  ευρωζώνης εφόσον γίνει αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών, ώστε να ενισχυθεί ο έλεγχος της δημοσιονομικής και οικονομικής πολιτικής των χωρών της.

Οι συντάκτες του εγγράφου ζητούν να είναι δυνατόν να απορρίπτονται μελλοντικά προϋπολογισμοί οι οποίοι δεν συνάδουν με τους κανόνες των ελλειμμάτων.

Επομένως, η "ανάγκη αλλαγής της Ευρώπης", στην οποία αναφέρθηκε ο Σόιμπλε, δεν σημαίνει φυσικά οποιαδήποτε χαλάρωση της σκληρής λιτότητας, αλλά ακόμα πιο αυστηρός έλεγχος.

Η Γερμανία δεν δείχνει καμία διάθεση, να υποχωρήσει στα αιτήματα του Νότου, καθώς η όποια κοινοτικοποίηση των χρεών, θα πρέπει να περιλαμβάνει αυστηρή τήρηση κανόνων.

Αν συνδυάσουμε αυτή την τακτική με το πάγωμα των όποιων αποφάσεων, μέχρι τις εκλογές σε Γερμανία και Γαλλία, ένα είναι σίγουρο. Ότι παρά το “χαστούκι” στο δημοψήφισμα και τις όποιες αναταράξεις υπάρξουν στην οικονομία βραχυπρόθεσμα, η ευρωπαϊκή ορχήστρα θα συνεχίζει να παίζει μέχρι τέλους το τραγούδι της σκληρής λιτότητας.

Η άκαμπτη αυτή στάση, θα ενισχύσει τις φωνές, εντός της ΕΕ, που θα ζητούν αποχώρηση και υπενθυμίζουμε ότι μπορεί οι λαϊκιστές και οι εθνικιστές να πρωτοστατούν, ωστόσο είναι οι πολιτικές λιτότητας, που προσφέρουν τους "απελπισμένους εθελοντές" στο στρατό των σκοτεινών κλόουν της ευρωπαϊκής παρακμής.

http://news247.gr/