Πόρτες κλειστές...
Μες στο ψιλόβροχο, δύο άνθρωποι του μπλογκ, χθες βράδυ αντικρίζαν κλειστή την πόρτα της Εθελοντικής Εργασίας. Η συνάντηση για την προσβασιμότητα των Αμεα είχε οριστεί από την προηγούμενη χρονιά κι όμως…
Η απογοήτευση ήταν εντονότερη γιατί δίπλα βαριανασαίναν ακόμα τα ερείπια του εργοστασίου Αναστασιάδη…
Πολλοί φίλοι του μπλογκ με κατηγόρησαν ότι βιάζομαι και ότι πρέπει να πάω να ρωτήσω πρώτα τους ανθρώπους που έχουν πρόβλημα και να μην κάνω του «κεφαλιού μου». «Να μην φοβούνται για όλα αυτά που θα γίνουν γι αυτούς χωρίς αυτούς» . Βέβαια είναι σχεδόν ερεθιστικό να κάθεσαι μπροστά στον υπολογιστή σου και να «κατευθύνεις» να λοιδωρείς και να απαξιώνεις ανθρώπους που θέλουν να βγουν στο δρόμο να αλλάξουν κάτι, έστω ελάχιστο. Σειρά τους να δράσουν!!!
Δυό τσιγάρα κάναμε με τον Ηλία, μοιραστήκαμε την πίκρα μας και για το «Αναστασιάδη» και φύγαμε γνωρίζοντας πως ένας άλλος κόσμος επαφίεται στον πατριωτισμό των ολίγων- δυστυχώς- και όχι των Ελλήνων
Κώστας Κρικέλης
Σχόλια
Ένας ανώνυμος δημότης
Δ. Ανδρέου
Ειλικρινά ,οι παρεμβάσεις μου έγιναν καλοπροαίρετα και δίχως κανένα λόγο απαξίωσης του προσώπου σου , δίχως διάθεση να λοιδορήσω οτιδήποτε .
Είμαι μεγαλύτερός σου και πίστευα ότι η υπόδειξή μου θα έδινε μια άλλη πιθανή προσέγγιση του θέματος.
Αν παρ'ολα αυτά πέρασα αυτά τα μηνύματα ,σου ζητώ δημόσια συγγνώμη .
Πίστευα ότι μία ομαδικότητα και μια περισσότερο ενδελεχής μεθοδικότητα ,θα είχε ποιο σωστά και ποιο σίγουρα αποτελέσματα.
Πιθανόν να έχω κάνει λάθος .
Τελειώνοντας θέλω να σου ενημερώσω ότι δεν είμαι από τα άτομα που τους αρέσει η καρέκλα ,διδω κι εγώ τους αγώνες από το δικό μου μετερίζι .
Λέω ναι και μπράβο σ’ όποιον προσπαθεί με τις πράξεις του να προσθέσει ένα κάτι τις ,έστω και το παραμικρό , στην καλυτέρευση του σήμερα ,του αύριο ,κάτι τις που μας κάνει να αισθανόμαστε ότι ανήκουμε στα έλλογα και όχι στα άλογα όντα .