Κουράστηκα πια με τις εκλογές...

Κουράστηκα με τις εκλογές. Όλες! Τίς εθνικές, τις δημοτικές, της Ευρώπης... Κουράστηκα με τους προεκλογικούς λόγους, τα προγράμματα των κομμάτων, τις κορώνες τους, την αυτοπεποίθησή τους, την αισιοδοξία τους, τα τετριμμένα συνθήματά τους και τα ίδια πρόσωπα της οικογενειοκρατίας. Κι αν στο αρχηγικό επίπεδο συντηρούνται οι οικογένειες των Καραμανλο-Παπανδρέου, δίπλα απ’ την κουρτίνα ευδοκιμούν τα μικρότερα τζάκια, αλλά πάντως τζάκια. Το Μητσοτακιέϊκο, το Βαρβιτσιώτικο, το Εβέρτικο, το Χαραλαμποπούλειο, το Γεννηματέϊκο και πάει λέγοντας, όπου ο γιός ή η κόρη του βουλευτή γίνονται ντε και καλά βουλευτές. Η συνήθεια έχει περάσει και στην ζωή μας όπως π.χ. στο πανεπιστήμιο όπου την έδρα του καθηγητή - μπαμπά καταλαμβάνει, κληρονομικώ δικαίω (που λεν κι οι δικηγόροι) η διάδοχος ή ο διάδοχος... Βάλτε τώρα και τις επιχειρηματικές δυναστείες που νέμονται τον πλούτο της χώρας μας και που τον μοιράζονται, πετώντας κι ένα κόκκαλο στο λαουτζίκο, γεμίζει η σελίδα μου γνωστά ονόματα και φάτσες...

Παντού τζάκια... Χρόνια ολόκληρα η ίδια ιστορία...

Σήμερα όμως φαίνεται πως το αγγούρι έφτασε στο κόκκαλο! Η παγκοσμιοποίηση θριαμβεύει με σημαία την παγκόσμια οικονομική κρίση και η εξάρτησή μας απο την Κομισιόν (στα λατινικά σημαίνει μίζα!) δεν μας αφήνει να κόψουμε δραχμούλες, έστω υποτιμημένες και γι αυτό κάναμε το σκατό μας παξιμάδι... Κι όταν ο κύριος καταναλωτής - λαός δεν καταναλώνει, στα τζάκια στάζει κρύος ο ιδρώτας...

Ο Καραμανλής παραδίδει τα χάλια μας, ανακουφισμένος, στον Παπανδρέου, ακολουθώντας το δόγμα: καλό είναι να βγάζεις το φίδι απο την τρύπα, χρησιμοποιώντας το χέρι του άλλου...

Την Νέα Λιμοκρατία (κατά το Νέα Δημοκρατία) την έχει μυριστεί για τα καλά κι ο τελευταίος ηλίθιος, που ζεί κι αναπνέει αφοσιωμένος στην TV, γι’ αυτό έγινε ευδιάκριτο και το ασπράδι του ματιού του Γιώργου Παπανδρέου! Είναι απο τον πανικό της υποχρέωσης να μπαλώσει την ανοησία του, που ζήταγε με μανία τόσο καιρό εκλογές. Που να φανταστεί, ο έρμος, πώς ο Καραμανλής θα του τις έκανε! Τα λαμόγια ακονίζουνε τα μαχαίρια τους είτε κερδίσει ο ένας είτε ο άλλος... Σάμπως φαίνεται πως θ’ αλλάξει κάτι;

Κουράστηκα με τις εκλογές... κι ο κυριότερος λόγος είναι οι άχρηστες και άκαιρες επιθυμίες. Το κάθε κόμμα κι ο κάθε πολιτικός, στο μεγάλο εύρος της λεωφόρου της πολιτικής, λέει ότι του καπνίσει. Άλλος τραβάει ζόρι για τα Σκόπια, άλλος για την Τουρκία, άλλος για την οικονομία, άλλος για την ανακύκλωση, την πράσινη ανάπτυξη, την δημόσια διοίκηση, το παραδικαστικό, τα ομόλογα, το ασφαλιστικό, την δημόσια υγεία, το χρηματιστήριο, τους λαθρομετανάστες, τον Καποδίστρια, τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα και όλα τα λοιπά!

Στο μεταξύ το καράβι - Ελλάδα πάει μόνο του και χωρίς πυξίδα!

Οι φοβίες της Παπαρήγα ενσαρκώνονται στο δόγμα “μη πάμε κάτω απο 7%” γι’ αυτό της έγινε εμμονή το ανήλιο μαύρισμα των μεγάλων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Ο τρόμος του Τσίπρα διαγράφεται έντονος μήπως καταβαραθρωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν εκλέξει βουλευτή και οι Οικολόγοι αλληλοκοιτάζονται ακόμη με την έκπληξη των Ευρωεκλογών ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους, όταν εκλέχτηκε ο Τρεμόπουλος και είδαν χαρά στα σκέλια τους! Ο δε Καρατζαφέρης απολαμβάνει την ελευθεριότητα της μακαριότητάς του, ικανός να αριστερίζει ανενδοίαστα με την ίδια ευκολία που η Χρυσή Αυγή αγκυλώνει την αισθητική του πατριωτισμού μας... Τι να ‘πείς;

Στο debate ακούσαμε τον πόνο τους. Όλοι μαζί είναι... ήταν έξη άνθρωποι, κλασσικοί Έλληνες της Ελλάδος! Το γράφω αυτό επειδή οι Έλληνες που ζούμε στην Ελλάδα, δεν μπορούμε να συννενοηθούμε, αντίθετα με τους Έλληνες ομογενείς που είτε στην Αμερική είτε στην Αυστραλία είτε στη Γερμανία είτε οπουδήποτε αλλού συνεργάζονται! Γι’ αυτό και προκόβουνε!

Κουράστηκα με τις εκλογές επειδή με κοροϊδεύουνε! Κανείς τους δεν έχει ιεραρχήσει ένα στοιχειώδες σχέδιο, που θα φανερώσει με ποιά προβλήματα θα ασχοληθεί. Να ‘πεί, φερ’ ειπείν, πως κανένα σχέδιο και κανένα πολιτικό πρόγραμμα δεν πρόκειται να πετύχει, εάν δεν φτιάξουμε μια καλά οργανωμένη δημόσια διοίκηση. Μια δημόσια διοίκηση που θα λειτουργεί με αποτελεσματικότητα, οποιοσδήποτε και αν κυβερνά! Μια δημόσια διοίκηση με ισχυρούς και έγκυρους ελεγκτικούς μηχανισμούς, όπου ο ελεγκτής και ο ελεγχόμενος να είναι διαφορετικά πρόσωπα. Να αποκτήσει το καράβι πυξίδα, GPS καλύτερα και να πιάσουν τόπο και τα προγράμματά τους και οι πολιτικές φιλοδοξίες τους!

Η αξιόπιστη Δημόσια Διοίκηση, η αποτελεσματική δημόσια Υγεία, η υπεύθυνη δημόσια Παιδεία, η αληθινή εξασφάλιση παραγωγικής εργασίας είναι οι κύριοι μοχλοί ανάπτυξης και ευημερίας! Τα υπόλοιπα είναι φούμαρα και μεταξωτές κορδέλλες! Η αξιολόγηση και η ιεράρχηση των προβλημάτων μας δεν ακούστηκε ποτέ ευδιάκριτα μέχρι σήμερα! Κι επειδή δεν θα ακουστεί ο φρεσκο-συνταξιούχος θα περιμένει ένα χρόνο για να πάρει την πρώτη του σύνταξη, ο παλιο-συνταξιούχος θα βλέπει με φρίκη να λιγοστεύει καθημερινά η αγοραστική του δύναμη, ο μαθητής θα βλέπει το χαρτζηλίκι του να πηγαίνει στα φροντιστήρια, η φοιτήτρια θα ζεί την απελπισία της πτυχιούχου - ανεργίας των stage και των 650 ευρώ, ο άρρωστος θα παραδίδει την περιουσία του στα ιδιωτικά θεραπευτήρια και ο γονιός θα καταριέται την ώρα και τη στιγμή που έγινε γονιός...

Κουράστηκα με τις εκλογές αλλά και με την μετριότατη ζωή μας! Κρατάνε άλυτο το κυκλοφοριακό πρόβλημα των πόλεων, ενω λύνεται μέσα σ’ ένα μήνα!. Καθημερινά θρηνούμε νεκρούς και τραυματίες στα αμέτρητα τροχαία δυστυχήματα και κανενός το αυτί δεν ιδρώνει! Ξεδιάντροπα άφησαν τους αγρότες ανημέρωτους κι ανυπεράσπιστους να κοπιάζουν στο χωράφι, όταν χρειαζόμαστε άλλες καλλιέργειες! Δολοφόνησαν τις βιοτεχνίες ανήμποροι να ανοίξουν νέες αγορές για τα ελληνικά προϊόντα! Με “μόρια” προσλαμβάνουν αστυνομικούς κι απαίδευτους τους ρίχνουν στο δρόμο!

Αυτοί δεν κουράστηκαν;

Ο εθνικός πλούτος της χώρας παράγεται, για να ξοδευτεί, ασυλλόγιστα, στην παραδοσιακή ανοργανωσιά του κράτους μας. Σε κανένα επίπεδο, πλήν ελαχιστότατων που επιβεβαιώνει τον κανόνα, η δημόσια διοίκηση δεν λειτουργεί καθόλου αποτελεσματικά και ωφέλιμα. Έτσι το παιδί δεν μαθαίνει γράμματα στο δημόσιο σχολείο και αναγκαστικά θα πάει στο φροντιστήριο και στο ιδιωτικό. Η δημόσια υγεία δεν είναι επαρκής και “οδηγεί” τον ασθενούντα στην ιδιωτική κλινική. Η πλημμελής δημόσια ασφάλιση γεννά την ιδιωτική και πάει λέγοντας. Οπότε, τα χρήματα που μας παρακρατάνε για αυτές τις αυτονόητες παροχές, πρώτον πάνε στράφι και δεύτερον βάζουμε άλλα τόσα για να καλυφτούν οι ανάγκες μας!

Ασφαλώς πρέπει να υπάρχει η ιδιωτική εκπαίδευση, η ιδωτική περίθαλψη, η ιδιωτική ασφάλιση και το ιδιωτικό πανεπιστήμιο! Όμως δεν πρέπει να λειτουργεί καλά και ανταγωνιστικά και η δημόσια - κρατική πλευρά των τομέων αυτών της κοινωνίας μας; Το μεγαλύτερο ποσοστό του εθνικού μας πλούτου κατασπαταλείται και λεηλατείται απο αυτούς που δεν μπορούν να το λειτουργήσουν! Δεν πρέπει να ξεκινήσουμε την διόρθωση αυτού του άπατου βαρελιού που αδηφάγα ρουφάει τον εθνικό μας πλούτο;

Αυτό περιμένω ν’ ακούσω απο τα κόμματα. Το νοικοκύρεμα του βασικού μοχλού της εθνικής μας οικονομίας, την δημόσια διοίκηση, την δημόσια ενέργεια, την δημόσια υγεία, την δημόσια ασφάλιση και την δημόσια παιδεία! Γι αυτά φορολογούμαστε τόσο βαρειά και τίποτα δεν μας επιστρέφεται ανταποδοτικά! Κι όταν ακούω την δήθεν ρητορική ερώτηση “πού θα βρεθούν τα χρήματα;” απελπίζομαι απο την θρασύτητά τους...

Τα χρήματα που εξοικονομούμε απο την αυτονόητη και φυσιολογική λειτουργία του δημόσιου, υπερκαλύπτουν όλα τα “περιττά” ποσά που δαπανούμε καθημερινά στη θέση αυτών που οφείλει να μας παρέχει το κράτος! Αν, π.χ., μια οικογένεια ξοδεύει ετήσια 3.000 ευρώ στα φροντιστήρια, 1.000 ευρώ στην ιδιωτική πρωτοβάθμια περίθαλψη, πληρώνει 3.500 ευρώ ετήσια δημόσια ασφάλιση και 500 ευρώ παραπάνω απ’ το κανονικό στη ΔΕΗ, όταν οι δημόσιες υπηρεσίες και θεσμοί λειτουργήσουν ωφέλιμα και ανταποδοτικά, ΔΕΝ θα χρειαστεί να πληρώσει αυτά τα λεφτά!

Κουράστηκα πια με τις εκλογές... και το χειρότερο δεν υπάρχει ελπίδα...

Γ.Ε. Γιακουμίδης