Έξι μήνες έτσι, χωρίς πρόγραμμα! (Ax! αυτή η Ψαρρού πάει στα κουτουρού!)

Έξι μήνες είναι λίγοι μπροστά σε μια τετραετία που έχει στη διάθεσή της η κυβέρνηση για να εφαρμόσει το πρόγραμμά της. Αλλά είναι κιόλας πολλοί για μια κυβέρνηση που είχε υποσχεθεί ότι μέσα σε εκατό μέρες θα έβαζε τη χώρα σε νέα τροχιά -και δεν έβαλε ούτε γενικούς γραμματείς στα υπουργεία. Ακριβώς πάνω στο εξάμηνο τίθεται ένα ερώτημα: ποιο είναι το βασικό πρόβλημα στη λειτουργία της κυβέρνησης; Γιατί ξεχαρβαλώθηκε τόσο πρόωρα ένα κυβερνητικό σχήμα νέων ανθρώπων και νέων ιδεών; Τι πήγε στραβά και το υπουργικό συμβούλιο δείχνει σαν να μην γνωρίζει ποια είναι η θεσμική αποστολή του; Γιατί ενώ ο Πρωθυπουργός κινείται δραστήρια , οι περισσότεροι από τους υπουργούς του καταπονούν εαυτούς και αλλήλους χωρίς αποτέλεσμα;

 

Η απάντηση είναι απλή: η κυβέρνηση εξ αρχής κινείται χωρίς πρόγραμμα. Και βρίσκεται μονίμως εκτός κλίματος. Εκτός πολιτικού χρόνου για την ακρίβεια. Στην πολιτική το είδος του γηπέδου ορίζει και το είδος του παιχνιδιού. Το γήπεδο εξ αρχής ήταν η οικονομία. Αποκλειστικά. Η χώρα βρίσκεται σε κρίση, η χρεωκοπία της χτυπάει την πόρτα και η κοινωνία πνίγεται στην αγωνία για το μέλλον της- χωρίς λύσεις στον ορίζοντα. Σ’ αυτή την περίπτωση μια κυβέρνηση που αντιλαμβάνεται το βασικό ζητούμενο της συγκυρίας, ασχολείται μόνο μ’ αυτό. Με την οικονομία δηλαδή. Τα υπόλοιπα μπορούν να περιμένουν.

Αντί γι’ αυτό η κυβέρνηση κινήθηκε εξ αρχής σαν να είχε άφθονο χρόνο στη διάθεσή της. Έβαλε στην ατζέντα προτεραιότητες που δεν ήταν επείγουσες, αν δεν ήταν και βιαστικές. Η – άτυπη και άτυχη στην πραγματικότητα -διαβούλευση για τη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού προκάλεσε εσωστρέφεια και οι υπουργοί αποσπάσθηκαν από τον στόχο. Διαπληκτίζονταν μεταξύ τους και όλοι μαζί με το μέγαρο Μάξιμου για τα πρόσωπα που θα υποστηρίξουν το έργο τους. Τα περίφημα νομοσχέδια που ήταν έτοιμα και θα έλυναν άμεσα προβλήματα δεν υπήρχαν. Ή όπου υπήρχαν ήταν ακατάλληλα και έπρεπε να ξανασυνταχθούν, από μια κυβερνητική μηχανή που δεν είχε πάρει μπροστά. Γι αυτό και οι παλινωδίες είναι συνεχείς και ατελείωτες.

Το χειρότερο από όλα είναι ότι η κυβέρνηση που καλείται να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση , δεν έχει οικονομικό επιτελείο. Οι δυο οικονομικοί υπουργοί δεν ανταλλάσσουν ούτε τηλεφωνήματα μεταξύ τους και έχουν προφανώς διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων, άρα έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν να αποτελέσουν επιτελείο. Και χωρίς επιτελείο δεν υπάρχει σχέδιο, προγραμματισμός, κατεύθυνση. Δεν υπάρχει καν στόχος, όπως είδαμε σε πολλές περιπτώσεις, όπου οι επιδιώξεις αλληλοσυγκρούονταν. Πώς να αντιμετωπιστεί μια τόσο ρευστή και δύσκολη κατάσταση, όταν η ίδια η κυβέρνηση δεν έχει τα πολιτικά εργαλεία που απαιτούνται;

του Γιώργου Λακόπουλου

ΠΗΓΗ: www.protagon.gr