Στην Κόλαση των αποδυτηρίων...

«ΕΝΙΩΣΑ ΕΝΤΑΣΗ μεταξύ των παικτών!». Το είπε ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον αφού τηλεφώνησε στον Γουέιν Ρούνι στη Νότια Αφρική. Οι βρετανοί διεθνείς δεν τα πήγαιναν καλά ούτε μεταξύ τους ούτε με τον ιταλό προπονητή τους Φάμπιο Καπέλο. Ο τελευταίος σταμάτησε να παριστάνει τον Μουσολίνι, τους έβγαλε για μπίρα και κάπως έτσι ήρθε η νίκη στο ματς με τη Σλοβενία. 

Αν μας έχει μάθει κάτι αυτό το Μουντιάλ είναι πως δεν υπάρχει πια ομαδικό πνεύμα. Στα αποδυτήρια ανθεί ο φραξιονισμός. Και με την ίδια ευκολία που οι παίκτες κάνουν κλίκες, γράφουν στα παλιά ποδοσφαιρικά τους παπούτσια τούς προπονητές. Το πρόβλημα δεν περιορίζεται στα γήπεδα. Είναι γενικό. 

ΑΦΗΣΤΕ ΤΗ Γερμανία, όπου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κόλερ παραιτήθηκε λόγω διαφωνιών. Πάρτε την Αμερική- όπου ο στρατάρχης του Αφγανιστάν Μακρίσταλ θεώρησε καλό να ρίξει μπηχτές στον Πρόεδρο Ομπάμα. Ή το Παρίσι όπου ο Σαρκοζί μετράει δύο αντίπαλους υποψηφίους για την προεδρική του 2012 μεταξύ των υπουργών της κυβέρνησής του- χωρίς να υπολογίζουμε τον Βιλπέν. Ή την Ευρωπαϊκή Ενωση, όπου Κομισιόν, ΕΚΤ και Γαλλογερμανοί συνιστούν μία κωμωδία διαφωνιών και παρεξηγήσεων. 

Κανείς δεν ακούει κανέναν. Κανείς δεν συνεννοείται με κανέναν. Καθένας είναι με τον εαυτό του και ποτέ με όλους- για να αντιστρέψει κανείς την ιαχή αλληλεγγύης των «Τριών Σωματοφυλάκων» του Αλέξανδρου Δουμά. Ισχύει καθ΄ υπερβολήν στην Ελλάδα. Κανένας υπουργός δεν στηρίζει κανέναν. Δεν είναι μόνον ο κυβερνητικά ορφανός Λοβέρδος που έκανε το Εργασιακό ειδική διάταξη στο Ασφαλιστικό. Είναι και όλοι οι άλλοι μεταξύ τους, αλλά και ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου θεώρησε καλό να λείψει δέκα μέρες από τη χώρα για να κάνει προφίλ ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Αραγε ο Πρωθυπουργός είναι αλληλέγγυος με τα προβλήματα της κυβέρνησής του; Οταν μπορεί το αποφεύγει- δηλαδή φεύγει. 

Η ΕΛΛΕΙΨΗ ομαδικότητας στις εθνικές ομάδες ή στις εθνικές κυβερνήσεις ενοχλεί. Τους οπαδούς και τους πολίτες. Η φανέλα της χώρας δεν είναι ιδιοκτησία των παικτών. Η διακυβέρνηση δεν είναι κεκτημένο τετραετίας έπειτα από τέσσερις εβδομάδες προεκλογικής περιόδου. Αμφότερα προϋποθέτουν συνεχή παρουσία, ευθύνη και διεύθυνση- δηλαδή ηγεσία. Σε τελική ανάλυση, είναι γνωστή η τύχη της τελευταίας ελληνικής κυβέρνησης που έχασε το ομαδικό της πνεύμα και είχε απόντα- ή μάλλον- κρυπτόμενο Πρωθυπουργό.