Σιδηρόδρομος ή αυτοκίνητο;

του Δημήτρη Σαραντάκου

Μπορεί το θέμα του σημειώματός μου να μην αφορά τη Λέσβο, στην οποία ως γνωστόν ποτέ δε λειτούργησε σιδηρόδρομος, είναι όμως επίκαιρο και πιστεύω πως παρουσιάζει γενικότερο ενδιαφέρον. Ελπίζω λοιπόν να το κρίνουν με επιείκεια οι αναγνώστες μου.
Αυτές τις μέρες λοιπόν στην επικαιρότητα βρίσκεται το θέμα του ΟΣΕ, δηλαδή το μέλλον του σιδηροδρόμου στην Ελλάδα. Αφού επί 60 χρόνια τον φόρτωσαν με αργόμισθους, αφού επί 120 χρόνια τον άφησαν με το ίδιο δίκτυο που είχε χαραχτεί επί Τρικούπη, αφού ούτε σκέφτηκαν ποτέ να τον ηλεκτροκινήσουν, βρήκαν πως είναι αντιοικονομικός και δε συμφέρει στο κράτος να τον έχει στην ιδιοκτησία του. Καλύτερα να τον ξεπουλήσουν μπιρ παρά.

Την ίδιαν εποχή, στην υπόλοιπη Ευρώπη, στην οποία υποτίθεται πως έχουμε ενταχθεί εδώ και πολλά χρόνια, τα τραίνα είναι κατά κανόνα ηλεκτροκίνητα, τρέχουν με ιλιγγιώδεις για τα ελληνικά μέτρα ταχύτητες και διακινούν το 80% των επιβατών και το 60% των εμπορευμάτων. Πώς το έχουν καταφέρει αυτό οι κουτόφραγκοι;
Το πρόβλημα έχει πολύ βαθύτερες αιτίες. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για την αντιπαλότητα τραίνου – αυτοκινήτου. Αυτό είναι το επιφαινόμενο. Η ουσία βρίσκεται στην κατανάλωση πετρελαίου και βενζίνης. Βλέπετε, το ηλεκτροκίνητο τραίνο δεν καίει πετρέλαιο ή βενζίνη. Πού κακό αυτό; Πώς θα ζήσουν οι καημένοι οι εισαγωγείς πετρελαιοειδών;
Ευτυχώς έχουν γνώσιν οι φύλακες. Υπάρχει άλλωστε μια πολύ διδακτική προϊστορία. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, για τον οποίο οι κακές γλώσσες λέγανε πως συνδεόταν στενότατα με μεγαλοεισαγωγέα πετρελαιοειδών, αποφάσισε να καταργήσει το τραμ! Πράγματι, σε λιγότερο από ένα μήνα τα τραμ αποσύρθηκαν και η Αθήνα έμεινε επί μισόν αιώνα η μοναδική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα χωρίς τροχιοδρόμους.
Για την πράξη του αυτή, καθώς και για την ενθάρρυνση του συστήματος της αντιπαροχής και την έλλειψη οποιουδήποτε ρυθμιστικού πολεοδομικού σχεδίου, ο Καραμανλής της ΕΡΕ έχει καταταχτεί από την ιστορία στο πάνθεο των μεγάλων καταστροφέων της Αθήνας, δίπλα στον Σύλλα και τον Χασεκή, άγος που η μετέπειτα, σωστή, πολιτεία του ως Καραμανλή της Ν.Δ. (και εθνάρχη) δε θα σβήσει.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι το ξεπούλημα του ΟΣΕ σε κάποιον πολυεθνικό όμιλο, που θα καταργήσει τα 2/3 των γραμμών του και θα εκσυγχρονίσει τις λοιπές, αλλά στη μετατροπή του σιδηροδρόμου στο βασικό χερσαίο μεταφορικό μέσο, με τελείως καινούργια χάραξη των γραμμών του, πλήρως ηλεκτροκίνητα οχήματα και επανδρωμένο με ειδικούς και όχι με αργόμισθους.
Το κακό είναι πως κάτι τέτοια ρηξικέλευθα μέτρα μονάχα μια δυναμική κυβέρνηση ανεξάρτητου κράτους θα μπορούσε να κάνει και όχι τα ανδρείκελα της τρόικας και του Δ.Ν.Τ., που για την παραμικρή τους πρωτοβουλία φροντίζουν να παίρνουν προηγουμένως την έγκριση από εκεί όπου παίρνονται οι αποφάσεις.

αναδημοσίευση απο: www.EmprosNet.gr