Ιδια δικαιολογία...

του Κώστα Καίσαρη

ΤΟ ντέρμπι μπορεί να περιμένει. Αυτό που προέχει είναι η σωτηρία της πατρίδας. Θέλοντας και μη, λοιπόν, είδα λίγο και τη διακαναλική συνέντευξη του πρωθυπουργού. Κατ' αρχάς να επισημάνω τα θετικά: Την τεράστια βελτίωση στα ελληνικά του.

Ανετος, χωρίς σαρδάμ και χωρίς να κομπιάζει την έβγαλε για δύο περίπου ώρες. Ταυτόχρονα, ήταν πολύ ανεβασμένος και σε πολιτικό επίπεδο. Εχει πλέον την ικανότητα που είναι η Νο 1 απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε πολιτικό: Αλλο να τον ρωτάνε και άλλο να απαντάει. Του είπανε φερ' ειπείν για την ακρίβεια. Η απάντηση που έδωσε ήτανε και στην κορυφή κανέλα: «Δίνουμε μάχες. Συγκρουστήκαμε με συμφέροντα όπως αυτά των φορτηγατζήδων».

Τι σχέση όμως μπορεί να έχουνε οι φορτηγατζήδες με τις αυξήσεις σε ΔΕΗ, εισιτήρια και ΦΠΑ; Καμία. Αυτό όμως που επιβάλλεται στους πολιτικούς είναι να ξεφεύγουν. Κι ο Γιώργος απ’ ό,τι έδειξε το έχει μάθει καλά το μάθημά του. Πάμε τώρα στην ουσία.

Που δεν είναι βέβαια αν θα βγει ο Τατούλης στην Πελοπόννησο, ο Δημαράς στην Αττική κι ο Μαντούβαλος δήμαρχος στον Πειραιά. Ιδιοι είναι όλοι τους. Ποια είναι η διαφορά δηλαδή του δήμου της Αθήνας από τον δήμο του Πειραιά; Και οι δύο χρεοκοπημένοι είναι και χρωστάνε τις κάλτσες τους.

Η μοναδική διαφορά είναι ότι την Αθήνα τη χρεοκοπήσανε αποκλειστικά Νεοδημοκράτες δήμαρχοι, ενώ τον Πειραιά τον φαλιρίσανε περισσότερο οι ΠΑΣΟΚτζήδες. Ασε αυτή την εφεύρεση Δημαρά. Αν με ένα «παρών» στο μνημόνιο θα γίνει περιφερειάρχης, αν ψήφιζε «όχι» θα γινότανε Πρόεδρος της Δημοκρατίας;

Αλλο τίποτα στην πολιτική του καριέρα δεν έχει να επιδείξει. Μάζεψε, λοιπόν, όλα τα στελέχη της Ντόρας στο ψηφοδέλτιο και πάει κάντερ σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Αν με ενόχλησε, λοιπόν, κάτι σ’ αυτά που είπε ο πρωθυπουργός, ήταν αυτό που επαναλάμβανε συνέχεια περί «εκτάκτου ανάγκης». Λέγοντας κάποια στιγμή μάλιστα επί λέξει ότι «μπήκαμε στο μνημόνιο για να αιμοδοτήσουμε την πατρίδα που ήταν στην εντατική».

Επειδή, λοιπόν, όταν είχε γίνει η Χούντα ήμουνα 18, θυμήθηκα τον άλλο Γιώργο. Τον Παπαδόπουλο. Και το σλόγκαν που είχε βγάλει ότι η Ελλάς ήταν ασθενής και έπρεπε να μπει για ένα χρονικό διάστημα στον (περιβόητο) γύψο.

Αλλο η Δικτατορία, βέβαια, άλλο το μνημόνιο αλλά και οι δύο Γιώργηδες, με διαφορά 40 χρόνων και βάλε, έχουν την ίδια δικαιολογία: Τη σωτηρία της πατρίδας που ήταν σε έκτακτη ανάγκη. Με τον Παπαδόπουλο να τη βάζει στο γύψο και τον Παπανδρέου να της κάνει μετάγγιση αίματος από το Δέλτα Νι Ταυ.

Ο πάσα ένας θα μπορούσε να γίνει πρωθυπουργός

ΟΛΑ εν ονόματι της πατρίδας γίνονται σ’ αυτόν τον τόπο: Από την εκστρατεία στη Μικρά Ασία και την καταστροφή, μέχρι τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου από τον Μεταξά. Από το πραξικόπημα του Σαμψών στην Κύπρο, που προκάλεσε την εισβολή και τη διχοτόμηση, μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Για την τιμή και τη δόξα της πατρίδας πεταχτήκανε τα λεφτά και γίνανε οι αρπαχτές. Ας αφήσουμε όμως το παρελθόν κι ας δούμε τι γίνεται τώρα.

Είσαι, λοιπόν, Ελληνας πολίτης. Και βλέπεις τον πρωθυπουργό σου να μιλάει. Τι είναι αυτό που εισπράττεις; Αισιοδοξία ή απογοήτευση; Οταν δηλαδή απατώντας σε ερώτηση για την υψηλή φορολόγηση λέει στη δημοσιογράφο «αν πληρώνατε όλοι τους φόρους σας, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα». Καλώς τονα κι ας άργησε. Αν πλήρωναν όλοι οι Ελληνες τους φόρους τους, ο πάσα ένας θα μπορούσε να είχε γίνει πρωθυπουργός.

Η ήττα της χώρας είναι δεδομένη

ΔΕΝ θα ήταν απαραίτητο να τον λένε Παπανδρέου και να έχει πατέρα και παππού πρωθυπουργό. Δουλειά του πρωθυπουργού είναι να εισπράττει τους φόρους. Οχι να διαπιστώνει ότι δεν πληρώνονται. Για την ανεργία είναι ζήτημα αν μίλησε 15 δευτερόλεπτα. Για το φιάσκο του Αστακού κανείς δεν τόλμησε να ρωτήσει. Και το χειρότερο απ’ όλα: Η πολιτική δεν είναι ποδόσφαιρο, που μπορεί να βρεις εναλλακτικές λύσεις.

Δεν πάει άλλο η δουλειά με τον Μπάγεβιτς στην ΑΕΚ, παραιτείται κι ο Χιμένεθ, που έρχεται, βγάζει λαγούς από το καπέλο. Το ένα θαύμα μετά το άλλο. Μετά την τεσσάρα στο "Βικελίδης", ρίχνει στο καναβάτσο τον Παναθηναϊκό. Δεν είναι απόλυτο, βέβαια, ότι η κάθε αλλαγή προπονητή φέρνει επιτυχίες, αλλά τουλάχιστον υπάρχει η ελπίδα. Στην πολιτική και οικονομική κατάσταση που υπάρχει στην Ελλάδα έχει χαθεί κι αυτή. Και κανείς να διώξει τον Γιώργο δεν μπορεί, αλλά όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου να φύγει μία από τα ίδια θα είναι το αποτέλεσμα: Αντώνης Σαμαράς.

Ο Καραμανλής παρέδωσε στον Παπανδρέου το χρέος κι ο Παπανδρέου θα παραδώσει στον Σαμαρά τη χρεοκοπία. Στο τέλος του 2012 το χρέος θα έχει φτάσει στο 150% του ΑΕΠ. Κι αν μιλήσουμε με αριθμούς, το 2015 η Ελλάδα θα χρωστάει πάνω από 400 δισ. Με μια λέξη, τετέλεσται. Η Ελλάδα θα γίνει Γουατεμάλα. Ισημερινός. Και να μας πετάξουνε έξω από το ευρώ είναι το λιγότερο. Μην τυχόν και μας πάρουνε και τα διαβατήρια για να σταματήσουνε το κύμα των Ελλήνων μεταναστών στην Ευρώπη. Ν’ αρχίσουνε να φωνάζουνε οι Ιταλοί και οι άλλοι Ευρωπαίοι «δεν αντέχουμε άλλους Ελληνες μετανάστες.

Δεν έχουμε τι να τους κάνουμε». Και να τους γυρίζουνε πίσω, όπως γίνεται τώρα με τους Ρομά. Κι ενώ σαν χώρα καίγεται το μουνί μας, ο πρωθυπουργός έχει αναδείξει σαν Νο 1 ζήτημα το αν θα βγει ο Σγουρός κι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πώς θ’ ανέβουνε τα ποσοστά του Κικίλια. Και να απειλεί μάλιστα με εκλογές. Κι άιντε και γίνανε οι εκλογές. Ποιος θα ρισκάρει και θα διακινδυνεύσει; Ο κόσμος; Ο κόσμος δεν έχει τίποτα να χάσει. Οποιος και να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, η ήττα της χώρας είναι δεδομένη. Χαίρετε.

Τους επιβλήθηκε και την πλήρωσε

ΞΑΦΝΙΚΑ άρχισε να παίζει κι ο Τεν Κάτε για τον ΠΑΟΚ. Κατ' αρχάς δεν ξεχνάω ότι στον ενάμιση χρόνο που δούλεψε ο Ολλανδός στον Παναθηναϊκό δεν ήμουν απ’ αυτούς που τον αβαντάριζαν. Το αντίθετο μάλιστα. Ελάχιστα είχα γράψει υπέρ του και πολύ περισσότερα εις βάρος του. Δεν μπορείς όμως να αγνοήσεις γενικότερα τη δουλειά του. Πώς παρέδωσε δηλαδή τον Παναθηναϊκό φεύγοντας στον Νιόμλια και τι θα παραδώσει στον επόμενο όταν φύγει ο Κοζανίτης προπονητής. Το πρόβλημα του Τεν Κάτε ήταν η υπεροψία του. Με την προσωπικότητα που είχε και τις παραστάσεις, τους έβλεπε όλους για τις κοχόνες του: Ομάδες, παίκτες, το ελληνικό ποδόσφαιρο στο σύνολό του. Δεν πλησίασε τους ποδοσφαιριστές. Τους επιβλήθηκε και την πλήρωσε.

Εχει τις προδιαγραφές

ΣΤΗΝ περίπτωση του ΠΑΟΚ τολμώ να πω ότι είναι ταμάμ. Κατ' αρχάς έχει μια εμπειρία από τη λεγόμενη ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Κατά δεύτερο λόγο έχει την προσωπικότητα να επιβληθεί σε μια δύσκολη ομάδα, με δύσκολους ποδοσφαιριστές που έχει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ο ΠΑΟΚ. Δεν θα πάει να γίνει φίλος μαζί τους όπως έγινε ο Νιόπλιας στον Παναθηναϊκό κι όπως πήγε να γίνει ο Δερμιτζάκης. Εχει τα κότσια, λοιπόν, να κάνει το ξεσκαρτάρισμα που χρειάζεται αυτήν τη στιγμή ο ΠΑΟΚ. Με ποδοσφαιριστές όπως οι Κοντρέρας, Τσιρίλο, Γκαρσία, Ιβιτς, ακόμα κι ο Μουσλίμοβιτς, να είναι στο όριο του «μπορώ δεν μπορώ», αλλά κανένας να μην μπορεί να τους το πει και να τους κάνει ζάφτι. Δεν λέω ότι ο Τεν Κάτε είναι η μοναδική λύση για τον ΠΑΟΚ. Σίγουρα, όμως, έχει τις προδιαγραφές για να δώσει τις λύσεις που χρειάζονται.

www.sentragoal.gr