Το ίδιο λάθος ...
του Γιώργου Λακόπουλου
Ορισµένοι έσπευσαν χθες να πανηγυρίσουν για µια απόφαση που δείχνει ότι τα πράγµατα µε το Μνηµόνιο δεν πάνε καλά! Ή έστω δεν πάνε όπως τα προανήγγειλαν οι κυβερνητικοί υπολογισµοί ώς τώρα. Γιατί η επιµήκυνση της αποπληρωµής του χρέους των 110 δισ. αυτό δείχνει. Το φως στο βάθος του τούνελ αυτή τη φορά δεν είναι το τρένο που θα µας πατήσει όπως προέβλεπε η αντιπολίτευση. Αλλά δεν είναι ούτε και η σωτηρία που υπόσχονταν η κυβέρνηση. Είναι απλώςτο καινούργιο δάνειο που έρχεται. Και προφανώς θα συνοδεύεται από το Μνηµόνιό του.
Με απλά λόγια:
η χώρα θα παραµείνει υπό διεθνή οικονοµικό έλεγχο και µετά το 2013!
Με απλά λόγια:
η χώρα θα παραµείνει υπό διεθνή οικονοµικό έλεγχο και µετά το 2013!
Συνεπώς, αυτό που προβάλλεται ως επιτυχία είναι απλώς η επιβεβαίωση της αποτυχίας. Μας δίνουν παράταση γιατί δεν µπορούµε να πληρώσουµε κατά την αρχική συµφωνία. Απλή λογική!
Οταν θα λήξει η τρέχουσα δανειακή σύµβαση µε την τρόικα, θα χρωστάµε το άθροισµα του τρέχοντος δανείου µε τους τόκους του συν τα υπόλοιπα από τα παλαιά χρέη. Αρα, για τα επόµενα – άγνωστο πόσα – χρόνια θα χρειαζόµαστε ετήσιο δανεισµό για τα λήγοντα χρέη συν το τρέχον έλλειµµα για όσο διάστηµα η ανάπτυξη θα κινείται κάτω από το µηδέν. Για πόσο; Οι προβλέψεις για το «τέλος της ύφεσης» σε ένα δυο χρόνια δεν συνάδουν µε την προϊούσα ερηµοποίηση της οικονοµίας. Ποια αγορά θα δανείσει µε λογικά επιτόκια µια χώρα µε ελλειµµατικούς προϋπολογισµούς και χρέος που θα τείνει σε «νταµπλ σκορ» του ετήσιου εισοδήµατός της; Χώρια τα κοινωνικά και τα πολιτικά προβλήµατα που θα αναδειχθούν ώς τότε. Αρα, αυτό που πρέπει να περιµένουµε είναι ένα καινούργιο δάνειο – προφανώς από την τρόικα. Και αυτό είναι το καλό σενάριο.
Συνεπώς, αν καλλιεργήσει κλίµα αισιοδοξίας, η κυβέρνηση θα κάνει το λάθος που έκανε άλλες δυο φορές ώς τώρα. Πρώτα, όταν έλεγε ότι λεφτά υπάρχουν – και προεκλογικά ας δεχθούµε ότι δεν ήξερε, αλλά και µετεκλογικά, όταν ήξερε, κατέθεσε προϋπολογισµό µε παροχές! Και κατόπιν, όταν βεβαίωνε ότι «δεν χρειαζόµαστε λεφτά» – αλλά στοργή και προδέρµ; –κι έπαιζε µε τα «πιστόλια». Γιατί λάθος; Γιατί το πρώτο που πρέπει να ξέρει κανείς όταν µιλάει µε τους δανειστές του είναι αυτό που έλεγε ο Βενιαµίν Φραγκλίνος: «Ο χρόνος είναι χρήµα».
Οταν θα λήξει η τρέχουσα δανειακή σύµβαση µε την τρόικα, θα χρωστάµε το άθροισµα του τρέχοντος δανείου µε τους τόκους του συν τα υπόλοιπα από τα παλαιά χρέη. Αρα, για τα επόµενα – άγνωστο πόσα – χρόνια θα χρειαζόµαστε ετήσιο δανεισµό για τα λήγοντα χρέη συν το τρέχον έλλειµµα για όσο διάστηµα η ανάπτυξη θα κινείται κάτω από το µηδέν. Για πόσο; Οι προβλέψεις για το «τέλος της ύφεσης» σε ένα δυο χρόνια δεν συνάδουν µε την προϊούσα ερηµοποίηση της οικονοµίας. Ποια αγορά θα δανείσει µε λογικά επιτόκια µια χώρα µε ελλειµµατικούς προϋπολογισµούς και χρέος που θα τείνει σε «νταµπλ σκορ» του ετήσιου εισοδήµατός της; Χώρια τα κοινωνικά και τα πολιτικά προβλήµατα που θα αναδειχθούν ώς τότε. Αρα, αυτό που πρέπει να περιµένουµε είναι ένα καινούργιο δάνειο – προφανώς από την τρόικα. Και αυτό είναι το καλό σενάριο.
Συνεπώς, αν καλλιεργήσει κλίµα αισιοδοξίας, η κυβέρνηση θα κάνει το λάθος που έκανε άλλες δυο φορές ώς τώρα. Πρώτα, όταν έλεγε ότι λεφτά υπάρχουν – και προεκλογικά ας δεχθούµε ότι δεν ήξερε, αλλά και µετεκλογικά, όταν ήξερε, κατέθεσε προϋπολογισµό µε παροχές! Και κατόπιν, όταν βεβαίωνε ότι «δεν χρειαζόµαστε λεφτά» – αλλά στοργή και προδέρµ; –κι έπαιζε µε τα «πιστόλια». Γιατί λάθος; Γιατί το πρώτο που πρέπει να ξέρει κανείς όταν µιλάει µε τους δανειστές του είναι αυτό που έλεγε ο Βενιαµίν Φραγκλίνος: «Ο χρόνος είναι χρήµα».
ΠΗΓΗ: εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ
Σχόλια