Ερείπια: στρατηγικής, πολιτικής, προθέσεων, ανθρώπων...
Το 'χουμε ξαναγράψει. Ο φτωχός δεν είναι ένας «πλούσιος» με λιγότερα λεφτά.
Σιγά σιγά και σταθερά γίνεται ένας άλλος άνθρωπος με χαμηλή αυτοεκτίμηση, με τσακισμένη αξιοπρέπεια (αφού ζει «χωρίς», δηλαδή χωρίς σπίτι, χωρίς δουλειά, χωρίς υγεία, χωρίς ασφάλιση κ.ο.κ.) και με χαλαρούς πλέον δεσμούς όχι μόνο με την υπόλοιπη κοινωνία αλλά και με τους άλλους φτωχούς.
Οι έχοντες και κατέχοντες ή (κάνουν πως) δεν τα βλέπουν αυτά ή τα βλέπουν αλλά αδιαφορούν γιατί δεν τους αφορούν. Κι αναρωτιέμαι: Πώς είναι δυνατόν μια χώρα να πάει μπροστά όταν οι μεν πάσχουν και οι δε καταγγέλλουν την αλληλεγγύη ως αντιπαραγωγική; Πώς είναι δυνατόν οι κυβερνώντες να εξαγγέλλουν ανάπτυξη (και ευημερία;) παραβλέποντας τις μη αναστρέψιμες ανισότητες και την έλλειψη κοινών προσδοκιών και προοπτικής;
ΣΕ τελική ανάλυση: Ποιον έχουν εχθρό ή αντίπαλο οι Ελληνες; Το ΔΝΤ, τους ξένους οίκους, τις τράπεζες ή τους βολεμένους συν-Ελληνες; Κι αν αυτοί οι βολεμένοι συν-Ελληνες, με τη μειωμένη συνείδηση του συν-ανήκειν, έχουν στα χέρια τους την τύχη της χώρας, αφού εν είδει κλειστού club κυβερνούν, τι μπορεί να περιμένει κανείς;
ΑΣ πάρουμε το καλό σενάριο. Η Ελλάδα σε 2-3 χρόνια βγαίνει από την οικονομική κρίση. Τι θα συμβεί; Πολλοί θα μετράνε «τους νεκρούς τους», ορισμένοι τα μαύρα κέρδη τους, η κοινωνία θα ψάχνει τρόπο να ανασυγκροτηθεί σ' ενιαίο σύνολο, οι θεσμοί θα επιχειρούν να σταθούν όρθιοι, οι πολιτικοί θα λένε πως αυτοί πέτυχαν το θαύμα.
ΑΣ πάρουμε το κακό σενάριο. Η Ελλάδα δεν βγαίνει από την οικονομική κρίση παρά τις θυσίες των μικρών. (Ως γνωστόν οι Μεγάλοι είναι υπεράνω θυσιών.)
Η φτώχεια γίνεται πανδημική, τα κεφάλαια ταξιδεύουν αλλού (μαζί με τους κεφαλαιοκράτες), οι δρόμοι γεμίζουν οργή. Τι νομίζετε ότι ρισκάρει σ' αυτό το δεύτερο κακό σενάριο η κυβερνώσα ομάδα; Τίποτα. Απολύτως τίποτα. Ο ένας έχει ήδη εξασφαλίσει θέση στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ο άλλος θα γυρίσει στο διπλωματικό σώμα κάποιας χώρας, ο τρίτος θα φύγει για την Αμερική, ο άλλος για την Αυστραλία, οι μοναχικοί και μονομανείς «λύκοι» στα πολυτελή γραφεία τους. Κανείς δεν θα μείνει εδώ για να αναλάβει τις ευθύνες του.
ΩΣ ξένοι ήρθαν και ως ξένοι θα φύγουν χωρίς λαϊκή υποστήριξη και χωρίς λογοδοσία. Πίσω τους όμως θ' αφήσουν ερείπια. Στρατηγικής, πολιτικής, προθέσεων αλλά κυρίως ανθρώπων. Πώς κοιμούνται ήσυχα αυτοί οι τύποι αυτές τις γιορτινές (μόνο γι' αυτούς) μέρες;
ΠΗΓΗ: εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Σχόλια
γιατί να έχουν πρόβλημα; μήπως έχουν τα ίδια όνειρα με εσένα ή με τους ανθρώπους του μόχθου;
είναι σαν να θέλουμε να ευαισθητοποιθούν το ίδιο,αυτοί που ανεβάζουν χρηματιστηριακά τά καύσιμα για να βγάλουν κέρδος,με αυτούς που τα καταναλώνουν για να δουλεψουν ή να ζεσταθούν.
Δεν είναι θέμα λάθους πολιτικής, ούτε καλά όνειρα που δεν βλέπουν.
Είναι φύσει και ουσία αλλη θέση.
Οταν λοιπόν διακυβεύεται η ανθρώπινη ύπαρξη καλό είναι - το θέλουμε ή όχι - να διαλέγουμε πλευρά.
Να τούς πάρει η κόλαση όλους,ετσι και αλλοιώς δεν πιστεύουν σε τίποτα,πέραν της πάρτης τους.
θα είναι δυστύχημα και το καλό και το κακό σενάριο γιατί και το τυχόν καλό θα το διαδεχτεί σύντομα το κακό.
Αυτό το σύστημα έφαγε τα ψωμιά του και θα φύγει δυστυχώς με πολλά ανθρώπινα θύματα.
Εάν προλάβουμε ίσως να σωθούν πολλοί,το σίγουρο είναι ότι αυτό που θα έρθει θα πρέπει να μοιάζει όσο γίνεται λιγότερο με όλες τις επιλογές του προηγούμενου αιώνα.
Περιβάλλον,άνθρωπος,αληλεγγύη,κοινές δυνατότητες,ισότητα ,ελευθερία,ίσες ευκαιρίες,δυνατότητες επιλογών,πολιπολιτισμός και δεν ξέρω τι άλλο που να σηματοδοτούν το νόημα του ελεύθερου ανθρώπου σε έναν κόσμο αλλαγής.
Δεν με ενδιαφέρει πώς θα τον ονομάσουν οι γραφειοκράτες,αλλά θέλω να είναι ένας αλλος κόσμος,χωρίς πείνα και στέρηση,με ανθρωπους και κάθε είδους ύπαρξη που θα μπορεί να ζεί ελεύθερα σε υλικό και ψυχολογικό- συνειδησιακό επίπεδο.