Σταματήστε τον λαϊκισμό...
Δεν περνά μέρα ή εβδομάδα που να μη βρεθεί κάποιος πολιτικός ή οικονομολόγος που να επιτίθεται στο ευρώ αναζητώντας τη δημοσιότητα. Το ευρωπαϊκό νόμισμα κατηγορείται ως υπαίτιο της κρίσης, της ανεργίας και εν ολίγοις όλων των κακών. Θα ήθελα απλώς να θυμίσω- κάτι που προφανώς φαίνεται ότι έχουμε ξεχάσει- ότι οι υπεύθυνοι της χρηματοοικονομικής κρίσης είναι επενδυτές με ελάχιστες αναστολές που έπαιξαν τόσο επικίνδυνα στο καζίνο που τίναξαν την μπάνκα στον αέρα. Αν δεν είχαν παρέμβει τα κράτη, τότε ολόκληρο το σύστημα θα είχε καταρρεύσει.
Κάποιοι τώρα εισηγούνται την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα. Τι ανοησία! Εχουν μάλλον τόσο κοντή μνήμη που δεν θυμούνται τη δεινή εποχή όταν οι κυβερνήσεις επιδίδονταν σε νομισματικούς πολέμους. Το μενού είναι γνωστό: ανταγωνιστικές υποτιμήσεις ώστε να μεταφερθεί η κρίση έξω από τα εθνικά σύνορα, καλπάζων πληθωρισμός και στο τέλος πάντοτε πληρώνουν οι πιο αδύναμοι. Αντίθετα με όσα ισχυρίζονται οι Κασσάνδρες, το ευρώ μάς έχει προστατεύσει.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις όμως δυσκολεύονται να αναλάβουν δράση απέναντι στην επίθεση των αγορών. Η πρώτη αντίδραση ανέδειξε την έλλειψη συντονισμού και τα ιδιαιτέρως αργά ανακλαστικά της Ευρώπης.
Ηαποστολή τους συνίσταται στο εξής: καλούνται να διορθώσουν ένα λάθος στη λειτουργία της ευρωζώνης το οποίο απειλεί να αποσταθεροποιήσει ολόκληρο το οικοδόμημα. Το δίδαγμα από την ελληνική και την ιρλανδική κρίση είναι ότι το υπάρχον σύστημα δεν είναι βιώσιμο. Αυτό που απαιτείται είναι ο πραγματικός συντονισμός και η αποτελεσματικότερη εποπτεία των οικονομικών πολιτικών. Δεν μπορεί να αποφασίζει κάθε κράτος μόνο του την αύξηση ενός φόρου χωρίς να διαβουλεύεται με τους εταίρους του. Εξίσου σημαντικό είναι να προβλέπονται κυρώσεις σε περιπτώσεις παρεκτροπής.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πρέπει να αναλάβει ρόλο ρυθμιστή υπό τον έλεγχο του Κοινοβουλίου. Οσο πιο ισχυρή είναι η οικονομική διακυβέρνηση στην ευρωζώνη τόσο μεγαλύτερη θα είναι η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών.
Για τη διασφάλιση της σταθερότητας στην ευρωζώνη προτείνω τη δημιουργία ενός οργανισμού χρηματοπιστωτικής σταθερότητας προκειμένου να διαχειρίζεται ένα μέρος του χρέους των κρατών. Αυτός ο οργανισμός θα μπορεί να εκδίδει «ευρωομόλογα» και να βοηθά τις αδύναμες οικονομίες να δανείζονται με χαμηλό επιτόκιο. Αλλά δεν θα πρέπει να δίνεται «λευκή επιταγή» σε χώρες που δεν διαχειρίζονται ορθά τα δημοσιονομικά τους. Προϋπόθεση της παροχής βοήθειας θα είναι η μείωση των ελλειμμάτων και του χρέους.
Η απάντηση στις αγορές θα πρέπει επίσης να είναι ριζοσπαστική αλλά και δίκαιη. Για τον λόγο αυτόν η κοινοβουλευτική μας ομάδα προτάσσει τη φορολόγηση των χρηματιστηριακών συναλλαγών. Είναι καιρός να βάλουν και οι υπεύθυνοι της κρίσης το χέρι στην τσέπη.
Oφείλουμε ακόμη να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμίσεις στους κανονισμούς λειτουργίας των χρηματοπιστωτικών αγορών. Π.χ., θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε νέους οίκους αξιολόγησης, ακόμη και έναν «ευρωπαϊκό οίκο», καθώς και να θέσουμε κανόνες στη λειτουργία των hedge funds και των κερδοσκοπικών κεφαλαίων. Κανένα σχέδιο όμως δεν πρόκειται να είναι βιώσιμο αν δεν επιστρέψουμε στην ανάπτυξη και στην πλήρη απασχόληση: η διακήρυξη προθέσεων δεν αρκεί, οι πολίτες περιμένουν πράξεις. Η Ευρώπη έχει αναλάβει νέες δεσμεύσεις με τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Χρέος μας είναι να δημιουργήσουμε τα οικονομικά εργαλεία που απαιτεί η εφαρμογή τους.
Πρόεδρος της ομάδας των Σοσιαλδημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. www.tovima.gr
Σχόλια