Ο Μουμπάρακ,ο Μπεν Αλί και το μπεν μαρί της Δύσης ...

του Κώστα Βαξεβάνη

Όσοι έχουν ταξιδέψει στην Τυνησία, θυμούνται τα τεράστια πορτραίτα του «σωτήρα» Προέδρου Μπεν Αλί στο αεροδρόμιο και τους δρόμους. Δεν χρειάζεται να έχεις ιδιαίτερες γνώσεις διεθνούς πολιτικής, για να καταλάβεις πως ένας τύπος που «εκλέγεται» με 99% και κάτι ψηλά στις εκλογές, απλώς δεν εκλέγεται. Η Δύση ωστόσο, αποκαλούσε τον Μπεν Αλί «σταθεροποιητικό παράγοντα στην περιοχή, και πολιτικό που τα 20 χρόνια της διακυβέρνησής του η Τυνησία απέκτησε ανάπτυξη». Ο Τυνήσιος δικτάτορας, ήταν μάλιστα μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς από την οποία διεγράφη πριν από μερικές μέρες από τον Πρόεδρό της, Γιώργο Παπανδρέου. Γιατί όμως; Δεν υπήρξε επιχειρηματολογία. Όπως δεν υπήρξε στο γιατί μπήκε, αυτό το «πνεύμα» του σοσιαλισμού.

Η Μέση Ανατολή είναι γεμάτη από τέτοιους διεφθαρμένους δικτάτορες, παρανοϊκούς επίγειους θεούς, αντιδημοκράτες τύραννους. Ανθρώπους που καταφέρνουν όχι μόνο να πλουτίζουν δολοφονώντας τους λαούς τους, αλλά να μεταλλάσσουν και την αντίληψη περί Δημοκρατίας της Δύσης. Έτσι οι Μπεν Αλί , οι οποίοι υπόσχονται την σταθερότητα και την προώθηση των συμφερόντων της Δύσης, μπορούν να δολοφονούν, να κόβουν χέρια, να βασανίζουν. Δεν θα τους βομβαρδίσει ποτέ κανένας.

Ο Χόσνι Μουμπάρακ, ήταν ένας παντός τύπου διαμεσολαβητής για τη Δύση, μια εγγύηση ότι οι ισλαμιστές δεν θα επικρατήσουν στη χώρα, ένας ηγέτης που αντάλλασε την σιωπή της Δύσης για την σκληρή εξουσία του με την παροχή υπηρεσιών στην ανήσυχη περιοχή . Λίγο ένοιαζε τι σχέση είχε με τη Δημοκρατία, αν είχε διαμορφώσει ένα κράτος διαφθοράς, ή αν λειτουργούσε δεκάδες Αμπου Κραιμπ για τον ίδιο το λαό του. Αυτή τη χούντα η Δύση την ονόμαζε σταθερότητα. Δεν τον ενοχλούσε. Του έδινε το κύρος του συνομιλητή και αυτός το χρησιμοποιούσε για να επικρατεί στον αραβικό κόσμο.

Ο Σαντάμ Χουσείν, υπήρξε ένας Μπεν Αλί του παρελθόντος. Ανέβηκε στην εξουσία με την υποστήριξη της Δύσης για να ανακόψει την εξάπλωση της Ιρανικής Επανάστασης μέσα από έναν Ιρανοϊρακινό πόλεμο. Αλλά κάποια στιγμή άρχισε να κινείται αυτόνομα. Ο ίδιος ο Μπιν Λάντεν ήταν ένας στρατιώτης αυτής της αντίληψης «σταθερότητας» των ΗΠΑ που χρησιμοποιήθηκε για να χτυπήσει τους Ρώσους, αλλά δεν σταμάτησε εκεί.

Μόνο που αυτή η πολιτική «σταθερότητας» δεν επιλύει τα προβλήματα. Τα κρατάει «ακίνδυνα» μέχρι να προωθηθούν οι γεωπολιτικές επιλογές. Και αρκεί ένα τυχαίο γεγονός - όπως η αυτοπυρπόληση ενός φοιτητή στην Τύνιδα - για να γεννηθεί η νέα αστάθεια.

Την αποχώρηση του Μπεν Αλί, δεν θα καλύψει απαραίτητα η Δημοκρατία. Ο θρησκευτικός φανατισμός και η εκδικητική μανία είναι πιο συμβατές με τη λογική του κόσμου που ζητωκραύγασε για τον δικτάτορα και τον υπηρέτησε με αφοσίωση.

Η Δύση πρέπει να σταματήσει να ζεσταίνει στο μπεν μαρί της πολιτικής της, παλιές συνταγές εξυπηρέτησης των συμφερόντων της. Μπορεί η τακτική της να φαντάζει αποτελεσματική, αλλά μια κατσαρόλα με βραστό νερό στη φωτιά, εμπεριέχει πάντα τον κίνδυνο να καείς εσύ ο ίδιος.

ΥΓ. Είναι προφανές πως το επόμενο κύμα μετανάστευσης προς την Ευρώπη θα είναι από την Τυνησία των ανοιχτών συνόρων. Η Αμερική διατηρεί πάντα την πολυτέλεια να είναι μακριά….

αναδημοσίευση απο: www.koutipandoras.gr