«Ζούμε μια νέα εκδοχή του Μάη του ‘68»

Πριν γίνει ο άνθρωπος του WikiLeaks, και ένας από τους δέκα ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο, όπως πριν από λίγες ημέρες διαβάσαμε στο περιοδικό Time, ο Τζούλιαν Ασάνζ ήταν ένας χάκερ, μια ιδιοφυΐα της πληροφορικής και εχθρός κάθε κλειδωμένης πληροφορίας.
Από το 1997, ο «πιο επικίνδυνος άνθρωπος στον κόσμο» είχε γράψει το πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Underground», στο οποίο εξιστορούσε τη ζωή του. Από τότε όμως συνέβησαν πολλά στον 40χρονο Αυστραλό, κάποια από τα οποία θα μάθουμε διαβάζοντας το τελευταίο του βιβλίο, το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Ιούνιο και το περιεχόμενό του, όπως και κάθε άλλη πληροφορία γι’ αυτό, κρατείται ως επτασφράγιστο μυστικό.

Στο μεταξύ, πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη Γαλλία το Underground, και με αφορμή αυτό το γεγονός ο αμφιλεγόμενος για πολλούς Τζούλιαν Ασάνζ μίλησε στην εφημερίδα Λιμπερασιόν, κυρίως για την επιρροή της κυκλοφορίας των πληροφοριών των WikiLeaks στις χώρες του αραβικού κόσμου.

Τι είναι άραγε οι χάκερ; Ερευνητές ή επαναστάτες, όπως πολλοί τους βλέπουν σήμερα;

«Το Διαδίκτυο εισέβαλε στη ζωή μας, επηρέασε όλες τις πλευρές της κοινωνίας και την εμπλούτισε με τις αξίες του», λέει ο Ασάνζ, στη γαλλική εφημερίδα. «Θυμάμαι τότε, γύρω στο 1996, όταν εμφανίστηκαν οι πρώτοι ιστότοποι στους οποίους συμμετείχε το ευρύ κοινό. Τότε το Διαδίκτυο ήθελε να διεισδύσει στην κοινωνία. Είχαμε τις δικές μας αξίες, εκείνες των επιστημόνων, των φοιτητών και των χάκερ. Αναρωτιόμασταν πώς θα εξελισσόταν η κουλτούρα μας όταν θα διαπερνούσε την κοινωνία.

Τελικά, η κοινωνική κουλτούρα και αυτή του Ιντερνετ έγιναν ένα. Η κουλτούρα του χάκερ αποτελεί πια την κύρια κουλτούρα. Οι νέοι ανακαλύπτουν τη λειτουργία του κόσμου μέσα από τις ανταλλαγές απόψεων στο Ιντερνετ. Μεγαλώνουν, μορφώνονται με έναν διαφορετικό τρόπο, και το φαινόμενο παίρνει σημαντικές διαστάσεις. Μέσα από τα δημοσιεύματά μας και το δικό μας παράδειγμα, τα WikiLeaks, δείξαμε ένα νέο τρόπο δράσης.

Με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, οι νέοι συνειδητοποιούν πως υπάρχει κάτι που τους ενδιαφέρει πραγματικά: η ελευθερία της πληροφορίας και του λόγου στο Ιντερνετ. Η υπεράσπιση αυτών των αξιών έγινε συνήθεια σ’ αυτές τις γενιές και αυτό μας κάνει αισιόδοξους. Κατά τη γνώμη ακτιβιστών που εκτιμώ πολύ, όπως αυτή του Ντάνιελ Εσμπεργκ, κάτι τέτοιο είχε να συμβεί από την εποχή του Μάη του ‘68. Ζούμε μια νέα εκδοχή του ‘68. Και αυτό προήλθε από το λαό!».

Τι γνώμη έχετε για το ρόλο του Anonymous, αυτή την ομάδα των ανώνυμων ακτιβιστών που συγκεντρώνονται αυθόρμητα στο Ιντερνετ για να στηρίξουν, παραδείγματος χάριν, τους λαούς της Τυνησίας, της Αιγύπτου, της Λιβύης ή της Αλγερίας;

«Ο Anonymous είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση, ειδικά γιατί ο οποιοσδήποτε μπορεί να συμμετάσχει, ο οποιοσδήποτε μπορεί να δηλώσει πως είναι ο Anonymous, ο οποιοσδήποτε μπορεί να συμμετάσχει σε διαρροές.

Είναι μια πολύ «ρευστή» οργάνωση, χωρίς ηγεσία, και δείχνει πως υπάρχουν μεγάλος επαγγελματισμός και έντονη πολιτικοποίηση μεταξύ των χάκερ. Ακόμη και οι καλύτεροι από αυτούς περνούν κάπου κάπου από τον Anonymous, γιατί έχουν καλύτερη κάλυψη. Εδώ υπάρχουν πολλές ιδέες για τις οποίες μπορείς να παλέψεις, αλλά αυτές οι ιδέες δεν ανήκουν σε κανέναν. Ο Anonymous ανήκει στα αυθόρμητα κινήματα που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια μέσα από το Ιντερνετ.

Ολα αυτά τα κινήματα στηρίζονται στην ευκολία οικειοποίησης των πρακτικών τους, στην ταχύτητα διάδοσής τους, αλλά και στη συγκίνηση που νιώθουν τα πρόσωπα που συμμετέχουν, καθώς και στις φιλίες που αναπτύσσονται. Οι αξίες τους αυτές είναι θετικές».

Πώς συνέβαλαν τα WikiLeaks, τα κοινωνικά δίκτυα και οι ακτιβιστές στις πρόσφατες επαναστάσεις και κινήματα εκδημοκρατισμού στη Μέση Ανατολή;

«Η Μέση Ανατολή ήταν σαν ξερό κούτσουρο έτοιμο να καεί. Υπήρχαν πολλοί παράγοντες, όπως η δημογραφική ιδιαιτερότητα μιας νεολαίας εξαιρετικά δραστήριας, αλλά και το Ιντερνετ, οι μεταναστευτικές κινήσεις μεταξύ αυτών των κρατών, η δορυφορική τηλεόραση ή ακόμη η επιλογή του «Αλ Τζαζίρα» να καλύψει και να ερευνήσει αυτές τις εξεγέρσεις. Σήμερα, η δουλειά του «Αλ Τζαζίρα» στο Μπαχρέιν και τη Σαουδική Αραβία αμφισβητείται εξαιτίας των σχέσεών του με το Κατάρ. Ωστόσο, στην Τυνησία και στην Αίγυπτο έκανε πολύ καλή δουλειά.

Ολα αυτά δεν ξεκίνησαν από μόνα τους. Χρειάστηκε μια αφορμή και αυτή δόθηκε με τη δημοσίευση στα WikiLeaks διπλωματικών εγγράφων που αναφέρονταν σε αυτές τις χώρες. Αναδημοσιεύθηκαν από τοπικές εφημερίδες, στα αραβικά, όπως στην Al-Akbar, στον Λίβανο ή από κλώνους των WikiLeaks, όπως το TunisiaLeaks στην Τυνησία.

Το TunisiaLeaks μετέφρασε τα κείμενά μας στα γαλλικά και μεταδόθηκαν πολύ γρήγορα, από τις αρχές του Δεκεμβρίου. Σ’ αυτά δεν περιγραφόταν μόνο η διαφθορά του καθεστώτος Μπεν Αλι, αλλά αναδείκνυαν την εξαιρετική του αδυναμία: σύμφωνα με τα έγγραφα, γινόταν αντιληπτό πως σε περίπτωση σύγκρουσης μεταξύ του καθεστώτος Μπεν Αλί και του στρατού, οι ΗΠΑ δεν θα τον στήριζε απαραίτητα. Αυτό έστειλε ένα δυνατό σήμα στους ακτιβιστές στην Τυνησία, αλλά και στο στρατό, στους οπαδούς του Μπεν Αλί και στις όμορες περιοχές.

Με τον ίδιο τρόπο, η υποστήριξη των Δυτικών στον Μπεν Αλι αποδυναμώθηκε από την προβολή αυτής της αμερικανικής θέσης απέναντι στο καθεστώς. Εγινε πολύ δύσκολο για τη Γαλλία να στηρίξει τον Μπεν Αλι, όταν ο Αμερικανός πρέσβης εξέθετε την πραγματική κατάσταση της χώρας. Το ίδιο συνέβη και με την Αίγυπτο».

Αυτή η επαναστατική δυναμική μπορεί να αγγίξει και το δυτικό κόσμο;

«Αυτό ελπίζω. Στη Μέση Ανατολή παρακολουθήσαμε την πτώση δικτατόρων και συγχρόνως τις τεράστιες παραχωρήσεις στους λαούς από δικτάτορες ή βασιλιάδες που παρέμειναν γαντζωμένοι στους θρόνους τους. Για να διατηρήσουν την εξουσία τους, γνωρίζουν ότι πρέπει να κάνουν τη μία παραχώρηση μετά την άλλη. Και αυτό που μετρά δεν είναι ποιος αντιπροσωπεύει το κράτος, αλλά το επίπεδο εξουσίας που εξασφαλίζεται για το λαό.

Αυτά που συνέβησαν στη Μέση Ανατολή εμπνέουν τους νέους στη Δύση και θα μπορούσαν να ενισχύσουν τα πολιτικά κινήματα των νέων εδώ».

Μετά την αποφυλάκισή σας, σας είχαν ρωτήσει αν όλα αυτά άξιζαν τον κόπο. Τι απαντήσατε;

«Στη φυλακή συνειδητοποίησα ότι μπορούν να με συλλάβουν, ακόμη και να με σκοτώσουν. Αυτό συνέβαλε στο να επιβεβαιωθώ για τις επιλογές μου και να γίνω πιο αποφασισμένος. Διαχειριζόμαστε μια κατάσταση επιμένοντας στη δουλειά που κάνουμε. Ετσι, με το να διερωτόμαστε αν η στρατηγική μας είναι η ορθότερη, δεν έχουμε χρόνο να ασχοληθούμε πραγματικά με την κατάσταση».

Είχατε πει πως ήσασταν ευτυχής που φυλακιστήκατε, γιατί τουλάχιστον είχατε το χρόνο να διαβάσετε ένα βιβλίο…

«Διάβασα την «Πτέρυγα των καρκινοπαθών» του Σολζενίτσιν. Δεν υπάρχουν τέτοιου είδους βιβλία στις φυλακές. Είχα εκπλαγεί που το βρήκα εκεί. Πάντα μου άρεσε αυτό το λογοτεχνικό είδος. Θαυμάζω τον Σολζενίτσιν. Αγωνίστηκε πολύ στη ζωή του και οι αγώνες του αυτοί δυνάμωσαν το χαρακτήρα του και την πίστη του στον αγώνα. Είναι παράδειγμα για όλους μας».
Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΒΙΚΗ ΤΣΙΩΡΟΥhttp://www.enet.gr