Η λήθη δεν του χαρίζεται...
To Βήμα αποκαλύπτει επιστολές του Πέτρου Δούκα προς τον Κώστα Καραμανλή. Οι επιστολές εστάλησαν το 2008 και προειδοποιούσαν τον πρωθυπουργό για τη διόγκωση των δανειακών αναγκών και τα προβλήματα που θα αντιμετώπιζε η χώρα κατά την έξοδο της στις αγορές. Πιθανότατα ο κ. Δούκας εκδικείται, με τον τρόπο, του για την έκθεση που υπέστη στην υπόθεση του Βατοπεδίου. Είναι επίσης λογικό να επιθυμεί διαχωρισμό της θέσης του από τις ευθύνες που αποδίδονται και τα αναθέματα που πέφτουν όταν αποτιμούνται οι λόγοι που μας οδήγησαν εδώ. Λογικό και αυτό. Ας δούμε, λοιπόν, τι έλεγε στον πολιτικό του προϊστάμενο.
Σε επιστολή του τον Οκτώβριο του 2008 σημείωνε ότι το Δημόσιο θα χρειαστεί να δανειστεί πάνω από 40 δισ. ευρώ για να καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες, ποσό που τελικά ανήλθε στα 48 δισ. ευρώ για το 2009, επισημαίνοντας: «Αυτό απαιτεί την απόλυτη εμπιστοσύνη των αγορών». Στην επιστολή εκείνη ο κ. Δούκας πρότεινε μέτρα για την τόνωση της ανάπτυξης, όπως αποκρατικοποιήσεις , αλλαγές στα τεκμήρια, μείωση των αμυντικών δαπανών, μετοχοποιήσεις σε αεροδρόμια και λιμάνια.
Μεταξύ μας ο κ. Δούκας δεν ήταν ο πρώτος που είδε φωτιά και είπε να τηλεφωνήσει στην Πυροσβεστική. Η οικτρή κατάσταση της οικονομίας ήταν γνωστή σε όλους: από τους οικονομικούς αναλυτές των εφημερίδων, ως τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Αλίμονο αν ο πρόεδρος της κυβερνήσεως δεν άκουγε τις πέτρες να πέφτουν πριν τη θεαματική κατολίσθηση. 'Ολοι το ήξεραν-μπορεί και εσείς να το γνωρίζατε ή να το βλέπατε να έρχεται όπως η νταλίκα στη μετωπική. Και όμως, το άφησαν να συμβεί. Ο πρωθυπουργός ετοίμαζε τη «διαφυγή» του, ενώ οι υπουργοί του πίεζαν προκειμένου να μη ληφθούν νέα μέτρα. Νομίζω πως όλοι θυμόμαστε τον Γ. Παπαθανασίου, τον πετυχημένο, τον άνθρωπο της αγοράς, τον αξιόπιστο υπουργό που αντικατέστησε τον Αλογοσκούφη, να δηλώνει πως η ελληνική οικονομία είναι σε ασφαλές περιβάλλον, έτοιμη να απογειωθεί. Ασφαλώς το γνώριζαν και οι άλλοι, είναι βέβαιον ότι ο Παπανδρέου έλεγε εν γνώσει του ψέματα με το «λεφτά υπάρχουν». Εν προκειμένω θα πρέπει να αναγνωρίσουμε κάποια ελαφρυντικά στον Τύπο: από το 2008 υπάρχει μία συνεπής αρθρογραφία που δείχνει τα βράχια.
Όμως αυτός που μένει με τον μουτζούρη στο χέρι είναι ο Καραμανλής. Και δικαίως. Αλλά, γαμώτο, κάποτε θα πρέπει να εξηγήσει το ανεξήγητο. Γιατί το έκανε; Τι περίμενε εκτός από το να τελειώσει ο χρόνος, να εκπληρώσει το πεπρωμένο του και να πάει για ψάρι; Ο Καραμανλής σιωπά επειδή, απλούστατα, δεν έχει τι να πει. Ελπίζει η συνολική κατάπτωση να δημιουργήσει μία αντανακλαστική σύγκριση με τις δικές του ημέρες-ναι, σίγουρα ήταν καλύτερα τότε. Αλλά ούτε αυτό του βγαίνει. Λογικά δεν θα μιλήσει ποτέ. Μίλησε ως και η καμαριέρα του Στρος Καν, ο Καραμανλής επιμένει να κρατάει το στόμα του κλειστό. Όμως σε ένα δημοκρατικό περιβάλλον δεν διατηρεί το ηθικό δικαίωμα στη σιωπή. Ο πολιτικός οφείλει να κάνει απολογισμό, να αποδώσει λογαριασμό προς όσους των εμπιστεύτηκαν. Ας είναι. Ούτως ή άλλως, κατά μία εκδοχή όλοι για τον Καραμανλή μιλάμε και λέμε αυτά που εκείνος δεν μπορεί να πει. Η λήθη δεν του χαρίζεται.
ΠΗΓΗ: www.protagon.gr
Σχόλια